Το ομολογούν ξεδιάντροπα. Τα ψίχουλα παροχών ελεημοσύνης τούς τελείωσαν. Τα προγράμματά τους τελείωσαν, μαζί με τα οράματα του εκατέρωθεν εκσυγχρονισμού. Τώρα, οι δυο μεγάλοι αντίπαλοι της σοσιαλ-απάτης και της ασυδοσίας της ελεύθερης αγοράς επιδίδονται στην εμφύλια εξόντωση γύρω από τη λίστα των υποψηφίων. Που σημαίνει εμφύλιο σπαραγμό ανάμεσά τους και στο εσωτερικό των κομμάτων τους.

Μερικά από τα στελέχη, όπως για παράδειγμα του ΠΑΣΟΚ, εγκαταλείπουν το σκάφος, προβλέποντας το ναυάγιο και το δικό τους. Αλλοι εκλιπαρούν μια θέση υποψηφιότητας, ή την αξιώνουν στο όνομα συζυγικής συγγένειας. Αλλοι μαχαιρώνονται για μια θέση. Αλλοι άρχισαν να ενοικιάζουν γραφεία, χωρίς τη βεβαιότητα ότι θα συμπεριληφθούν στους υποψηφίους.

Ανασύρονται, εξάλλου, ιστορικά ονόματα που επιχρυσώνονται με βερνίκι. Ανασύρονται, επίσης, νέοι και νέες ευειδείς που υποσκελίζουν παλιούς που βρίσκονται στη ναφθαλίνη. Επανεμφανίζονται μερικοί ταπεινωθέντες, εκδιωχθέντες, υβριζόμενοι, βλάσφημοι και αναστάσιμοι, στην πρώτη ευκαιρία για να «συνδράμουν το κόμμα», δηλαδή τον εαυτό τους.

Η αδυσώπητη μάχη της λίστας των υποψηφίων άρχισε και όλα τα άλλα οδηγούνται εκεί όπου «απέδρα πάσα λύπη, οδύνη και στεναγμός». Και τι να σου κάνει και ο ύψιστος, που έχει να λύσει τα ενδοεκκλησιαστικά «των επίγειων εκπροσώπων του». Μονότονα επαναλαμβάνει, ο ανθρωποθεός το: «ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί». Οτι «διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον».