Από σκόπιμη ασάφεια, αλλά και ανεδαφικότητα διακρίνονται οι θέσεις του Συνασπισμού για την κοινωνική ασφάλιση, τις οποίες παρουσίασε χτες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του κόμματος, Νίκος Κωνσταντόπουλος. Της συνέντευξης είχε προηγηθεί η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Μ. Δρεττάκη στη Β` Αθήνας. Πρόκειται για δύο ζητήματα (συνεργαζόμενες προσωπικότητες και ασφαλιστικό) - «κύρια μέτωπα του κόμματος», σύμφωνα με την Κυριακάτικη «Αυγή» - τα οποία ο ΣΥΝ πρόκειται να εκμεταλλευτεί δεόντως για την αποκόμιση εκλογικών οφελών.

Ωστόσο, παρά την πανθομολογούμενη σχεδιαζόμενη ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης μετεκλογικά, μάταια θα περίμενε κάποιος χτες να ακούσει τον Ν. Κωνσταντόπουλο να προτρέπει το εργατικό κίνημα σε εγρήγορση και αγωνιστική επαγρύπνηση. Παράλειψη; Οπως και να 'χει, πρόκειται για ασυγχώρητο σφάλμα ενός πολιτικού φορέα, που εμφανίζεται να αγωνιά για το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης, πόσο μάλλον που η Κουμουνδούρου είναι πεπεισμένη ότι θα υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση, που θα είναι σε θέση να προωθήσει τα αντιασφαλιστικά σχέδια.

Στο διά ταύτα. Ο Συνασπισμός επιδεικνύει ένα όψιμο, όσο και υποκριτικό ενδιαφέρον για την κοινωνική ασφάλιση και, ταυτόχρονα, προκλητικό, μια και «πατά» σε ένα ζήτημα που «καίει» τους εργαζόμενους για να εξυπηρετήσει μικροκομματικές του σκοπιμότητες. Τι μας είπε χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος: «Οι προτάσεις των διεθνών οργανισμών και της ΕΕ που κινούνται στην κατεύθυνση "αμερικανοποίησης" του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, της αποσύνδεσης της ευθύνης της κοινωνικής ασφάλειας από το κράτος και της μετάθεσης της ευθύνης στον εργαζόμενο, στον ασφαλισμένο, στο νέο και τη νέα, αποσυνθέτουν την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης και κάθε κράτους και ουσιαστικά επισημοποιούν την κοινωνία των δύο τρίτων».

Τι δε μας είπε: Η «αμερικανοποίηση» του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου προχωρά και μάλιστα γοργά, η Σύνοδος Κορυφής στη Λισαβόνα θα επικυρώσει μέτρα που θα αποτελέσουν - εκτός των άλλων - την ταφόπλακα της κοινωνικής ασφάλισης, όπως τη γνωρίζουμε. Μακριά όμως από το Συνασπισμό κάθε σκέψη να καταγγείλει τα όσα τραγικά για τους εργαζόμενους συναποφασίζονται στη Λισαβόνα! Βέβαια, παραδέχτηκε πως «η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ πιέζουν για μετατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», αλλά ταυτόχρονα προσπάθησε να απενοχοποιήσει τους δύο παραπάνω οργανισμούς, λέγοντας, ούτε λίγο - ούτε πολύ, πως είναι στο χέρι μιας κυβέρνησης να συμπιέσει το κόστος της χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης, αν ακολουθήσει μια πολιτική στην κατεύθυνση ορθολογικής αξιοποίησης των πόρων (κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ταμείων), φορολογικής μεταρρύθμισης και τελευταίο άφησε την ανάληψη των ευθυνών του κράτους!

Στις βασικές αιτίες τις κρίσης, ο Ν. Κωνσταντόπουλος ενέταξε την ...«ανικανότητα των κυβερνήσεων» (!), την επέκταση των άτυπων μορφών απασχόλησης κ.ά., χωρίς φυσικά να ζητήσει κατάργησή τους! Στα αίτια της κρίσης, «είδε» και την ανεργία, όχι όμως ως συνακόλουθο του συστήματος, αλλά σαν συνέπεια των κεντροδεξιών μονοδρόμων! Επιπλέον, τάχθηκε υπέρ της «ορθολογικής αξιοποίησης της περιουσίας των Ταμείων» (εδώ, βέβαια, τον έχει προλάβει το ΠΑΣΟΚ), ενώ δεν εναντιώθηκε στην ιδιωτική ασφάλιση, για την οποία ζήτησε μόνο «να σταματήσει η πριμοδότησή της»! Στο πνεύμα της κυβέρνησης, έκανε λόγο για «ανταποδοτικότητα των ασφαλιστικών κρατήσεων». Αναφερόμενος στο απαράδεκτο καθεστώς που ισχύει για τους ασφαλισμένους από το 1993 και έπειτα, όχι μόνο δε ζήτησε κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ, ούτε καν κατάργηση των ρυθμίσεων που αφορούν στους νεοασφαλισμένους, αλλά επανεξέτασή τους!