INTIME NEWS

Στον ΣΥΡΙΖΑ με επισήμως 3 υποψήφιους προέδρους, τους Σ. Φάμελλο, Π. Πολάκη και Απ. Γκλέτσο και εν αναμονή της υποψηφιότητας του Στ. Κασσελάκη, η μάχη μαίνεται μπροστά στο έκτακτο συνέδριο που θα διεξαχθεί 1 - 3 Νοέμβρη και θα αποτελέσει κατά πολλούς πρόκριμα για την προεδρική εκλογή και την εκλογή Κεντρικής Επιτροπής, που έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθούν στις 24 Νοέμβρη κι αν χρειαστεί δεύτερος γύρος για την ανάδειξη προέδρου αυτός θα γίνει την Κυριακή 1 Δεκέμβρη.

Ως τότε, οι δύο επί της ουσίας πλευρές συνεχίζουν να βάλλουν η μία εναντίον της άλλης, είτε με αιχμές για την οικονομική διαχείριση και καταγγελίες για προγραφές στελεχών είτε με καταγγελίες για σχέδια διάλυσης του κόμματος, την ώρα που στο διά ταύτα «όλοι συμφωνούμε στρατηγικά», όπως διαβεβαίωνε όλες τις προηγούμενες μέρες σε δημόσιες παρεμβάσεις του ο νυν πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, Ν. Παππάς.

«Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε μεγάλη ανοχή στον Στέφανο Κασσελάκη. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να μην κερδίσει ξανά, θα συστρατευθώ για αυτόν τον σκοπό», δήλωσε μέσα στη βδομάδα η Ολγα Γεροβασίλη, προσθέτοντας ότι η ίδια θα ήθελε «μία μεγάλη κεντροαριστερά στη χώρα, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, δυνητικά με τον Αλέξη Τσίπρα ως επικεφαλής», σχέδιο στο οποίο αντιτάσσονται φυσικά ο Στ. Κασσελάκης και οι υποστηρικτές του, οι οποίοι πολλάκις έχουν εξηγήσει ότι επίσης επιθυμούν τη μεγάλη κεντροαριστερά, με προϋπόθεση όμως επικεφαλής να τεθεί ο έκπτωτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Με μια «ευρύτερη» θέαση των πραγμάτων, ο Γ. Δραγασάκης σε άρθρο του αποτύπωσε τον προβληματισμό των αστικών επιτελείων συνολικά για το πολιτικό σύστημα, γράφοντας ότι «το κενό αντιπολίτευσης αντανακλά την κρίση εκπροσώπησης που πλήττει τα κόμματα (...) Η κοινωνική δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση, το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς την πολιτική και τα κόμματα, η μεγάλη αποχή από τις εκλογές, ο κομματικός κατακερματισμός, όλα έχουν την ίδια μήτρα», χωρίς βέβαια να λέει ότι αυτή δεν είναι άλλη από την πολιτική που όλοι τους συνυπογράφουν και τσακίζει τον λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου. Ενώ πρόσθεσε ότι «στη φάση που βρισκόμαστε (...) θα βοηθούσε και στα ίδια τα κόμματα να υπάρξουν δομές και χώροι που θα υπερβαίνουν τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές και θα διευκολύνουν τον διάλογο και την κοινή δράση» των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, βοηθώντας, όπως είπε, «να συζητηθούν και θέματα που για διάφορους λόγους τα κόμματα δυσκολεύονται να θέσουν στη δημόσια ατζέντα».

Το ένα «μάτι» πάντως του ΣΥΡΙΖΑ είναι στραμμένο σταθερά στο ΠΑΣΟΚ. Απαντες παραδέχονται ότι η επικράτηση του ενός ή του άλλου υποψηφίου θα έχει αντανάκλαση στις διεργασίες συμπόρευσης των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας. Στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, με τις κάλπες να πλησιάζουν, το ντιμπέιτ των διεκδικητών της προεδρίας αν πρόσφερε κάτι ήταν μια ακόμα διαβεβαίωση ότι διατηρεί αναλλοίωτο τον ρόλο του ως διαχρονικού βασικού στηρίγματος της αστικής πολιτικής. Δεν έλειψε βέβαια και το ...πολιτισμένο ξεκατίνιασμα, με τους υποψήφιους να καταγγέλλουν ο ένας τον άλλον για πολλά και διάφορα. Μάλιστα, μετά το ντιμπέιτ ο Χ. Δούκας κατήγγειλε επιχείρηση «δολοφονίας χαρακτήρα» εις βάρος του από διαδικτυακούς λογαριασμούς και στενούς συνεργάτες του Νίκου Ανδρουλάκη. Το επιτελείο Ανδρουλάκη υποστήριξε ότι «κανένας στενός συνεργάτης του δεν έχει καταφερθεί με ανάρμοστο τρόπο εναντίον κανενός υποψηφίου» και έκανε λόγο για «τεχνητή πόλωση».

Ανδρουλάκης, Γερουλάνος, Γιαννακοπούλου, Διαμαντοπούλου, Δούκας και Κατρίνης έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για να πείσουν ότι ως αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ θα υλοποιήσουν κατά γράμμα όλο το αντιδραστικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα ΝΑΤΟικά σχέδια. Και βέβαια ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, όπως κάνουν και τώρα, ψηφίζοντας σχεδόν το 70% των νόμων που φέρνει η ΝΔ.

Και οι 6 πλειοδότησαν για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων με τον φερετζέ της αναθεώρησης του άρθρου 16, για να είναι και... συνταγματική η ιδιωτικοποίηση. Φρόντισαν να υπενθυμίσουν ότι το ΠΑΣΟΚ στήριξε το Ισραήλ και τη γενοκτονία που συνεχίζει σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, με κάποιες υποσημειώσεις του τύπου «ναι μεν αλλά...» και βέβαια δεν έλειψαν οι «όρκοι πίστης» στα ευρωατλαντικά σχέδια «διευθετήσεων» και συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, με χαρακτηριστικές τις αναφορές στην «τεράστια επιτυχία του Ελσίνκι» που γκρίζαρε παραπέρα Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο με σφραγίδα ΕΕ.