Στη Νάουσα, το 1876 φτιάχτηκε το πρώτο κλωστοϋφαντουργείο στα Βαλκάνια. Ο τόπος έσφυζε από ζωή. Για πάνω από 100 χρόνια τα εργοστάσια ζούσαν εκατοντάδες εργατοοικογένειες της περιοχής, αιμοδοτούσαν την αγορά.

Σήμερα η εργατιά βουλιάζει στην ανεργία: 49,5% στη Νάουσα. 32% στα Γιαννιτσά. Χωρίς να υπολογίσει κανείς τον κόσμο που φέτος δε θα κάνει ούτε ένα μεροκάματο στα κομποστάδικα, στα ξυλουργεία που φτιάχνουν τα τελάρα, στα διαλογητήρια, μια και η παραγωγή στα ροδάκινα ήταν μηδενική. Τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον 5 εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας έβαλαν λουκέτο. Στρέφεις το βλέμμα από τον κάμπο προς την πόλη και βλέπεις ένα νεκροταφείο από ερημωμένα εργοστάσια - φαντάσματα. Πάνω από 1.500 θέσεις εργασίας έσβησαν. Ιδια κατάσταση και στα κονσερβοποιία της Πέλλας, που στο όνομα του κέρδους κοιτάνε τώρα προς την Αργεντινή, εκεί που το ροδάκινο κοστίζει 40 δραχμές το κιλό και ο εργάτης δυόμισι χιλιάδες.

Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα, ο κάμπος των Γιαννιτσών. Κάπου στη Σκύδρα, ο μπαρμπα - Κώστας, 80 χρονών αγρότης, ακουμπισμένος στο στειλιάρι της τσάπας του σε μια ανάπαυλα της δουλιάς, ψάχνει λόγια να περιγράψει τον τόπο του. «Σε τούτα τα μέρη και πέτρα να πετάξεις, θα ριζώσει και θα βγάλει κλωνάρια και καρπό. Γραμμή να το πάρεις από 'δω και να πας στη Βέροια, τέτοιον εύφορο τόπο δεν πρόκειται να δεις αλλού». Κι όμως. Σ' αυτόν τον τόπο η αγροτιά στενάζει, ξεκληρίζεται χρόνο με το χρόνο. Βλέπει τα παιδιά της να εγκαταλείπουν τη γη, να μεταναστεύουν, να αναζητούν αλλού την τύχη τους. Φέτος τα δέντρα δεν είχαν καρπό. «Κάηκε» από την παγωνιά του Απρίλη. Μα και τις άλλες χρονιές που τα χωράφια πήγαιναν καλά, τα λεφτά δεν έφταναν, τα δάνεια έτρεχαν, τα τεφτέρια στα μαγαζιά γέμιζαν. Τα τελευταία δέκα χρόνια, τα αγροτοχώρια της Πέλλας και της Ημαθίας βλέπουν το μαρασμό να ριζώνει στα χώματά τους, πιο βαθιά κι από τις άκαρπες φέτος ροδακινιές.

Η ολοκληρωτική καταστροφή της παραγωγής από την παγωνιά του Απρίλη, δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου. Ηρθε απλά να βγάλει στην επιφάνεια, αυτό που η κυρίαρχη πολιτική έχτισε τόσα χρόνια: την εγκατάλειψη, το λυσσαλέο χτύπημα της αγροτικής παραγωγής, τον αγώνα για το μεροκάματο που γίνεται χρόνο με το χρόνο και πιο σκληρός, την ανεργία που κατασπαράζει τη νεολαία...