Με αφορμή την καταστροφική καταιγίδα του περασμένου Σαββάτου στην Αγία Πελαγία της Κρήτης, κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο βίντεο από μια άλλη νεροποντή που έπληξε τον παραθαλάσσιο οικισμό το 1994, πριν από 28 ολόκληρα χρόνια. Η σύγκριση των δύο εικόνων είναι πραγματικά «σαν να μην πέρασε μια μέρα»: Νοικοκυριά διαλυμένα, με τα υπάρχοντά τους διάσπαρτα στις λάσπες, αυτοκίνητα παρασυρμένα μέχρι την παραλία, απόγνωση και θυμός. Τότε βέβαια δεν υπήρχε η «κλιματική αλλαγή», την οποία ο κρατικός μηχανισμός επικαλείται σήμερα ως βολικό άλλοθι για να κρύψει τις ευθύνες του και το γεγονός ότι αντιμετωπίζει την προστασία του λαού και της περιουσίας του ως «κόστος». Τόσα χρόνια μετά, η τραγωδία επαναλαμβάνεται, προκαλώντας εκτός από καταστροφές και τον θάνατο δύο ανθρώπων. Οι ειδικοί μιλάνε για αντιπλημμυρικά έργα που δεν έγιναν. Προφανώς, τέτοια έργα δεν «κουμπώνουν» με τον χωροταξικό σχεδιασμό, που στοχεύει στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, ενώ το κόστος για την πρόληψη και την προστασία των κατοίκων θεωρείται «δυσανάλογα» μεγαλύτερο από το κόστος για το κουκούλωμα της καταστροφής, τώρα που αυτή επέστρεψε. Κάπως έτσι, ο λαός της περιοχής (και όχι μόνο) θα συνεχίσει να είναι εκτεθειμένος στους κινδύνους μιας επόμενης φυσικής καταστροφής, επιβεβαιώνοντας ότι το κράτος είναι ικανότατο στο να ανοίγει δρόμους για τα ρεκόρ του Τουρισμού, αλλά επιλεκτικά ανίκανο να προστατεύσει τον ίδιο και την περιουσία του.