Την ώρα που η κυβέρνηση εισπράττει «ευχαριστήρια» στο εξωτερικό «για την υλική υποστήριξη» στον πόλεμο της Ουκρανίας, στο εσωτερικό εξελίσσεται μια άνευ προηγουμένου αθλιότητα: Εργαζόμενοι και φοιτητές που έχουν ολοκληρώσει τη θητεία τους, καλούνται να δώσουν εξηγήσεις για την περήφανη στάση που κράτησαν μέσα στα στρατόπεδα ενάντια στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση και τη συμμετοχή της χώρας σ' αυτή. Διώκονται δηλαδή επειδή εναντιώθηκαν στον πόλεμο, όπως είχαν δικαίωμα, καταγγέλλοντας ότι η εμπλοκή της χώρας καμιά σχέση δεν έχει με την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Τόσο έχουν η κυβέρνηση και οι «σύμμαχοί» της «το δίκιο με το μέρος τους», που χρειάζεται να επιστρατεύσουν τρομοκρατία, απειλές και εκφοβισμούς για να «συνετίσουν» όποιον έχει άλλη άποψη για τον πόλεμο και την εκφράζει. Ματαιοπονούν και το ξέρουν. Η στάση των στρατευμένων όχι μόνο εμπνέει μέσα στα στρατόπεδα, αλλά είναι και σε πλήρη στοίχιση με τα αισθήματα του ελληνικού λαού, που στη μεγάλη του πλειοψηφία είναι αντίθετος με τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως αποτυπώνεται και σε μια σειρά έρευνες. Το ίδιο δείχνει και η ασπίδα αλληλεγγύης στους στρατευμένους από σωματεία και φορείς για τις απαράδεκτες διώξεις, που στρέφονται ενάντια σε όλο τον λαό και προσβάλλουν τα αντιπολεμικά του αισθήματα.