Απελευθερωμένος, λέει, από τις «εσωτερικές δεσμεύσεις» και το «πολιτικό κόστος», ο αντιπρόεδρος πλέον της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Λ. Παπαδήμος, είπε με την ετήσια έκθεση της ΤτΕ «τα σύκα σύκα», άσκησε «αυστηρή κριτική» στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Οι κεντρικοτραπεζίτες της ΕΚΤ, ως γνωστόν, δεν υπόκεινται σε κανένα, έστω και τυπικό, έλεγχο από τα «θεσμικά» όργανα της ΕΕ. Ακριβώς για να είναι πλήρως απελευθερωμένοι από τις ανάγκες των λαών, να μπορούν να περιφρονούν και να χλευάζουν επιδεικτικά την αγωνία τους για μια στοιχειωδώς υποφερτή επιβίωση. Αναμφίβολα ο Λ. Παπαδήμος κατάκτησε με την αξία του περίοπτη θέση στο «πάνθεον» των μεγαλοτραπεζιτών της Φραγκφούρτης.

Η τελευταία έκθεσή του, όμως, ως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, δε διέφερε διόλου από την πρώτη του: Τον ίδιο Θεό, αυτόν την αγοράς, διακονούσε. Τις ίδιες αξίες υμνούσε: ανταγωνιστικότητα, παραγωγικότητα, ανάπτυξη. Τις ίδιες συνταγές αναμασούσε: (νεοφιλελεύθερες) διαρθρωτικές αλλαγές παντού: Στο ασφαλιστικό, στο φορολογικό, στην αγορά εργασίας, στις ιδιωτικοποιήσεις... Δώστε ακόμα περισσότερα στο κεφάλαιο: Μόνο αυτό μπορεί να δώσει «λύσεις». Το αιώνιο παραμύθι.

Η «κριτική» που ασκεί στην κυβέρνηση είναι η κριτική που χρειάζεται και επιζητεί για να δώσει ώθηση στη νεοφιλελεύθερη διαχείρισή της. Την ίδια κριτική ασκούν, εν χορώ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ΕΕ, ΙΟΒΕ, ΝΔ... Ολοι μαζί ενώνουν τις δυνάμεις τους να στηρίξουν την «αναγκαιότητα» της αντιλαϊκής επέλασης.

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Τι θα γινόταν αν κάποια άλλη χώρα, π.χ. το Ιράκ, δε δεχόταν εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ για να κάνουν έλεγχο στο έδαφός της; Θα βομβαρδιζόταν από αμερικανονατοϊκά αεροπλάνα την επόμενη ώρα. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το Ισραήλ που εμπαίζει προκλητικά τη «διεθνή κοινότητα» για την αποτρόπαια σφαγή στην Τζενίν.