Η «εκσυγχρονιστική», παραπέρα ενίσχυση του υπάρχοντος αντιλαϊκού δικομματικού συστήματος, με τη σημερινή του μορφή ή με την όποια αυριανή «μετάλλαξή» του και, παράλληλα, η εμφάνιση του κυβερνώντος κόμματος, ως δήθεν δύναμης εξυγίανσης και εκδημοκρατισμού, είναι οι βασικοί στόχοι της χτεσινής «πρωτοβουλίας» της κυβέρνησης, σχετικά με το εκλογικό σύστημα.

Σε αντίθεση, όμως, με όλα όσα περί γνησιότητας, δημοκρατίας, κλπ., ανέφερε ο Κ. Σημίτης, οι πρωθυπουργικοί άξονες του νέου εκλογικού συστήματος κάνουν φανερά τα εξής:

Πρώτον, το νέο εκλογικό σύστημα δεν έχει καμιά σχέση με τη γνήσια εκπροσώπηση του λαού, την απλή και ανόθευτη αναλογική. Είναι αντιδημοκρατικό, ληστρικό και καλπονοθευτικό, κλέβοντας έδρες από τα «μικρά» κόμματα και διατηρώντας τις «αυτοδύναμες» κυβερνήσεις μειοψηφίας.

Δεύτερον, διατηρεί το απαράδεκτο όριο του 3%, για την είσοδο κομμάτων στη Βουλή, θέτοντας έτσι -εκτός των άλλων- τα όποια κόμματα κινδυνεύουν μπροστά σ' έναν ωμό και απροκάλυπτο εκβιασμό.

Τρίτον, επιχειρεί να ενισχύσει τις δικλίδες ασφάλειας και την «εγκλωβιστική» εμβέλεια του συστήματος, είτε προχωρώντας σε επιμέρους και αναγκαίες για την παραπέρα λειτουργία του μικρο-αλλαγές, είτε καλλιεργώντας διάφορες συγχύσεις και προσδοκίες κεντροαριστερών (ή κεντροδεξιών) προοπτικών.