ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Η λαοφιλία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και του ίδιου του Προέδρου Τζορτζ Μπους υποχωρεί συνεχώς. Η αμφισβήτηση ίσως και η οργή ενάντια στις ενέργειες της κυβέρνησης αναφορικά στο μεταπολεμικό Ιράκ ανακτά έδαφος. Μπορεί, βέβαια, να αρκούν μερικά ακόμη «τύμπανα πολέμου» για να αντιστραφεί ίσως η εικόνα και να επανεκλεγεί πανηγυρικά στις προεδρικές εκλογές του 2004.

Εάν όμως δεν υπάρξουν, τότε ο μονόδρομος για την αναστροφή της εικόνας - κατά τραγική ειρωνεία για τον Πρόεδρο Μπους - είναι να βρει τον «ένοχο», ώστε να μπορέσει να στραφεί προς τους Αμερικανούς ψηφοφόρους, και δη τους εργάτες, για να κατορθώσει να επανεκλεγεί... Από αυτούς δηλαδή που αφαίρεσε από την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του 4.900.000 θέσεις εργασίας! Από τους εργάτες που τον εξέλεξαν.

Ετσι, η κυβέρνηση ξεκίνησε την εκστρατεία ανάκτησης της δημόσιας και πολιτικής υποστήριξης για τις ενέργειές της στο μεταπολεμικό Ιράκ. Η επιθετική πολιτική του Λευκού Οίκου εγκαινιάστηκε στο Σικάγο με τη δυναμική εμφάνιση της συμβούλου σε θέματα Εθνικής Ασφαλείας, Κοντολίζα Ράις, η οποία πια αναλαμβάνει το συντονισμό όλων των επιτροπών για το μεταπολεμικό Ιράκ, αλλά και το Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, αυτή η κίνηση και μόνο αντανακλά τις ανησυχίες του Λευκού Οίκου για ευρύτερα θέματα πολιτικής με αφορμή το Ιράκ, καθώς οι Αμερικανοί αμφιβάλλουν όλο και περισσότερο για την αναγκαιότητα του πολέμου και το Κογκρέσο, ακόμα και μέλη του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων εκφράζουν ανησυχίες για το οικονομικό κόστος, που όσο δεν υπάρχει συμφωνία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, πρέπει να αναλάβουν σχεδόν εξ ολοκλήρου.

Εννοείται ότι οι πρώτες δηλώσεις της Ράις ήταν απολύτως εναρμονισμένες με τη γραμμή πολέμου, αφού δήλωσε ευθαρσώς ότι η απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν η ενδεδειγμένη πράξη, που θα βοηθήσει στη βελτίωση της ζωής σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Την ίδια στιγμή ο Λευκός Οίκος προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για τον παραγκωνισμό του Πενταγώνου και του ιδίου προσωπικά Ντόναλντ Ράμσφελντ. Εναν παραγκωνισμό, για τον οποίο ο Ράμσφελντ, μιλώντας στους «Financial Times», δεν αποδέχτηκε με ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη... εξέφρασε την ενόχληση, γεγονός που αποτέλεσε μία σπάνια δημόσια έκφραση των διαφορών που διαφαίνονται στον σκληρό πυρήνα των συνεργατών του Μπους και, μάλιστα, τη στιγμή που ο Λευκός Οίκος επιχειρεί μία επιθετική τακτική για να αντιστρέψει το κλίμα.

Εναν «παραγκωνισμό» που αντανακλά εκ νέου τον «εμφύλιο» που μαίνεται ανάμεσα στα κέντρα εξουσίας και είχε εξελιχθεί ουκ ολίγες φορές σε σύγκρουση μεταξύ του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με συνήθη χαμένο τον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Κόλιν Πάουελ στις μάχες του με τον «πολέμαρχο» του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Αραγε η απόφαση του Τζορτζ Μπους να παραδώσει στα χέρια της Ράις τον έλεγχο που μέχρι πρότινος είχε το Πεντάγωνο, αποτελεί μομφή κατά του διδύμου Γούλφοβιτς - Ράμσφελντ, που εκπονούν και ηγούνται των πολεμικών σχεδίων; Ισως, εάν αναλογιστεί κάποιος την «καταστροφή» ενόψει εκλογών.

«Καταστροφή»: οι συνεχείς θάνατοι των Αμερικανών στρατιωτών. Οι διαφαινόμενες ολέθριες συνέπειες του οικονομικού κόστους. Το Αφγανιστάν που «ξαναπυρπολείται». Το αδιέξοδο στον ΟΗΕ και οι «κακές σχέσεις» με τους παραδοσιακούς συμμάχους. Η εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή.

Το Ιράκ ενδέχεται να αποδειχθεί η θηλιά στο λαιμό Μπους για την επανεκλογή του και ο ένοχος έπρεπε να βρεθεί. Μετά τις εκλογές, ίδωμεν... Εκτός εάν οι σειρήνες ηχήσουν και πάλι...