Κλάμα και οδυρμός τις τελευταίες μέρες από τη μελέτη που αποδίδει στην ατμοσφαιρική ρύπανση της Αθήνας τον θάνατο 12.000 ανθρώπων κάθε χρόνο από καρδιαγγειακά νοσήματα, εγκεφαλικά κ.τ.λ. Η κατάσταση, λένε, επιδεινώθηκε μετά τη μεγάλη καπιταλιστική κρίση, όπου ο κόσμος το «γύρισε» στα τζάκια για να ζεσταθεί, ενώ μεγάλη είναι η επιβάρυνση και από τα οχήματα. Η προσπάθεια να στηρίξουν σε τέτοιες μελέτες την ανάγκη της «πράσινης μετάβασης», την οποία χρυσοπληρώνει ο λαός, σκοντάφτει κάθε φορά που αποκαλύπτεται το κάλπικο ενδιαφέρον τους για την υγεία του λαού. Οπως με την πρόσφατη πυρκαγιά στο εργοστάσιο της Κάτω Κηφισιάς, όπου η ατμόσφαιρα γέμισε επικίνδυνους ρύπους, αλλά το κράτος και η κυβέρνηση δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για την προστασία όσων εκτέθηκαν στον καπνό. Ούτε ασχολήθηκαν, βέβαια, με την επόμενη μέρα και τις επιπτώσεις που είχε η πυρκαγιά συνολικότερα στον πληθυσμό της Αττικής. Προστασία της κερδοφορίας, από τη μια, του λαού και του περιβάλλοντος, από την άλλη, δεν πάνε μαζί. Η πολιτική που στηρίζει τα κέρδη «μολύνει» την υγεία και απειλεί ακόμα και τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων.