Υστερα απ' όλα αυτά, τα αφεντικά της υπερδύναμης, διά του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου, «κυρίου» Αρι Φλέισερ, δήλωναν «με την ουρά στα σκέλια» και ...βεβαίωναν όλον τον κόσμο ότι δεν είχαν καμιά ανάμειξη στο πραξικόπημα, που ανέτρεψε τον Πρόεδρο Τσάβες. (Ο κόσμος, βέβαια, τους πίστεψε, όσο πιστεύει κανείς μια πόρνη του πεζοδρομίου, όταν αυτή δηλώνει ότι είναι ...παρθένα).

Συμπέρασμα: Τα άγρια θηρία της ζούγκλας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, όταν, μάλιστα, βλέπουν να κλονίζεται η παγκόσμια κυριαρχία τους, δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα. Η λαϊκή ψήφος και η όποια επιλογή του κυρίαρχου λαού, έχει γι' αυτούς αξία και νόημα, μόνον όταν εξυπηρετεί τις δικές τους επιδιώξεις και τα σκοτεινά τους σχέδια. (Το παράδειγμα της Χιλής, όπου, για να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση, δε δίστασαν να δολοφονήσουν «εν ψυχρώ», μέσα στο προεδρικό μέγαρο τον εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας, Σαλβαδόρ Αλιέντε, είναι χαρακτηριστικό). Το μόνο που καταλαβαίνουν και φοβούνται οι επίδοξοι συνεχιστές του χιτλερικού δόγματος, είναι η νόμιμη και δίκαιη σιδερένια γροθιά της λαϊκής δύναμης, απέναντι στη δική τους παράνομη βία και αυθαιρεσία.

Ο λαός της Βενεζουέλας, με την αρραγή ενότητα και την αποφασιστικότητά του, απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Δίπλα στην ηρωική Κούβα, η Βενεζουέλα δίνει και αυτή ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας, προς ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ενα μήνυμα, που διδάσκει πως ένας λαός ενωμένος και αποφασισμένος να υπερασπιστεί δυναμικά την τιμή και την εθνική ανεξαρτησία του, είναι άτρωτος και ακατανίκητος. Αντίθετα, μπροστά σ' αυτήν τη λαϊκή δύναμη, οι επίδοξοι κοσμοκράτορες αποδείχνονται ανίσχυροι, σαν το θηρίο που του τσάκισαν τα δόντια και δεν μπορεί πια να δαγκώσει.