Ο περιλάλητος «εκσυγχρονισμός» του πολιτικού συστήματος φαίνεται να περνά μέσα από έναν εκλογικό νόμο, ο οποίος θα διασφαλίζει εις το... διηνεκές το καθεστώς του δικομματισμού. Είτε εξασφαλίζοντας τις αυτοδύναμες κυβερνητικές (μονοκομματικές) μειοψηφίες, είτε παρέχοντας τη δυνατότητα - και εδώ έγκειται το «νέο» - για δικομματικές κυβερνητικές «παραλλαγές», μέσα από μια ενδεχόμενη επιχείρηση αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, στο πλαίσιο των «κεντροαριστερών» και «κεντροδεξιών» σεναρίων.

Η παραπάνω στόχευση που υπηρετείται με τον νέο εκλογικό νόμο που παρουσίασε χτες (στις γενικότητές του) ο πρωθυπουργός, επενδύθηκε από τον Κ. Σημίτη με πλήθος αναφορών στη «διαφάνεια», στην «ανανέωση», στη «δημοκρατία» και τη «συναίνεση»... Στην πραγματικότητα η «νέα σελίδα» που έταξε ο πρωθυπουργός δεν είναι παρά μια «κατασκευή» που εξυπηρετεί τη διατήρηση στην κυβερνητική εξουσία κυβερνήσεων... μειοψηφίας:

Μέσα από την υφαρπαγή ψήφων της Αριστεράς, την ανακύκλωση των αντιδραστικών θεωριών περί «χαμένης ψήφου», τη διατήρηση ενός πολιτικού κλίματος ευεπίφορου στην «τεχνική» της πόλωσης και, τελικά, μέσα από την «κατοχύρωση» των εκλογικών εκβιασμών, αφού το δικαίωμα της «ίσης ψήφου» κατακρημνίζεται στον Καιάδα του... «εκσυγχρονισμού».

Στα παραπάνω - πέραν των άλλων - συνηγορούν, τόσο το ποσοστό του 40% - 41% που δίνει αυτοδύναμες κυβερνήσεις, όσο και το μέτρο που διευκολύνει τη σύσταση εκλογικών «συνασπισμών», μεταξύ των δικομματικών εταίρων με κάποιους «δορυφόρους» τους, ώστε να διασφαλίζεται η «κυβερνητική σταθερότητα» (δηλαδή το δικομματικό καθεστώς).

Αλλωστε, το μοναδικό στοιχείο του νέου εκλογικού νόμου που ήταν ξεκάθαρο στις δηλώσεις του πρωθυπουργού, είναι ότι θα παρέχει «σταθερές κυβερνήσεις», όπως όλα τα καλπονοθευτικά συστήματα, από το 1974 και μετά... Ο ισχυρισμός, δε, του πρωθυπουργού ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα που «ενισχύει την αναλογικότητα» στο 80%, απλώς αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα της νέας καλπονοθείας.

Στις δηλώσεις του μετά την 7ωρη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, ο Κ.Σημίτης ανέφερε ότι «το εκλογικό σύστημα είναι τμήμα μιας ευρύτερης αλυσίδας προβλημάτων, όπως της διοικητικής διάρθρωσης της χώρας και της αναπτυξιακής της διάρθρωσης», που θα αποτελέσουν αντικείμενο «πρωτοβουλιών» και «διαλόγου» εκ μέρους της κυβέρνησης...

Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι οι θέσεις του συνιστούν «εκτεταμένη τομή στο σύνολο του πολιτικο - διοικητικού συστήματος» και δικαιολόγησε τις αλλαγές διότι, όπως είπε, το παρόν σύστημα «παρουσίασε δυσλειτουργίες», «αυξάνει υπέρμετρα τις εκλογικές δαπάνες» και οι «υποψήφιοι αναζητούν πόρους από κάθε πηγή για την κάλυψή τους γεγονός που δημιουργεί το έδαφος για ενδεχόμενες εξαρτήσεις».

Επίμονη ήταν η φροντίδα του πρωθυπουργού να τονίσει την πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να «αναζητήσουμε συναινετικά ένα νέο εκλογικό σύστημα», προσθέτοντας ότι «η συζήτηση που ξεκινά τώρα, δεν αφορά αυτές τις εκλογές, αλλά το μέλλον». Οπως είπε, απευθυνόμενος στη ΝΔ, ο νέος εκλογικός νόμος θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία να αποσυνδεθεί από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2005, και να εφαρμοστεί από το 2008.

Σύμφωνα με τον Κ.Σημίτη, το νέο εκλογικό σύστημα (για το οποίο ο Κ. Σκανδαλίδης θα ενημερώσει τα κόμματα, καθώς και την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ) θα «διευκολύνει τον πολίτη να ενδιαφερθεί για την πολιτική», θα «ενισχύει τη διαφάνειά της και θα διαμορφώνει συνθήκες γνήσιας αντιπροσώπευσης», θα «περιορίζει την επιρροή των κάθε λογής συμφερόντων» και θα «οδηγεί στην καλύτερη λειτουργία και την αναβάθμιση της δημοκρατίας μας»...

Ολα τα παραπάνω, βέβαια, συνιστούν κούφια λόγια. Η ομολογία περί τούτου ήρθε και πάλι από τον πρωθυπουργό: «Ως γνώμονα, στην προσπάθειά μας, οφείλουμε να έχουμε τρεις βασικές αρχές (σ.σ: την εξής μία): Το εκλογικό σύστημα πρέπει να εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα», όπως είπε, επαναφέροντας τη γνωστή «επιχειρηματολογία» για την άρνηση της απλής, άδολης και ανόθευτης αναλογικής.