Ε, όχι και να θρηνήσουμε για το «θάνατο» του Συμφώνου Σταθερότητας ή το «ρήγμα» στην ΕΕ. Θα ήταν απόδειξη αθεράπευτης ενσωμάτωσης και βαθιάς αλλοτρίωσης, αν οι λαοί «απογοητεύονταν», επειδή η θηλιά που τους έχουν εδώ και δέκα χρόνια γύρω από το λαιμό τους «χαλάρωσε» προς στιγμήν, γιατί τα αφεντικά θέλουν να αλλάξουν «λουρί»... Το Σύμφωνο Σταθερότητας (ΣΣ) θεσπίστηκε για να σιγουρευτούν οι ισχυροί της ΕΕ ότι θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα και «αιώνια» η λιτότητα, οι δραστικές περικοπές των κοινωνικών δαπανών, οι ιδιωτικοποιήσεις... Εξ ου και τα βαριά πρόστιμα που είχαν προβλεφθεί για τους «απείθαρχους».

Ασυγχώρητη αφέλεια θα ήταν να πιστέψει κάποιος ότι μετά την προχτεσινή απόφαση του ΕΚΟΦΙΝ θα αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, θα σταματήσει η κατεδάφιση των κατακτήσεων που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην ΕΕ, και ό,τι άλλο «εγγυόταν» το ΣΣ. Αντίθετα, θα ενταθούν, γιατί αυτό επιβάλλει η «ανάπτυξη», για χάρη της οποίας υποτίθεται ότι «καταργήθηκε». Είναι η «ανάπτυξη» που, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», φέρνει μεγαλύτερη ανεργία και φτώχεια, όπως ακριβώς στις ΗΠΑ. Ο γαλλογερμανικός άξονας αποφάσισε να «αγνοήσει» προσωρινά το ΣΣ, για να βγάλει την οικονομία της ΕΕ από την ύφεση όπου βρίσκεται. Απέδειξε, ταυτόχρονα, ότι το μεγαλύτερο παραμύθι είναι η «ισοτιμία» των κρατών - μελών...

Η κυβέρνηση Σημίτη διεκδικεί επάξια βραβείο «ευέλικτης» εθελοδουλίας, ενισχύοντας σημαντικά το κύρος της «ισχυρής Ελλάδας». Φανατικά υπερασπιζόταν το ΣΣ, μέχρι που αντελήφθη ότι άλλο είναι το συμφέρον των «μεγάλων». Κι από πάνω θέλει να «πουλήσει» την υποτέλεια ως «σωφροσύνη»... Δυστυχώς, το ΣΣ δεν πέθανε, ο θάνατός του είναι «εικονικός», διαφορετικά θα ήταν το «τέλος» της ίδιας της ΕΕ. Είναι επικίνδυνη ψευδαίσθηση, επίσης, ότι μπορεί να τροποποιηθεί «επί το φιλολαϊκότερον».