Οταν επικυρωνόταν η Συμφωνία Σένγκεν με το νόμο 2472/97, επί υπουργίας Ε. Γιαννόπουλου, προβάλλονταν ως πρόσχημα οι γνωστοί λόγοι που επικαλούνται οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, των ναρκωτικών, και γενικά του κοινού και του οργανωμένου εγκλήματος και των υποτιθέμενων κινδύνων από την "ελεύθερη" κυκλοφορία των πολιτών, καθώς και η διασφάλιση της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και αγαθών με την κατάργηση όλων των ελέγχων στα κοινά σύνορα της Ευρώπης.

Ωστόσο, το χτεσινό κρούσμα δείχνει ανάγλυφα τους πραγματικούς στόχους της Συμφωνίας Σένγκεν.

Να σημειωθεί, πως, όταν λέμε σύστημα Σένγκεν εννοούμε κατά βάση τις δύο συμφωνίες που υπογράφτηκαν στην πόλη Σένγκεν του Λουξεμβούργου. Την πρώτη συμφωνία υπέγραψαν το 1985 πέντε κοινοτικές χώρες Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Γαλλία και Γερμανία, ενώ η δεύτερη συμφωνία που είναι σύμβαση εφαρμογής της, την υπέγραψαν το 1990 οι πέντε ίδιες χώρες. Στη συμφωνία αυτή προσχώρησαν αργότερα και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ αρνήθηκαν να μπουν στο Σύμβαση Σένγκεν η Μ. Βρετανία και η Ιρλανδία.

Η Συμφωνία Σένγκεν προβλέπει τη δημιουργία μιας τεράστιας τράπεζας πληροφοριών, στην οποία θα συγκεντρώνονται δεδομένα για τα πάντα, πρόσωπα και πράγματα.

Ο πραγματικός, όμως, στόχος είναι ο περιορισμός και η εξάλειψη των αντιδράσεων για την ασκούμενη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στα πλαίσια αυτά η Σένγκεν έρχεται, επίσης, να κάνει πιο αυστηρό και άμεσο έλεγχο προσώπων, στην επικράτεια των χωρών Σένγκεν, τα οποία προέρχονται από τρίτες χώρες, με σκοπό τον περιορισμό της μετανάστευσης και του πολιτικού ασύλου.

Η Συμφωνία Σένγκεν που ενσωματώθηκε στο δίκαιο της χώρας μας με το νόμο 2472/97, μεταξύ των άλλων, ορίζει τα εξής:

• Προβλέπει τη συγκέντρωση και επεξεργασία ευαίσθητων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που αφορούν στη φυλετική καταγωγή, στις φιλοσοφικές, πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, στη συμμετοχή σε ένωση, σωματείο κλπ., στην Υγεία, στην κοινωνική πρόνοια, στην ερωτική ζωή, σε τυχόν καταδίκες κλπ. Ολες αυτές οι πληροφορίες θα μπορούν να διαβιβάζονται ελεύθερα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και σε τρίτες χώρες, εάν πληρούν ορισμένες "προϋποθέσεις" ασφάλειας δεδομένων.
• Παραβιάζει κατάφωτα τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού έρχονται σε αντίθεση με το Σύνταγμα (άρθρα 2, 5, 9, 13, 14, 19) και άλλες διεθνείς συμβάσεις, επικυρωμένες και δεσμευτικές για τη χώρα μας, όπως: Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ, Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης, Σύμβαση της Ρώμης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες κλπ.
• Καταργεί τις όποιες ευεργετικές νομοθεσίες για το άσυλο, τους αλλοδαπούς, την αντιμετώπιση του ρατσισμού. Ενοχοποιούν πολίτες για τους οποίους, απλώς από κάποιους, μπορεί να υπάρχουν κάποιες υπόνοιες, ότι στο μέλλον μπορεί να παρανομήσουν.
• Ανατρέπει τη βασική αρχή του κράτους δικαίου, που είναι το τεκμήριο της αθωότητας των πολιτών και καθιερώνει το τεκμήριο ενοχής των πολιτών, αφού θεωρούν τους πάντες ύποπτους.
• Καταργεί το απόρρητο του ιδιωτικού βίου των πολιτών, αφού επιτρέπουν τη συγκέντρωση και την επεξεργασία ακόμη και των ευαίσθητων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, από τις υπηρεσίες ασφάλειας, αλλά και από ιδιώτες.
• Ενισχύει τα εμπόδια στη διακίνηση των πολιτών τρίτων χωρών στο χώρο Σένγκεν.
• Προβλέπει τη «διακριτική» παρακολούθηση προς δημιουργία καταλόγου υπόπτων, ακόμη και από τις αστυνομικές δυνάμεις άλλων χωρών Σένγκεν.
• Επιτρέπει την καταδίωξη και τη σύλληψη πολιτών, στο έδαφος μιας χώρας - μέλους της Σένγκεν, από αστυνομικές δυνάμεις άλλων χωρών Σένγκεν.
• Αποτελεί εφαλτήριο παραπέρα καταπάτησης δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.