Η ματοβαμμένη γη της Κοκκινιάς «σκέπασε», για πάντα πια, τον αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, αταλάντευτο μέχρι τέλους κομμουνιστή Νίκο Τσάκωνα, τον συνθέτη του «Υμνου του ΕΛΑΣ», ο οποίος πέθανε από ανακοπή καρδιάς, προχτές το απόγευμα στον οίκο ευγηρίας όπου ζούσε από το 1986. Η κηδεία του έγινε χτες (5.30μμ) από το Γ΄ Νεκροταφείο παρουσία πλήθους αγωνιστών και φίλων της Εθνικής Αντίστασης, που απέτισαν φόρο τιμής στον αγωνιστή που έγραψε τη μουσική του δοξασμένου «Υμνου του ΕΛΑΣ», που έγραψε η Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη και τραγούδησε όλη Ελλάδα. Στεφάνι στη μνήμη του Ν. Τσάκωνα κατέθεσε και η ΚΕ του ΚΚΕ.

Οπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο της αγωνίστριας Μαρίας Δημητριάδου «Πολεμάμε και Τραγουδάμε», (έκδοση της ΠΕΑΕΑ), ο Νίκος Τσάκωνας γεννήθηκε σε χωριό του Ταϋγέτου, το 1909, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Πεντάχρονος ακόμα «έμπλεξε» με τη μουσική, καθώς ο πατέρας του έπαιζε μπουζούκι. Οκτάχρονος πήρε βιολί και γρήγορα έγινε αυτοδίδακτος βιολιστής. Αργότερα γράφτηκε στο Μουσικό Λύκειο Αθηνών (στην οδό Ερμού). Λόγω ατυχήματος στο μικρό δάχτυλο του ενός χεριού του, έφυγε από το Μουσικό Λύκειο, αλλά γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών, όπου διδάχτηκε Θεωρία της Μουσικής από τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη και Μορφολογία από τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Μετά τις σπουδές του, ο Ν. Τσάκωνας δίδασκε στις νυχτερινές σχολές της Χορωδίας Αθηνών, μέχρι την έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου.

Με την ίδρυση του ΕΑΜ εντάχθηκε στις γραμμές του. Τον τελευταίο χρόνο της κατοχής, κατόπιν εντολής, μελοποίησε τον «Υμνο του ΕΛΑΣ», σε στίχους της ΕΑΜίτισσας ποιήτριας Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη, μετά από μια συνωμοτική συνάντηση που είχε με την υπεύθυνη τριών ΕΑΜικών λογοτεχνικών ομάδων, Ελλη Αλεξίου και, στη συνέχεια, με την ποιήτρια. Τη διπλή αυτή συνάντηση για την - εν μια νυκτί - γραφή του «Υμνου» και το πρώτο άκουσμά του απαθανάτισαν οι δύο αγωνίστριες, με μαρτυρίες τους στο πολύτομο έργο ομάδας αγωνιστών δημοσιογράφων, με επικεφαλής τον Βάσο Γεωργίου, με τίτλο «Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης 1940-1945».

Ενα κατοχικό απόγευμα, η Βούλα Δαμιανάκου πήγε στο σπίτι της Ελλης Αλεξίου, με έναν άγνωστο, ο οποίος φορούσε μια ρεπούμπλικα που του έκρυβε το πρόσωπο, και μετέφερε την εντολή να φροντίσει η Ε. Αλεξίου κάποιος ποιητής να γράψει, το πολύ σε πέντε μέρες, έναν ύμνο για τον ΕΛΑΣ. Η Αλεξίου πήγε αμέσως τον άγνωστο στη Σ. Μαυροειδή - Παπαδάκη, η οποία «πυρετικά» την ίδια νύχτα έγραψε το επτά στροφών ποίημα. Επρεπε να έρθει η απελευθέρωση και η τεράστια διαδήλωση στο Σύνταγμα για να μάθουν οι δυο φίλες αγωνίστριες τι απέγινε το ποίημα. Για να ακούσουν το εμβατήριο «Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα...». Λίγες μέρες αργότερα ο άγνωστος επισκέφθηκε την Ελλη Αλεξίου, αλλά χωρίς ρεπούμπλικα. Αυτή τη φορά της συστήθηκε. Ηταν ο Νίκος Τσάκωνας, ο οποίος μελοποίησε, επίσης, τις «Ανταρτοπούλες» της Σ. Μαυροειδή - Παπαδάκη και το «Επίγραμμα» του Γιάννη Ρίτσου.

Στα χρόνια των διωγμών, όπως «μαρτυρά» ο αγωνιστής και δημοσιογράφος Γιώργος Τσαπόγας, οι στίχοι και η παρτιτούρα του «Υμνου του ΕΛΑΣ» διασώθηκαν, καθώς μαζί με άλλα ντοκουμέντα παραχώθηκαν σε μπουκάλια, σφραγίστηκαν με κερί και «θάφτηκαν» στη γη.

Να σημειώσουμε, τέλος, ότι ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων - Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, Νίκος Καραντηνός, αντί για στεφάνι, στη μνήμη του Ν. Τσάκωνα, πρόσφερε στο ΚΚΕ 50 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ του «Ριζοσπάστη».