Μπαίνει, βέβαια, το ερώτημα και, μάλιστα, πολλές φορές ως δίλημμα: Τι συμφέρει σήμερα τους εργαζόμενους και τους λαούς, ο μονοπολισμός ή ο διπολισμός και, επομένως, με ποιους πρέπει να συμπαραταχτούν τα λαϊκά κινήματα; Αλίμονο στους εργαζόμενους και στους λαούς, αν παγιδευτούν στις συμπληγάδες του ψευτοδιλήμματος αυτού. Αλίμονό τους, αν γίνουν δεκανίκια στον έναν - έστω και τον αδύνατο - ιμπεριαλιστικό πόλο, ενάντια στον άλλο. Κανένας ιμπεριαλισμός, είτε μονοπολικός, είτε διπολικός ή πολυπολικός, δε συμφέρει τους εργαζόμενους και τους λαούς. Καμιά ικανοποίηση των λαϊκών συμφερόντων δεν μπορεί να προσφέρει το σύγχρονο, διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, είτε με τη μια, είτε με την άλλη μορφή του, είτε κυβερνούν οι λεγόμενοι συντηρητικοί, είτε οι κάθε λογής σοσιαλδημοκράτες. Πόλεμοι, κρίσεις, εντεινόμενη εκμετάλλευση, αυξανόμενη κοινωνική αδικία, πολύμορφη σήψη και διαφθορά, κλπ., κλπ., είναι και θα είναι η μόνη προσφορά του. Η δικαίωση των λαϊκών ελπίδων και ονείρων βρίσκεται στο δρόμο του ασυμβίβαστου αγώνα και της ταξικής πάλης, της ανατροπής του σημερινού εκμεταλλευτικού και άδικου συστήματος και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Κι όχι μόνον αυτό. Μόνο στα πλαίσια του προαναφερόμενου προσανατολισμού της πάλης, μπορούν (και πρέπει) τα εργατικά και λαϊκά κινήματα να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τις οξυνόμενες συνεχώς αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τις κατακτήσεις τους και την ειρήνη.