Ο άνθρωπος της CIA στη Βαγδάτη, Σαντάμ Χουσεΐν, κατά το πρόσφατο εκτενέστατο άρθρο της νεοϋορκέζικης εφημερίδας, Village Voice - που αποκαλύπτει όχι μόνο τις διασυνδέσεις του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αλλά και το ρόλο που έπαιξε το καθεστώς για την εφαρμογή της αμερικανικής πολιτικής στην ευρύτερη πολιτική της Μέσης Ανατολής - δεν υπάρχει πια, αφού οι Αμερικανοί είναι οι ίδιοι στη Βαγδάτη... προετοιμάζοντας το έδαφος για την επέκταση των σχεδίων τους και στις υπόλοιπες χώρες της περιοχής...

«Αυτή η επιβαλλόμενη στρατηγική του "προληπτικού φοβήτρου" από την Παρασκευή - σημ. την προηγούμενη - έχει ένα ακόμη σημαντικό στήριγμα για την προώθησή της, όταν τα μέλη του Κογκρέσου, και των δύο κομμάτων, συντάχθηκαν απολύτως με τη γραμμή των νεοσυντηρητικών της κυβέρνησης Μπους όταν στήριξαν την πρόταση νόμου όπου δίδεται η εξουσία στο Λευκό Οίκο για την υιοθέτηση σκληρών μέτρων, περιλαμβανομένων και των διπλωματικών κυρώσεων κατά της Συρίας εάν άμεσα δεν αποσυρθεί από τα εδάφη του Λιβάνου που έχει καταλάβει, δε σταματήσει την υποστήριξη και την υπόθαλψη τρομοκρατικών οργανώσεων που δρουν στο έδαφος του Ισραήλ και δε σταματήσει την ανάπτυξη όπλων μαζικής καταστροφής» υποστηρίζει σε πρόσφατο άρθρο της η αμερικανική εφημερίδα Boston Globe, υπενθυμίζοντας ότι μόλις πέρσι ανάλογη νομοθεσία που κατατέθηκε εκ μέρους μερίδας βουλευτών του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, σταμάτησε από το Λευκό Οίκο προκειμένου να μην υπάρξουν αντιπερισπασμός ή αντιδράσεις καθώς τα σχέδια κατά του Ιράκ βρίσκονταν στο στάδιο της προώθησης. Ενα χρόνο μετά ο Λευκός Οίκος έδωσε το πράσινο φως... αφού «όσοι προτείνουν το σχέδιο του "προληπτικού φοβήτρου" ελπίζουν ότι το τέλος του πολέμου στο Ιράκ συνιστά την καλύτερη αρχή για τον ανασχηματισμό όλης της Μέσης Ανατολής και την επιβολή των δημοκρατικών αξιών αμερικανικού στιλ... και με την ελπίδα να γράψουν εκ νέου τη γεωπολιτική της υδρογείου τουλάχιστον για μία ολόκληρη γενιά» συνεχίζει η αμερικανική εφημερίδα.

Ομως η κριτική που ασκείται σ' αυτήν την πολιτική έχει διογκωθεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα από τις σελίδες των αμερικανικών εφημερίδων, έχει αρχίσει ένας ιδιότυπος πόλεμος μεταξύ όσων υποστηρίζουν αναφανδόν αυτή την πολιτική, και όσων, φίλα προσκείμενων στις «περιστερές» του Λευκού Οίκου, υποστηρίζουν ένα «Τρίτο δρόμο» για την άσκηση αυτής της ίδιας πολιτικής, σαφώς πιο ήπιο και με λιγότερες διεθνείς αντιδράσεις, που αντικατοπτρίζει και τον πόλεμο που μαίνεται εντός του αμερικανικού κατεστημένου, που όμως βρίσκει παντελώς αντίθετους όσους καταγγέλλουν με απόλυτο τρόπο το επιβαλλόμενο διά της ισχύος αμερικανικό Imperium.

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η πολεμική εναντίον της αμερικανικής πολιτικής είναι μάλλον αναμενόμενο. Ακόμη και από βρετανικές εφημερίδες, που ξέχασαν το «αντιπολεμικό προσωπείο» που είχαν υιοθετήσει μέχρι και την ημέρα έναρξης του πολέμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η βρετανική εφημερίδα Guardian, που παλινδρομεί εκ νέου τονίζοντας ότι καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζουν τις προσπάθειες να βρουν Ιρακινούς ηγέτες για να αναλάβουν τα ηνία της χώρας μετά τον πόλεμο, πολλοί παρατηρητές στην Ευρώπη και αλλού θυμούνται μια προηγούμενη εποχή της παγκόσμιας ιστορίας - την εποχή του ιμπεριαλισμού.

«Αυτό που δεν μπορεί να συγκαλυφτεί, καθώς οι Αμερικανοί πεζοναύτες περπατούν αλαζονικά στην ιρακινή πρωτεύουσα δηλώνοντας "Η Βαγδάτη μας ανήκει", είναι ο αποικιακός χαρακτήρας αυτής της επιχείρησης», γράφει ο Seumas Milne στην Guardian.

Πράγματι, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο πόλεμος στο Ιράκ αποδεικνύει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της αμερικανικής υπερδύναμης, μιας δύναμης που χρησιμοποιεί την ισχύ για να κυριαρχεί στον υπόλοιπο κόσμο, όπως ακριβώς έκανε κάποτε η Ρώμη ή έκανε η Βρετανία τον 18ο και 19ο αιώνα. Την περασμένη εβδομάδα, η συντηρητική γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung έκανε λόγο για έναν «ηγεμονικό διεθνισμό» και το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτός ο «διεθνισμός» θα ωφελήσει ή θα βλάψει τον υπόλοιπο κόσμο.

Πολλοί αναζητούν ακόμη το βασικό κίνητρο. «Σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας», σημειώνει το γερμανικό περιοδικό Spiegel, «καμιά χώρα δεν είχε κυριαρχήσει τόσο απόλυτα στον κόσμο με την πολιτική της, τα τανκς της και τα προϊόντα της, όπως κυριαρχούν σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες» και άλλοι περιμένουν να δουν αν μετά το Ιράκ θα ακολουθήσουν στρατιωτικές επιχειρήσεις και σε άλλες χώρες, καθώς έτσι θα επιβεβαιωνόταν η νέα αμερικανική αυτοκρατορία.

Ο Κιμ Γιουνγκ Χίε, ένας έγκυρος Νοτιοκορεάτης σχολιαστής, πιστεύει ότι η πορεία των αμερικανικών επιτυχιών θα ανακοπεί στη Βόρεια Κορέα. «Για την Πιονγκγιάνγκ, το Ιράκ ήταν το δεύτερο σοκ και δέος μετά το Αφγανιστάν. Οταν ο Μπους είναι αποφασισμένος να κάνει κάτι, απλώς ξεκινά και το κάνει. Και η Αμερική έχει τη στρατιωτική δύναμη να ικανοποιήσει τη θέλησή του. Το μήνυμα αυτό έχει γίνει πλήρως αντιληπτό από τον Κιμ Γιονγκ Ιλ».