Με τα «δύσκολα» να είναι μπροστά, με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να κλιμακώνονται, με τη διέξοδο από μια ενδεχόμενη νέα κρίση στην Ευρωζώνη να αναζητείται προς την κατεύθυνση της πολεμικής οικονομίας και με τα μνημόνια διαρκείας να φέρνουν τη μια πίσω από την άλλη τις φουρνιές των αντιλαϊκών μέτρων, τα αστικά επιτελεία κάνουν υπερωρίες για να βρουν τον επόμενο «οδηγό» του αντιλαϊκού άρματος.

Κι αν το μόνο εύκολο είναι να βρεθεί κάποιος που να μοιράζεται τους ίδιους στόχους με τη σημερινή κυβέρνηση, δηλαδή τις δεσμεύσεις απέναντι στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, απέναντι στην Κομισιόν και φυσικά τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, ανάμεσα σε όσους ψηφίζουν μαζί τα αντιλαϊκά νομοσχέδια σε Βουλή και Ευρωβουλή, καθόλου εύκολο δεν είναι να βρεθεί κάποιος που την ίδια ώρα να έχει και τη δυνατότητα να συγκεντρώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί αυτή η πολιτική, πόσο μάλλον και να τη διοχετεύει με την ίδια ευκολία στον αντιλαϊκό μύλο.

Τα αστικά ΜΜΕ εξάλλου διατυπώνουν με ακρίβεια την κατεύθυνση της αγωνίας τους. Το πνεύμα είναι το εξής: «Η απουσία αντιπολίτευσης δεν είναι καλό πράγμα. Τη χρειάζονται η κοινωνία, η χώρα και - βέβαια - η κυβέρνηση... Ο θυμός πολλαπλασιάζεται όταν νιώθεις ότι δεν έχεις εναλλακτική. Και το κυριότερο, γίνεται αντισυστημική οργή, διότι εδραιώνεται η πεποίθηση πως το "σύστημα" δεν προσφέρει λύσεις. Το ζήτημα είναι πού θα διοχετευθούν η κούραση και η αντίδραση». Και αυτή είναι η ουσία. Ο επόμενος πόλος να μαζέψει την οργή και να την κεφαλαιοποιήσει προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου... Αυτός είναι ο προβληματισμός που έχουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοκατασκευαστές αλλά και ο λεγόμενος «διεθνής παράγοντας», οι κάθε είδους συμμαχίες του κεφαλαίου.

Πόσο μάλλον όταν οι σημαντικοί εργατικοί - λαϊκοί αγώνες που αναπτύσσονται όλο αυτό το διάστημα με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών, η σταθεροποίηση ενός ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που εκφράζεται και με τη θετική πορεία που καταγράφει το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, δείχνουν τις δυνατότητες το ρεύμα αυτό να διευρυνθεί, να πάρει και χαρακτηριστικά πιο αποφασιστικής αναμέτρησης με την πολιτική του κεφαλαίου, ενδεχόμενο που τα αστικά επιτελεία ξορκίζουν με όλους τους τρόπους και παίρνουν τα μέτρα τους.

Σε αυτά τα πλαίσια θρυαλλίδα για την επιτάχυνση των εξελίξεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στο φόντο των συνολικότερων διεργασιών στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία για την ανασύνθεσή της σε έναν πόλο που θα μπορεί με αξιώσεις να διεκδικήσει την αστική διαχείριση απέναντι στη ΝΔ, αποτέλεσαν οι δηλώσεις του Στ. Κασσελάκη, το βράδυ της Δευτέρας, απ' τη Νέα Υόρκη όπου βρισκόταν. Οι ισχυρισμοί του περί μαύρων ταμείων και στον ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο της προεδρίας του Αλ. Τσίπρα και η απόφαση για αναστολή έκδοσης του καθημερινού φύλλου της «Αυγής» πυροδότησαν έντονες αντιδράσεις, που κορυφώθηκαν την Πέμπτη με κείμενο 87 στελεχών, με το οποίο του ασκείται έντονη κριτική.

Απ' τους 87, βουλευτές είναι οι Ολγα Γεροβασίλη, Διονύσης Καλαματιανός, Χρήστος Γιαννούλης, Αθηνά Λινού, Κατερίνα Νοτοπούλου, Μίλτος Ζαμπάρας, Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, ενώ μεταξύ των μελών της Κεντρικής Επιτροπής που υπογράφουν είναι οι Γιώργος Βασιλειάδης, Γιώργος Τσίπρας, Ζανέτ Τσίπρα, Κώστας Ζαχαριάδης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Γιάννης Ραγκούσης, Αλέκος Φλαμπουράρης, Χρήστος Σπίρτζης, Γιάννης Μουζάλας, Γιάννης Μπαλάφας κ.ά.

Την παραίτησή τους απ' τα όργανα έχουν ανακοινώσει οι Δ. Τεμπονέρας, Α. Κοτσακάς και Χ. Τσιόκας.

Σημειώνεται ότι με 6 λιγότερους βουλευτές ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πόσο μάλλον αν ευσταθούν οι πληροφορίες πως κι άλλοι βουλευτές επιθυμούσαν να υπογράψουν αλλά κρατήθηκαν σαν ...εφεδρεία.

Θυμίζουμε ότι η επίθεση του Στ. Κασσελάκη στον Αλ. Τσίπρα εκδηλώθηκε λίγες μέρες μετά τα σενάρια που δημοσιοποιήθηκαν και έφεραν τον τέως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαδικασία ανασύνθεσης της σοσιαλδημοκρατίας αλλά και αυτά που υποστήριζαν μυστικές διαβουλεύσεις των επιτελείων Κασσελάκη και Ανδρουλάκη, πάντα στο πλαίσιο των αναζητήσεων ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού πόλου εγκλωβισμού του λαού.

Οι συνεδριάσεις, τη βδομάδα που έρχεται, της Πολιτικής Γραμματείας, την Πέμπτη, και ακολούθως, το Σαββατοκύριακο, της Κεντρικής Επιτροπής θα ξεδιαλύνουν κάπως τις προθέσεις και διαθέσεις στα διάφορα βιλαέτια, αν και όλο και περισσότεροι μιλούν για αναπόφευκτη νέα διάσπαση.

Στο ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονται για τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής την Κυριακή 30 Ιούνη, καθώς εκεί θα ξεκαθαρίσει το τοπίο γύρω από την εσωκομματική κάλπη, αλλά και την αμφισβήτηση που επικρατεί από τη νύχτα των ευρωεκλογών για τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Ο Χάρης Δούκας, σε συνέντευξή του την περασμένη Πέμπτη, ουσιαστικά παρουσίασε την υποψηφιότητά του. «Εχουμε την Κεντρική Επιτροπή την Κυριακή και εκεί θα ανακοινώσω τις αποφάσεις μου και το σχέδιο για τον χώρο και, βεβαίως, και τη χώρα. Θα ανακοινώσουμε και εμείς τις αποφάσεις μας στην Κεντρική Επιτροπή», είπε. Επιπλέον, είπε ότι οδηγός του είναι το εγχείρημα της Αθήνας, χωρίς να διευκρινίζει τι ακριβώς εννοεί, ενώ όταν ρωτήθηκε αν υπαινίσσεται συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι για τον δήμο της Αθήνας «δεν συνενωθήκαμε»... Πιθανόν βέβαια να εννοούσε και την ξινισμένη σούπα των δήθεν «αντιδεξιών μετώπων» που επιστρατεύτηκαν τότε σε μια σειρά από δήμους, και επανέρχονται και τώρα ως συγκολλητική ουσία για τη διαμόρφωση του επόμενου κυβερνητικού πόλου, στη γνωστή προσπάθεια να διαμορφωθούν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές πάνω στη στρατηγική τους συμφωνία.

Να σημειωθεί ότι ο Δούκας είπε πως αν εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα φύγει από τον δήμο Αθηναίων, αν και πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό το ενδεχόμενο θεωρείται απολύτως βέβαιο. Ενώ ο μέχρι πρότινος εκ των θεωρούμενων διεκδικητών της ηγεσίας βουλευτής Μανώλης Χριστοδουλάκης, ουσιαστικά έθεσε εαυτόν εκτός κούρσας, δίνοντας παράλληλα τη στήριξή του στον Χ. Δούκα.

Την αποκρουστική για τον λαό αυτή εικόνα - χαρακτηριστική έτσι κι αλλιώς της αστικής «δημοκρατίας» - με την καμαρίλα, τα πισώπλατα μαχαιρώματα, τους υπαινιγμούς για τα επιχειρηματικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τον έναν ή τον άλλον διεκδικητή του «χρίσματος» της αστικής τάξης, έρχονται να συμπληρώσουν και... τα γκροτέσκα: Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, τα αστικά ΜΜΕ και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων έσπευσαν να διαμορφώσουν ένα κλίμα ότι ο κόσμος, ο απλός λαός, ανησυχεί για τις εξελίξεις στην «κεντροαριστερά». Δηλαδή, παίρνουν τηλέφωνο κόσμο που τελειώνει ο μισθός του σε 15 μέρες και ρωτάνε αν θα ήθελε να δει «κεντροαριστερά» με κόουτς Ανδρουλάκη, Τσίπρα κ.λπ...

Πάντως, αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται και παρεμβαίνουν είναι άλλοι. Για παράδειγμα, στην ημερίδα του Ινστιτούτου Τσίπρα έδωσαν το «παρών» διάφοροι, όπως, για παράδειγμα, ο πρώην πρέσβης στην Ελλάδα και νυν υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζέφρι Πάιατ, εκ των αρχιτεκτόνων της αναβαθμισμένης αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα μας. Μαζί με αυτόν βρέθηκαν και ο Ολάντ, πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, αλλά και ο Γιώργος Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός με το ΠΑΣΟΚ. Ο Τσίπρας του 3ου μνημονίου και ο Παπανδρέου του 1ου μνημονίου οργανώνουν... προοδευτική αντεπίθεση. Τέτοια κοροϊδία...