Να εξοβελίσουμε από τη γλώσσα λέξεις όπως «ρατσισμός», «ξενοφοβία», «φασισμός»; Να τις καταργήσουμε; Τελικά φταίνε οι λέξεις; Κι αν πάψουμε να τις χρησιμοποιούμε, αν αρχίσουμε να «χαϊδεύουμε» αυτιά και συμπεριφορές, ποιος θα ωφεληθεί; Βολικό να μη λέμε τα πράγματα με το όνομά τους θα ήταν για όσους ευθύνονται για τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας. Θα ήταν βολικό για όσους εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, γεμίζοντας (μαζί με τις τσέπες τους από τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία) τις ουρές της ανεργίας και τις δεξαμενές τροφοδότησης του εγκλήματος. Αλλά τα θύματα του ρατσισμού τι θα τα ωφελούσε; (κι εκείνος που ενεργεί ρατσιστικά χωρίς να το αντιλαμβάνεται, επίσης, θύμα είναι).

***

Διαβάζοντας διάφορες αναλύσεις των ημερών περί τη Μηχανιώνα, είδαμε ότι αρκετοί (και κάποιοι εξ αυτών σοβαροί άνθρωποι) βάλλουν κατά της χρήσης των παραπάνω λέξεων, διότι - λένε - είναι «υπερβολικές», «στερεότυπες» και δε λαμβάνουν υπόψη τα «βαθύτερα αίτια» που γέννησαν τις όποιες συμπεριφορές (στη Μηχανιώνα ή αλλού).

Ποιος ισχυρίστηκε, όμως, ότι δεν υπάρχουν αίτια. Και ποιος είπε ότι δε λαμβάνονται υπόψη; Αλλά μήπως πρέπει κάθε φορά που θα εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα να κάνουμε ολόκληρη διατριβή για τα αίτια του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού, και με τι στόχο; Να μην πούμε - τελικά - τα πράγματα με το όνομά τους;

***

Προφανώς και υπάρχουν αίτια για το γεγονός ότι εκείνοι οι «καλοί πατριώτες» είχαν εκδώσει πέρσι το φιρμάνι για την απαγόρευση μετά τη δύση του ηλίου της κυκλοφορίας των Αλβανών στο χωριό τους.

Προφανώς και υπήρξαν αίτια που ο λαός της Γερμανίας ψήφισε (ναι, ναι, ψήφισε!) το φασισμό του Χίτλερ.

Προφανώς και υπάρχουν αίτια που βρέθηκαν κάποιοι «καλοί πολίτες» να υποστηρίξουν (ανήμερα του «Οχι» κατά του φασισμού!) το φασισταριό της «Χρυσής Αυγής» στην Καλλιθέα.

Αλλά το να «ανακαλύπτεις την Αμερική» κάθε φορά, τι σχέση έχει με την καταπολέμηση της σαπίλας του «αμερικάνικου ονείρου»;

***

Ας αφήσουμε, επομένως, το «πολίτικαλ κορέκτ» και τις «συμπαθητικές» προσεγγίσεις. Κι ας επανέλθουμε στην ουσία των λέξεων. Δε φταίνε οι λέξεις αν γίνονται επικοινωνιακό πυροτέχνημα δικομματικού «ήθους» από τον Πάγκαλο ή τον Ψωμιάδη.

Και, τελικά, η αξία των λέξεων έγκειται στο ότι περιγράφουν το πρόβλημα. Γιατί αν δεν υπήρχε πρόβλημα με κάτι τέτοιες συμπεριφορές τύπου Μηχανιώνας, τότε γιατί να αναφερόμαστε στα αίτια που τις προκαλούν;