Αθώοι κρίθηκαν και από το Α΄ Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης οι πέντε φιλειρηνιστές που δικάστηκαν χτες για δεύτερη φορά, κατηγορούμενοι για το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών επειδή συμμετείχαν σε μπλόκο που στήθηκε σε ΝΑΤΟική φάλαγγα την περίοδο του βρώμικου και άδικου πολέμου κατά του γιουγκοσλαβικού λαού. Το κατηγορητήριο κατέρρευσε για άλλη μια φορά στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Οπως είχε καταρρεύσει και το Νοέμβρη του 2002, στη διάρκεια της πρώτης δίκης στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο του Κιλκίς, όπου το δικαστήριο τους κήρυξε αθώους πανηγυρικά.

Στο πλευρό τους μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, αλλά και έξω από το δικαστικό μέγαρο, στάθηκαν εκατοντάδες διαδηλωτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΚΟΘ του ΚΚΕ και συμμετείχαν στο συλλαλητήριο συμπαράστασης. Υψωσαν το ανάστημά τους κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ποινικοποιήσει τη δράση του λαϊκού κινήματος. Και δήλωσαν την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα τους, να επαγρυπνούν μπροστά στον αυταρχικό κατήφορο και το πλέγμα μέτρων που λαμβάνεται στη χώρα μας και την ΕΕ στο όνομα της διατήρησης της κυριαρχίας της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Διακήρυξαν ότι δε θέτουν σε διαπραγμάτευση το δικαίωμα στην αντίσταση. Και μέσα από το αίσιο αποτέλεσμα που τελικά είχε η δίκη, απέδειξαν πως με τον ενωμένο, μαζικό και αποφασιστικό αγώνα τους μπορούν να βάλουν φραγμό στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και να αναχαιτίσουν την επίθεση σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών.

Παρά το γεγονός ότι από την ακροαματική διαδικασία δεν τεκμηριώθηκε το αδίκημα, ο εισαγγελέας της έδρας κ. Ραπτόπουλος διατήρησε σκληρή και άκαμπτη στάση και πρότεινε την καταδίκη των αγωνιστών της ειρήνης, υιοθετώντας το κατηγορητήριο όπως αυτό διατυπώθηκε στην έφεση που άσκησε ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης Σ. Κουβάς, κατά της πρωτόδικης απόφασης. Ακόμη και οι αστυνομικοί που κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν την τέλεση του αδικήματος.

Ετσι το δικαστήριο ουσιαστικά αποδέχτηκε ότι δε συντελέστηκε η αντικειμενική υπόσταση του «εγκλήματος» και τους έκρινε ομόφωνα «αθώους ελλείψει προθέσεως». Πρόεδρος της έδρας ήταν ο Α. Μηλιόπουλος και εφέτες οι Ο. Αναστασιάδου και Γ. Ακριβός.

Η συζήτηση επιχειρήθηκε να περιοριστεί στο αν πραγματικά η κινητοποίηση που έγινε στις 15 Απρίλη του 1999, στην Εθνική Οδό Θεσσαλονίκης - Ευζώνων στο ύψος της γέφυρας του Πολυκάστρου, εμπόδισε την κυκλοφορία των ΝΑΤΟικών οχημάτων. Μάλιστα ο εισαγγελέας υποστήριξε στην αγόρευσή του ότι άλλο πράγμα είναι αν έχει τελεστεί η πράξη και άλλο τα κίνητρά της, αφήνοντας απ' έξω το γεγονός ότι οι κατηγορούμενοι με τις πράξεις τους αντιστέκονταν στη μετατροπή της χώρας μας σε στρατιωτικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ, που εκείνη την περίοδο μακέλευε τη Γιουγκοσλαβία, χρησιμοποιώντας τις υποδομές της Ελλάδας, τις οποίες απλόχερα πρόσφερε η κυβέρνηση, κατά παράβαση του Συντάγματος και σε αντίθεση με την απαίτηση της πλειοψηφίας του λαού μας.

Οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσαν γνωμοδοτήσεις που συνέταξαν ο Ι. Μανωλεδάκης καθηγητής Ποινικού Δικαίου του ΑΠΘ, η Ι. Καμτσίδου επίκουρη καθηγήτρια της Νομικής του ΑΠΘ και ο Η. Νικολόπουλος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Επίσης κατέθεσαν δύο αυτοτελείς ισχυρισμούς και εκατοντάδες ψηφίσματα συμπαράστασης φορέων, εργατικών σωματείων, κομμάτων και κινημάτων από τη χώρα μας και το εξωτερικό. Συνολικά και μέσα από τις αγορεύσεις τους αμφισβήτησαν ως αβάσιμη και μη σύννομη την έφεση και υπερασπίστηκαν το δικαίωμα του ελληνικού λαού ως κυρίαρχου να αντιστέκεται υπερασπιζόμενος την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, κεκτημένα συνταγματικά δικαιώματα.

Επίσης απάντησαν στην προσπάθεια του εισαγγελέα Εφετών, που άσκησε την έφεση εναντίον της πρωτόδικης απόφασης, να αθωώσει την κυβέρνηση από την εμπλοκή της στον άδικο και παράνομο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, εμφανίζοντας τις διεθνείς συμβάσεις ως υπερκείμενες του Συντάγματος.