Είναι αυτονόητο, λοιπόν (τι να κάνουμε που ο «κοσμοπολιτισμός» ορισμένων δεν μπορεί να το αντιληφθεί;) ότι το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», δεν αφορά ούτε τον Τζέφερσον ούτε τον Ουάσιγκτον, ούτε κανέναν από τους συντάκτες της διακήρυξης της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ από τη βρετανική κατοχή, όπως, επίσης, το «Γιάνκις γκόου χομ», στους τοίχους της Αργεντινής και της Βενεζουέλας, δεν απευθύνεται στους Αμερικανούς τουρίστες...

***

Είναι αυτονόητο ότι το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», δεν αφορά ούτε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ούτε τον Χεμινγουέι, ούτε την Αντζελα Ντέιβις, ούτε τους χιλιάδες των διαδηλωτών κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, ούτε τους χιλιάδες που - τώρα κ. Δαμανάκη - διαδηλώνουν κατά του πολέμου στο Ιράκ.

Το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» δεν απευθύνεται στα εκατομμύρια του αμερικανικού λαού που ζουν στη φτώχεια, είναι ανασφάλιστοι, άνεργοι και από τους πιο στυγνά εκμεταλλευόμενους εργαζόμενους του κόσμου.

***

Το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» (και το γνωρίζουν οι πάντες) αφορά εκείνους τους Αμερικάνους που διατάζουν, βομβαρδίζουν, δολοφονούν, αλλά κάποιοι τους προσκυνούν... Και είναι το μοναδικό σύνθημα που μπορεί να αποδώσει με πληρότητα ακριβώς αυτό: Οτι εκείνοι οι Αμερικάνοι που βομβαρδίζουν (όσο κι αν τους προσκυνούν όσοι τους προσκυνούν) είναι φονιάδες.

Επομένως, το μοναδικό που θα συστήναμε στην κ. Δαμανάκη για να αποφύγει τον ήχο από το τόσο ενοχλητικό - γι' αυτήν - σύνθημα, είναι στις 15 Φλεβάρη, όταν η Αθήνα θα δονείται από το «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», να κλείσει τα αυτιά της...