Οταν ο καθηγητής κ. Σημίτης ανέβαινε το 1996 στα προεκλογικά μπαλκόνια και αποκαλούσε... «χοντρό», τον τότε αρχηγό της ΝΔ, τον Μ. Εβερτ, ο «σύμβουλος επικοινωνίας» του ήταν ο κ. Πανταγιάς...

Οταν ο πρωθυπουργός Σημίτης ανέβαινε στο βήμα της Βουλής, μετά τα Ιμια, και αναφωνούσε εκείνο το αμίμητο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», ο «σύμβουλος επικοινωνίας» του ήταν ο κ. Πανταγιάς...

Οταν ο πρωθυπουργός πήγαινε στην Εδεσσα, το Φλεβάρη του 2002 και κατηγορούσε όσους του ασκούσαν κριτική για «εκτροπή» (!), επισείοντας κίνδυνο «δικτατορίας» (!!), ο «σύμβουλος επικοινωνίας» του ήταν ο κ.Πανταγιάς...

Οταν τα ΜΜΕ έκαναν και (κάνουν) «γαργάρα» τα «κατορθώματα» της κυβέρνησης, όταν το σύστημα της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας - ΜΜΕ «έπνιγε» (και «πνίγει») όσα δεν αρέσουν στο Μαξίμου, όταν τα κυβερνητικά «χαλκεία» (όρος του Πάγκαλου) δούλευαν στο φουλ, όταν όλη η φιλοσοφία της αλαζονείας των μεταλλαγμένων «σοσιαλιστών» επενδυόταν με σκηνοθετικά «τρικ» αποπροσανατολισμού, όταν ήρθαν στο φως ακόμα και «μαύρες λίστες» ενοχλητικών προς την κυβέρνηση δημοσιογράφων, ο «σύμβουλος επικοινωνίας» του κ.Σημίτη ήταν ο κ. Πανταγιάς...

Προχτές, που ο πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να... απαγγέλλει τα «άπαντα» του δικτάτορα Παπαδόπουλου στη Βουλή, ο «σύμβουλος επικοινωνίας» του ήταν ο κ.Πανταγιάς...

Πρόκειται για τον κύριο (ο Πανταγιάς) που πρώτος αυτός μας πληροφόρησε (μετά ακολούθησε ο Ανάν) ότι στην Κύπρο πρέπει να υπάρξει «συνομοσπονδία»...

Είναι ο κύριος (ο Πανταγιάς) που 7 χρόνια τώρα αναδείχτηκε σε έναν εκ των πρωτοπόρων της «εκσυγχρονιστικής»... παρλαπιπολογίας, καλώντας μας κατά καιρούς να αποταθούμε «στο σκληρό πυρήνα της ψυχής μας, αρδεύοντας από τον αναπαλλοτρίωτο εαυτό μας» (αυτά έγραφε ο τρισμέγιστος στις 29/10/2002 στην «Ελευθεροτυπία»)...

Είναι ο κύριος (ο Πανταγιάς), ο οποίος σε βιογραφικό σημείωμα που έγραψε ο ίδιος για τον... ίδιο, αυτοσυστήνεται λέγοντας ότι το επώνυμό του αποτελεί ανασύνθεση της ευχής «Πάντα γεια» (σ.σ.: ο ίδιος το γράφει, δεν κάνουμε πλάκα).

Διευκρινίζουμε ότι το «φαινόμενο» Πανταγιά δεν ενδείκνυται για περιπτωσιολογική προσέγγιση. Απλώς - στην περίπτωσή του - αποτυπώνεται επακριβώς το ύφος και ήθος της φιλαυτίας και της προκλητικότητας μιας σάπιας πολιτικής κάστας, που, εντούτοις, έχει στρατιά από «Πανταγιάδες» στις τάξεις της.

Ο Πανταγιάς, αυτό οι άνθρωποι του Τύπου το γνωρίσαμε και του το αναγνωρίζουμε, είναι ένα «χαρακτηριστικό» δείγμα αυτής της κάστας. Κατόπιν τούτου, έχει δίκιο που καταστεναχωρήθηκε ο πρωθυπουργός από την (αναγκαστική) παραίτηση (καθ' ότι μαζεύτηκαν πάρα πολλά, βλέπετε...) του συμβούλου και υπεύθυνου του Γραφείου Τύπου του επί επταετία (σ.σ.: ποιοι μας κυβερνούν!).

Οσο για τα καθ' ημάς ...έχασε η Βενετιά βελόνι, «πάντα γεια» και «άντε γεια»...