Αίφνης οι ελπίδες για ειρήνη προέρχονται από... τις ΗΠΑ. Ο Μπους ...«ελίσσεται φιλοαραβικά» και «συμμαζεύει τον Σαρόν», ενώ ο Πάουελ κρατά «κλάδον ελαίας»! Ωσαννά!

Ο Πρόεδρος Μπους, ο οποίος δηλώνει «αφοσιωμένος φίλος του Ισραήλ», γιατί στέλνει τον Πάουελ την... ερχόμενη εβδομάδα στην περιοχή; Μήπως για να «προλάβει» να ολοκληρωθεί μέχρι τότε η κατάληψη των παλαιστινιακών εδαφών και να δημιουργηθούν τετελεσμένα για τις μετέπειτα «διαπραγματεύσεις»;

Τόσο πολύ φοβήθηκαν οι Ισραηλινοί από την «έκκληση» Μπους να σταματήσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, ώστε «τρέχουν» τώρα να ασκήσουν το δικαίωμα που τους αναγνώρισε: «Να αμύνονται ενάντια στην τρομοκρατία».

«Χαλάνε τα σχέδια» των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή οι Ισραηλινοί και γι' αυτό τους «άδειασε» η Ουάσιγκτον; Τα κράτη - δορυφόροι δεν παίζουν συνήθως τέτοια παιχνίδια. Από την άλλη οι ΗΠΑ θέλουν πολλά προτεκτοράτα στην «ευαίσθητη» περιοχή. Αλήθεια από πού και γιατί αντλεί τη δύναμη ο Σαρόν να χλευάζει τους θλιβερούς εκπροσώπους της ΕΕ;

Περίεργες τουλάχιστον ορισμένες «προσεγγίσεις»: «Με καθυστέρηση και έχοντας πάντα κατά νου την καταπολέμηση του ...τριαξονικού μουσουλμανικού "κακού" (Ιράκ, Ιράν, Συρία), ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους αναγκάζεται να ελιχθεί φιλοαραβικά στο Μεσανατολικό: Στέλνει τον υπουργό του επί των Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ να συμμαζέψει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν...»(!) (Από το πρωτοσέλιδο του «Βήματος»).

«Μείνετε λίγο ακόμα! Αν φύγετε όλοι εσείς, οι ξένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές, εδώ πέρα θα γίνει ολοκαύτωμα!». Στα λόγια κι ακόμα περισσότερο στα μάτια της Γάντα Ζουάιμι, εκπροσώπου Ενωσης Παλαιστινίων Αγροτών, καθρεφτίζεται η πραγματική αγωνία του παλαιστινιακού λαού, ο φόβος ότι όσο και αν ακούγεται αλλόκοτο, τα χειρότερα μπορεί να μη βρίσκονται πίσω τους, αλλά μπροστά τους (Π. Παπακωνσταντίνου, απεσταλμένος της «Καθημερινής»).

Οκτώ μέρες και νύχτες σκορπούν τον τρόμο και το θάνατο τα ισραηλινά τάγματα. Δεν είμαστε εδώ για να μετράμε, αλλά για να τους σταματήσουμε.