Τρίτη 24 Σεπτέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αντικομμουνισμός και «17Ν»

Με γλώσσα του επιπέδου που συναντάει κανείς σε στρατιωτικά και χωροφυλακίστικα έντυπα του αντικομμουνισμού, με γλώσσα «κονσερβοκουτιού», ο Χρήστος Γιανναράς (Χ. Γ.) επιχείρησε (αναμενόμενο) να ταυτίσει την εγκληματική δράση της «17Ν» με την πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, της ΟΠΛΑ, αλλά και γενικότερα με την πάλη των επαναστατικών κινημάτων παγκοσμίως. Και τα επιχείρησε όλα αυτά κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, επειδή «πανικοβλήθηκε από τις δηλώσεις μελών της "17Ν", που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη των πράξεών τους, ενώ η ίδια τους θεωρεί λαθρεπιβάτες της Αριστεράς». Και κάλεσε, ο Χ. Γ., το κυβερνών κόμμα «να ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντι στις ιδεολογίες του Εμφυλίου, αν θέλει πραγματικά να εξαλείψει την τωρινή φρίκη της τρομοκρατίας (της ένοπλης μαρξιστικής απανθρωπιάς)» (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22/9/2002). Ταυτόχρονα ο Χ. Γ. υπογράμμισε: «Αλλά η λογική του υπόδικου ήταν αμείλικτη: Οι δολοφονίες και ληστείες της 17Ν είχαν πολιτικό χαρακτήρα, όπως όλες οι φρικαλεότητες της κομμουνιστικής ανταρσίας άλλοτε... Οπως, λοιπόν, κορυφαίοι αυτουργοί εκείνων των φρικαλεοτήτων (αλλά και οι εξίσου αιματοβαμμένοι αντίπαλοί τους της Δεξιάς) - σημ. Μ. Μ.: Πάλι καλά που, έστω, θυμήθηκε τους τελευταίους - μπήκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο χωρίς ποτέ κανείς να τους ζητήσει ποινικές ευθύνες των πράξεών τους, την ίδια αντιμετώπιση απαιτούν και οι τωρινοί "επαναστάτες" δολοφόνοι».

Να σημειωθεί, κατ' αρχάς, ότι ο Χ. Γ. ανακριβολογεί σκόπιμα στα ιστορικά γεγονότα που επικαλείται, ανάμεσά τους και στο εξής: Οτι οι «αυτουργοί» του Εμφυλίου, όπως ο ίδιος ονομάζει στελέχη του ΚΚΕ, όταν μπήκαν στη Βουλή είχαν ήδη μείνει στις φυλακές (όσοι δεν εξοντώθηκαν) είκοσι (20) και πάνω χρόνια, σε αντίθεση με τους διώκτες τους της περιόδου του Εμφυλίου (αλλά και πριν - βλέπε, π.χ., Μανιαδάκη). Είχαν καταδικαστεί από δικαστήρια σκοπιμότητας για την πολιτική δράση τους υπέρ του λαού. Το ίδιο όπως διώχτηκαν ή δολοφονήθηκαν χιλιάδες αγωνιστές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τόσο στη διάρκεια της Κατοχής, όσο και ύστερα. Και βεβαίως, δε διώχτηκαν, δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, μόνον από τη «Δεξιά», αλλά και από τα κόμματα του «Κέντρου», δηλαδή από το σύνολο των αστικών κομμάτων-κυβερνήσεων. Για παράδειγμα, ο Γ. Παπανδρέου μαζί με τους Σκόμπι - Εβερτ αιματοκύλησαν το λαό το Δεκέμβρη του 1944. Επομένως, όταν ο Χ. Γ. αναφέρεται στη λαϊκή πάλη (ένοπλη ή μη), καλό θα είναι να θυμάται, ότι στην απέναντι πλευρά υπάρχει και η κρατική βία και τρομοκρατία. Που, όταν δεν επαρκούν από μόνες τους, καλούνται σε σύμπραξη και οι στρατοί των Εγγλέζων και των Αμερικανών, μαζί με τις μυστικές υπηρεσίες τους. Και τότε, και τώρα (ΝΑΤΟ κλπ.) με άλλη μορφή. Ας δούμε, ωστόσο, ακόμη ορισμένες πλευρές.

1. Η δράση της «17Ν» έχει σαφές πολιτικό περιεχόμενο και στόχο. Οποιος δεν το δέχεται αυτό, είτε εθελοτυφλεί, είτε εξυπηρετεί τακτικές, όπως η κυβέρνηση.

Το θέμα βρίσκεται στο ότι η «17Ν» δεν είναι εκείνο που η ίδια (ή μέλος της) ισχυρίζεται ότι είναι: Δηλαδή μια επαναστατική οργάνωση, που αγωνιζόταν για τη σοσιαλιστική κοινωνία. Είναι μια οργάνωση δολοφόνων, που έδρασε όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία. Και με τη δράση της ενίσχυσε αυτή τη δημοκρατία. Μια σειρά από δυνάμεις την αξιοποίησαν για να ψηφιστεί ο «τρομονόμος», για να ετοιμάζεται νέος, για να διεισδύσουν βαθύτερα ξένες μυστικές υπηρεσίες, για να παρθούν τόσα και τόσα κατασταλτικά μέτρα με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες (κάμερες παρακολούθησης κ.ά που θα μείνουν στη θέση τους εσαεί, όπως δήλωσε ο κ. Χρυσοχοΐδης). Η ταμπέλα της «17Ν» και η κόκκινη σημαία και οι φανφάρες περί επαναστατών είναι στοιχείο της προβοκάτσιας. Διαφορετικά, πώς θα εμφανιζόταν η «17Ν»; Ως μηχανισμός που κατασκευάστηκε από μυστικές υπηρεσίες; Ως μηχανισμός που, αν δεν κατασκευάστηκε εξ αρχής, μπήκε στο χέρι των μυστικών υπηρεσιών (ξένων και ντόπιων) στην πορεία; Ως μηχανισμός που βρίσκεται στην υπηρεσία συμφερόντων; Οχι, σου λένε! Ακόμη και ο πατέρας Ξηρός, που έζησε στο αντιδραστικό κλίμα του μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου, ακόμη και αυτός, συμφωνεί τώρα με τον γιο του!!!

2. Ο Χ. Γ., όσο κι αν αντιπαθεί τους κομμουνιστές και την ιδεολογία τους, θα έπρεπε να είχε το θάρρος ν' αναγνωρίσει, ότι οι επαναστάτες δεν είναι δολοφόνοι. Ομως, εκείνος έτσι χαρακτηρίζει τους όπου Γης επαναστάτες: Δολοφόνους! Οπότε την ταχυδακτυλουργία των Ξηρών, να εμφανίζονται το αντίθετο απ' ό,τι είναι, τη διαπράττει και ο Χ. Γ., κι ας τους θεωρεί κοινούς εγκληματίες. Αλλά, σου λέει, μόνον αν η κυβέρνηση καταγγείλει τη μαρξιστική ιδεολογία «θα αφαιρέσει από τους υπόδικους το δικαίωμα να μιλάνε για "πολιτικές" ευθύνες στυγερών εγκλημάτων»! Ως τότε, θα το έχουν... Φαίνεται, κατά τον Χ. Γ., ότι ο ηρωισμός εκατομμυρίων, που με ξεσκέπαστο το πρόσωπο έδωσαν και τη ζωή τους στους λαϊκούς αγώνες, δεν... επαρκεί για ν' αφαιρέσει το δικαίωμα απ' τους Ξηρούς να λένε αηδίες!!! Χρειάζεται να καταγγείλει και η κυβέρνηση τα εκατομμύρια των αγωνιστών...

3. Ο Χ. Γ., στο άρθρο του, αναγνωρίζει το δίκαιο του αγώνα των Παλαιστινίων, των Κούρδων και των Σέρβων, αλλά ως εδώ. Το δικαίωμα λαών και λαών να αγωνίζονται για το σοσιαλισμό, όχι μόνο δεν τους το αναγνωρίζει, αλλά και εμφανίζεται ως τιμητής τους! Γιατί ο Λένιν, όχι μόνο δεν υπήρξε λαθρεπιβάτης (το ίδιο λέει και ο Χ. Γ.), αλλά υπήρξε ο ηγέτης εκατομμυρίων επαναστατών και όχι εγκληματιών, που θέλησαν ν' αλλάξουν τον κόσμο. Και που υπερασπίστηκαν την επανάστασή τους και με τα όπλα. Δεκαέξι χωρών στρατοί (και της Ελλάδας) μπήκαν στην επαναστατημένη Ρωσία! Φαίνεται, ότι το «λάθος» των μπολσεβίκων ήταν, πως δεν τους υποδέχτηκαν με ροδοπέταλα! Κι αυτούς και τις τσαρικές στρατιές!... Και τους κουλάκους...

4. Οσο για την κυβέρνηση, αυτή κάνει τη δουλιά της, όπως την κάνει και η ΝΔ. Κυβέρνηση και ΝΔ δεν έχουν συμφέρον να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο της τρομοκρατίας. Γιατί, αν αποκαλυφθεί ο εγκέφαλός της, θα εκτεθούν οι διεθνείς συμμαχίες τους! Επιπλέον:

α) Η κυβέρνηση - διά στόματος Κ. Σημίτη, Μ. Χρυσοχοΐδη και άλλων - διαχωρίζει την τρομοκρατία της «17Ν» από την αντιδικτατορική (γενικά) πάλη. Ομως κοιτάζουν με εχθρικό μάτι τους λαϊκούς αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες μετά το 1974, ιδιαίτερα τους σημερινούς αγώνες που βγαίνουν από «τα τείχη». Είναι εχθρικοί στο σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Εχουν πρωτοστατήσει στην παραπέρα θωράκιση της κρατικής βίας και καταστολής. Κι έχουν γεμίσει με μηχανισμούς χαφιέδων τους χώρους που στεγάζεται και δρα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και άλλοι φορείς. Είναι οι ίδιοι που έβγαλαν παράνομους τους αγώνες των μαθητών, των αγροτών, των ναυτεργατών.

β) Την ίδια ώρα υποστηρικτικές της κυβέρνησης γραφίδες βάλλουν κατά της βίας (έτσι γενικά), παρουσιάζοντας ως αθώες περιστερές το κράτος και τους μηχανισμούς του, που βρίσκονται απέναντι στο λαό (βλέπε διαδηλώσεις κατά Κλίντον κ.ά.). Οπου, ως βία, καταγγέλλεται η ανυπότακτη στάση λαϊκών δυνάμεων, που αρνούνται να πειθαρχήσουν στο κατέβασμα του πήχη των λαϊκών δικαιωμάτων λίγο μόνο πάνω από το έδαφος.

Επομένως ο Χ. Γ. αδικεί... ελαφρώς την κυβέρνηση. Δίχως (;) να σκέφτεται, ότι είναι κομμάτι δύσκολο να δεχτεί ακριβώς εκείνα που ο ίδιος της προσάπτει και να αλλάξει τροπάριο... Διότι υπάρχει και... κάποιο κίνημα στην Ελλάδα. Κι αυτό το κίνημα έχει ρίζες στο λαό, που όταν ακούει τέτοια αντικομμουνιστικά, κουμπώνεται. Ετσι τον δίδαξε η πείρα του.


Μάκης ΜΑΪΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ