Μια απίστευτη περιπέτεια περίμενε τον 19χρονο Κούρδο από το Ιράκ Μοχάμεντ Ρασίντ, τέσσερις μέρες αφότου πάτησε το ελληνικό έδαφος, αναζητώντας καλύτερη τύχη. Χωρίς καθόλου να το καταλάβει, βρέθηκε στη φυλακή, όπου παρέμεινε 11 μήνες, κατηγορούμενος για σωρεία κατηγοριών: «απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος των αστυνομικών Ευστ. Βασιλόπουλου και Αγγ. Δημητριάδη, σωματική βλάβη, παράνομη βία, κατοχή πλαστού εγγράφου, παράνομη είσοδο στη χώρα». Χτες, το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών του επέβαλε συνολική ποινή φυλάκισης 12 μηνών, μετατρέποντας τη βασική κατηγορία από «απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή» σε «απλή σωματική βλάβη» και αναγνωρίζοντάς του το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας.

Ο νεαρός Κούρδος βάδιζε αμέριμνος στις 8-4-1999 σ' ένα δρόμο της Βουλιαγμένης, όταν άκουσε τους αστυνομικούς πίσω του να του φωνάζουν άγρια: «Ακίνητος!». Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα και πριν αντιληφθεί τι συμβαίνει, κατέληξε να παλεύει μαζί τους σ' ένα χαντάκι. Ο ίδιος ήταν άοπλος, αλλά αυτοί κρατούσαν όπλα. Τι γύρευαν; Γιατί ήθελαν να τον πιάσουν; Τι προσπαθούσαν να του κάνουν; Ο ένας αστυνομικός του είχε κολλήσει το πιστόλι στον κρόταφο, ο άλλος του έστριβε τα γεννητικά όργανα! Προσπάθησε να ξεφύγει από τα χέρια τους. Δεν τα κατάφερε. Αντίθετα, οδηγήθηκε στη φυλακή με το... μισό Ποινικό Κώδικα στην πλάτη! Γιατί, καθώς πάλευε για την επιβίωσή του ο άνθρωπος, το όπλο του ενός αστυνομικού εκπυρσοκρότησε και από θαύμα δε σκοτώθηκε ούτε τραυματίστηκε κανείς...

Το δικαστήριο, ευτυχώς, με την απόφασή του συνέτεινε στην αποκατάσταση της κατάφωρης αδικίας που είχε γίνει σε βάρος ενός πολιτικού μετανάστη. «Είχα έρθει τέσσερις μέρες στην Ελλάδα», είπε νωρίτερα ο ίδιος στην απολογία του. «Εμενα στο πάρκο. Με φώναξαν και φοβήθηκα. Εβαλαν το πιστόλι στο κεφάλι μου και μετά το κεφάλι μου στο χώμα. Εγώ δεν τους χτύπησα. Είχα μαζί μου το πλαστό έγγραφο γιατί όταν ήμουν στην Τουρκία φοβόμουν ότι θα με πιάσουν και θα με απελάσουν».

Οι δύο αστυνομικοί κατέθεσαν πως πέρασαν τον κατηγορούμενο για «κλέφτη», επειδή «είχαν σημειωθεί πολλές κλοπές στην περιοχή» και ότι κατά τη γνώμη τους «δεν είχε σκοπό να τους σκοτώσει». Μα, αν είναι έτσι, προς τι αυτή η απάνθρωπη μεταχείριση που του επιφύλαξαν; Γιατί τον έστειλαν στη φυλακή κοντά ένα χρόνο για διπλή απόπειρα ανθρωποκτονίας, αντί να τον παραπέμψουν έστω στο Αυτόφωρο για το «πλαστό έγγραφο», να του επιβληθεί μια εφέσιμη ποινή και η υπόθεση να τελειώσει εκεί; Ποιος θα τον ξεχρεώσει τώρα και με τι για ό,τι έχασε ως «προσωρινά κρατούμενος»; Το όνειδος των υπευθύνων δε φτάνει.