«Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή! Στον δρόμο του αγώνα, κερδίζει η ζωή!», δηλώνουν μαθητές και φοιτητές, που από την πρώτη στιγμή του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος πλημμυρίζουν τους δρόμους στις πόλεις, στις γειτονιές και εκφράζουν πολύμορφα, με χίλιους τρόπους, την οργή τους, δίνοντας το «παρών» και στην πανεργατική απεργία της 16ης Μάρτη, στις συγκεντρώσεις όλης της χώρας, δηλώνοντας: «Συνεχίζουμε!».

Εγιναν πραγματικά η φωνή όλων των νεκρών, δίνοντας υπόσχεση από την πρώτη μέρα ότι δεν θα αφήσουν αυτό το έγκλημα να παραγραφεί. Τσαλαπάτησαν την προπαγάνδα του «ανθρώπινου λάθους» και της «κακιάς στιγμής», καταλαβαίνοντας ότι η κατάσταση στον σιδηρόδρομο είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής όλων όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν, όλων όσοι υλοποιούν μια πολιτική που μετράει ως κόστος την ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή μπροστά στα κέρδη των εταιρειών! Γι' αυτό και στα σχολεία, στις σχολές, στα πανό, στα αυτοκόλλητα, στα σκίτσα τους έγραψαν: «Τα κέρδη τους - οι νεκροί μας»!

Οι νέοι έδειξαν αποφασισμένοι να μην απέχουν από τίποτα που αφορά τους ίδιους και το μέλλον τους. Ετσι δεν άφησαν να γραφτεί γρήγορα - γρήγορα ένας επίλογος στην τραγωδία. Δόθηκαν μαζικά στον αγώνα για το δίκιο τους, δηλώνοντας ότι «με οργάνωση και αγώνα θα δικαιωθούν τα θύματα στα τρένα»! Κι αφού έντυσαν με μαύρα πανιά και με συγκλονιστικά μηνύματα τις σχολές, τα κάγκελα και τα προαύλια των σχολείων τους, έγραψαν μηνύματα στους τοίχους και τους πίνακες, έκαναν καταλήψεις και αποχές και βρέθηκαν σε κάθε πόλη στους δρόμους. Εκαναν πορείες, καθιστικές διαμαρτυρίες, βρέθηκαν έξω από δημαρχεία, σε σταθμούς του ΟΣΕ, αφήνοντας λουλούδια στις ράγες, φαναράκια και μαύρα μπαλόνια στον αέρα, έκαναν συναυλίες και τραγούδησαν «έχε τον νου σου στο παιδί».

Και φυσικά πύκνωσαν τα μπλοκ των μεγάλων συλλαλητηρίων και των απεργιακών διαδηλώσεων, με ποτάμια νεανικής οργής. Εδωσαν παλμό και χρώμα με τα συναισθήματα που τους κατέκλυζαν. Εκφράστηκαν πολύμορφα, με τους μαρκαδόρους να σχηματίζουν συνθήματα στις πικέτες να «μετρούν ανθρώπινες ζωές» απέναντι σε όσους «μετρούν κέρδη και ζημιές», να μιλούν για ένα «έγκλημα που έχει ιστορία», να υπόσχονται «εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», για εκείνους που δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους, για τους δικούς τους που χάθηκαν άδικα, που «θα μπορούσε να ήμουν εγώ, να ήσουν εσύ». Κράτησαν «εισιτήρια χωρίς επιστροφή» με σφραγίδα έκδοσης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και με κόστος «τις ζωές μας», έγραψαν στα σώματά τους και στα ρούχα τους μηνύματα για τις χαροκαμένες μανάδες και κάλεσαν «τώρα η οργή να γίνει ανατροπή».

Η νέα γενιά έκανε ξεκάθαρο ότι δεν συγχωρεί κανέναν από τους ενόχους για αυτό το προδιαγραμμένο έγκλημα. Δεν παραγράφει τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα και των εταιρειών που απολαμβάνουν «κέρδη βαμμένα στων φοιτητών το αίμα». Οι νέοι δηλώνουν ότι δεν δέχονται να ζουν... τυχαία, δεν δέχονται να μετριούνται οι ζωές τους σε ευρώ, δεν σιωπούν και δεν θα κάτσουν απλά να περιμένουν το επόμενο έγκλημα. Γι' αυτό κι έβαλαν στο κάδρο των διεκδικήσεών τους γενικότερα ζητήματα ασφάλειας, όχι μόνο των μετακινήσεων και των μεταφορών, αλλά και των υποδομών στα σχολεία και τις σχολές τους. Γιατί διαδηλώνουν για το δικαίωμά τους στη ζωή, που δεν κοστολογείται!