Περίπου 700.000 παιδιά κάνουν μάθημα σε μη ασφαλή ή γερασμένα σχολικά κτίρια που χρειάζονται εκτενείς επισκευές, σημειώνεται σε αναφορά για τη σχολική στέγη στη Μ. Βρετανία. Μεταξύ άλλων, γίνεται λόγος για σχολεία χτισμένα τη δεκαετία του '60, κάποια με αμίαντο, άλλα που πλημμυρίζουν από αποχετεύσεις, σχολεία που χρειάστηκε να κλείσουν μερικώς (ορισμένα τμήματά τους) ή ολόκληρα λόγω ανησυχίας για την ασφάλεια των μαθητών και εκπαιδευτικών. Ως αιτία αναφέρεται η χρόνια υποχρηματοδότηση από το κράτος, δηλαδή την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές. Τέτοιες σκηνές έχουν καταγραφεί και στη χώρα μας, με επικίνδυνα ή ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με μαθητές και εκπαιδευτικούς ...«δύτες» σε περίπτωση νεροποντής, με ταβάνια που «βρέχουν» σοβάδες και άλλα παρόμοια. Δεν παύουν ωστόσο να προϊδεάζουν και για ένα πιο ζοφερό μέλλον, όσο προχωρούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση και η κατηγοριοποίηση των σχολείων, στα οποία η Μ. Βρετανία κάνει ...πρωταθλητισμό εδώ και δεκαετίες. Για παράδειγμα, τι «λόγο» θα έχει ένας δήμος να καλύψει έστω και στοιχειώδεις ανάγκες ενός σχολείου που δεν είναι «ανταγωνιστικό», δεν το προτιμούν γονείς και μαθητές και ενδεχομένως να κινδυνεύει να κλείσει, σε αντίθεση με κάποιο άλλο που «τραβάει» κόσμο με τα κριτήρια του νέου σχολείου; Η απάντηση είναι αυτονόητη και δεν χρειάζεται να τη δώσει η ίδια η ζωή, όταν θα είναι πια αργά. Τώρα είναι ανάγκη να δυναμώσει η πάλη για εκπαίδευση στο ύψος των αναγκών, με σύγχρονα κτίρια, πλήρως στελεχωμένα.