Ο αδέκαστος και ...ανθρωπιστής Αγγλος δικαστής «απεφάνθη» ότι ένας γέρος και ανήμπορος άνθρωπος δεν είναι σωστό να σέρνεται στα δικαστήρια, και τον άφησε ελεύθερο (!!!). Ετσι, ο αιμοσταγής δικτάτορας, που ανέτρεψε με πραξικόπημα τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας του, που βομβάρδισε με τα κανόνια του το Κοινοβούλιο και δολοφόνησε τον εκλεγμένο Πρόεδρό της, τον ηρωικό Σαλβαδόρ Αλιέντε, αφέθηκε ελεύθερος να επιστρέψει στην πατρίδα του και στο λαό «του», που για 17 ολόκληρα χρόνια τον βύθισε στο αίμα και στο σκοτάδι της μεσαιωνικής βαρβαρότητας.

Η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία της Χιλής - αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ - υποδέχτηκε επίσημα, «με δόξες και τιμές» τον ειδεχθή εγκληματία, με την μπάντα του στρατού να παιανίζει τα αγαπημένα του στρατιωτικά εμβατήρια και παρά την αντίθεση της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της Χιλής, δίνοντας έτσι και μια απάντηση σε όσους, τυχόν, πίστεψαν ότι, με την «πτώση» του Πινοσέτ, «κάτι άλλαξε» σ' αυτήν την πολύπαθη χώρα.

Η περίπτωση της Χιλής, η ανατροπή, δηλαδή, με βίαια μέσα μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης, που εκλέχτηκε κανονικά, με την ψήφο του λαού, θα φέρνει πάντα στο προσκήνιο το μεγάλο θέμα και θα θέτει ξανά και ξανά το μεγάλο ερώτημα: Ειρηνική, με κοινοβουλευτικά μέσα, μετάβαση από το καπιταλιστικό σύστημα στο Σοσιαλισμό, ή Επανάσταση και Δικτατορία του Προλεταριάτου;

Οσο κι αν τρομάζει μερικούς αγαθούς και καλοπροαίρετους δημοκράτες η λέξη, κι όσο κι αν ενοχλεί κάποιους νερόβραστους «θεωρητικούς», υπέρμαχους του σοσιαλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο», η Δικτατορία του Προλεταριάτου, δηλαδή η εξουσία του εργαζόμενου λαού, είναι το απαραίτητο «εργαλείο» για την κατοχύρωση και την εδραίωση της λαϊκής του κυριαρχίας.