Παρεμβαίνοντας κατά τη διάρκεια της συζήτησης, στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, τόνισε συγκεκριμένα τα εξής:

«Η έφοδος στα γραφεία της Ενωσης για την Υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Τουρκία, δεν είναι η πρώτη επίθεση κατά της οργάνωσης αυτής, η οποία πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στον αγώνα ενάντια στην καταπίεση του λαού της Τουρκίας (Τούρκων και Κούρδων), καθώς και των εθνικών μειονοτήτων. Στο παρελθόν είχαμε επανειλημμένα τέτοιες και αγριότερες επιθέσεις. Θα θυμίσω μεταξύ άλλων την ένοπλη επίθεση με επανειλημμένους πυροβολισμούς κατά του προηγούμενου προέδρου της Ενωσης, Ακίμ Μπιρντάλ. Και αυτή η επίθεση καταδικάστηκε από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, όμως τελικά το θύμα κλείστηκε στη φυλακή για μερικά χρόνια. Είναι λοιπόν εμπαιγμός και η σημερινή καταδίκη της εφόδου από την κυβέρνηση».

Εχει ωστόσο αυτή η έφοδος σημασία, πραγματοποιείται σε μια στιγμή που η νέα κυβέρνηση της Τουρκίας προσπαθεί να διασώσει το "δημοκρατικό προσωπείο" και το "ευρωπαϊκό προφίλ" της, που ο κ. Ερντογκάν και οι συνεργάτες του φόρεσαν προεκλογικά και μετά τις εκλογές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο βασικός λόγος της παραπάνω εφόδου είναι ο απτόητος ηρωικός αγώνας της Ενωσης για ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία και για τα δικαιώματα του κουρδικού λαού. Ούτε το στρατιωτικό κατεστημένο που κατευθύνει πάντα την πολιτική ζωή της Τουρκίας ούτε το ισλαμικό κόμμα τρέφουν καμιά συμπάθεια για τέτοια «ατοπήματα».

Εγινε η έφοδος με επίκληση των άρθρων 169 και 312 του ποινικού κώδικα και του αντιτρομοκρατικού νόμου αντίστοιχα, που ποινικοποιούν ως τρομοκρατική οποιαδήποτε υποστήριξη προς την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων και τον αγώνα τους ενάντια στα απάνθρωπα λευκά κελιά τύπου F. Στο ίδιο πνεύμα αποφασίστηκε από την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, η οριστική απαγόρευση του ΚΚ Τουρκίας και του φιλοκουρδικού κόμματος HADEP και ξεκινά δίκη κατά του DEHAP (μέτωπο με συμμετοχή του HADEP, του ΕΜΕΡ και του σοσιαλιστικού κόμματος που πήρε εκατομμύρια ψήφους στις εκλογές).

Πρόσχημα όλων αυτών των απαγορεύσεων και των διωγμών ήταν και είναι η διασφάλιση της ενότητας και της ασφάλειας της χώρας. Είναι λοιπόν αγιάτρευτη η πάθηση των σημερινών κυβερνώντων, όπως και των πpοκατόχων τους.

Μέχρι σήμερα δεν εφαρμόζονται στην πράξη οι όποιες επιμέρους μεταρρυθμίσεις υπήρξαν. Η ποινή του θανάτου δεν καταργήθηκε για τους πολιτικούς κρατούμενους που θεωρούνται τρομοκράτες. Οι φυλακές είναι γεμάτες με χιλιάδες πολιτικούς κρατουμένους. Συνεχίζονται τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες.

Κανείς δεν τολμά να ζητήσει να περιοριστούν οι στρατιωτικοί στους στρατώνες τους. Ωστόσο οι λαοί της Τουρκίας έχουν το δικαίωμα για ένα καλύτερο μέλλον. Τους εκφράζουμε την αδελφική μας αλληλεγγύη. Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα τους για δημοκρατία και ειρήνη, όπως αυτός εκδηλώθηκε και πpόσφατα ενάντια στην επίθεση κατά του Ιράκ και τη συμμετοχή της Τουρκίας σε αυτήν».