Η εικόνα των Παλαιστινίων να παλεύουν για τη λεύτερη πατρίδα που τους ανήκει, έχοντας στο πλάι τους ολοένα και περισσότερους Ισραηλινούς, που αρνούνται να γίνουν συνένοχοι στο έγκλημα της κυβέρνησης Σαρόν, έφτασε χτες στην Ελλάδα, στην εκδήλωση που διοργάνωσε στο θέατρο «Βεάκη», η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), με αφορμή τη Διεθνή Μέρα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό (29 Νοέμβρη).

Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος της ΕΕΔΔΑ, Χ. Παπαμάργαρης, αναφερόμενος στη μακρόχρονη πάλη για μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Ισμάτ Σάμπρι, εκπρόσωπος της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και η ηθοποιός Ντ. Μπαλτσαβιά, διάβασε ποιήματα αντιστασιακών Παλαιστινίων ποιητών.

Προς απάντηση σε εκείνους που θέλουν να χωρίζει τους δύο λαούς μίσος, ο Τζιχάντ Μάσαλ, γενικός διευθυντής της Παλαιστινιακής Ενωσης Επιτροπών Ιατρικής Μέριμνας, και η Τάλι Γκουρ, εκπρόσωπος της ισραηλινής οργάνωσης «Yesh Gvul» («Υπάρχει όριο»), που στηρίζει τους Ισραηλινούς στρατιώτες που αρνούνται να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα εδάφη, έκατσαν δίπλα - δίπλα και μίλησαν για τις δυσκολίες, αλλά και τη σημασία του αγώνα τους. Μια «άλλη φωνή» μετέφερε από το Ισραήλ η Τ. Γκουρ, υπογραμμίζοντας ότι εκατοντάδες Ισραηλινοί στρατιώτες, που πληθαίνουν αργά αλλά σταθερά, «αρνούνται να συμμετάσχουν στις δυνάμεις κατοχής», μολονότι για πολλούς συμπατριώτες τους θεωρούνται «εγκληματίες», άτομα «που δεν υπακούν στο νόμο». Ανάμεσα στους «αντιρρησίες» και η ίδια, μέχρι πριν χρόνια, όταν, παρούσα στην ψυχρή δολοφονία δεκάδων Παλαιστινίων την ώρα που προσεύχονταν, έπρεπε «να κρατήσει μακριά τις γυναίκες». «Ηταν η τελευταία φορά που φόρεσα στρατιωτική φόρμα και κράτησα στα χέρια μου Μ-16», τόνισε. Κατάλαβε ότι «ήταν λάθος» να εισβάλλεις με τεθωρακισμένα και να κομματιάζεις ανθρώπους που προσπαθούν απλά να ζήσουν. «Μια χώρα που καταπιέζει μια άλλη, δε θα μπορέσει να ζήσει ειρηνικά», επισήμανε, εξηγώντας ότι το Ισραήλ με αρχηγό έναν «εγκληματία πολέμου», πατάει με το ένα δάκτυλο ένα κουμπί και βομβαρδίζει, με το δεύτερο «υποδεικνύει» στους «κακούς Παλαιστίνιους» τι πρέπει να κάνουν, ενώ με ένα τρίτο, ζητά την άδεια από τον «καλό θείο Μπους» για να δράσει.

Ο Τζιχάντ Μάσαλ περιέγραψε την τραγική καθημερινότητα που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι, η οποία επιδεινώνεται απίστευτα με το τείχος των, ήδη, 200 χλμ. να γίνεται «φυλακή». Από την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα (2000) έχουν σκοτωθεί 2.700 Παλαιστίνιοι (ανάμεσά τους 500 παιδιά), οι περισσότεροι στα 482 «σημεία ελέγχου», όπου πολλές έγκυες έχασαν τα μωρά τους και ασθενείς ξεψύχησαν, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια. Στη Λωρίδα της Γάζας, η ανεργία έχει εκτιναχτεί στο 80%, ενώ το 70% των Παλαιστινίων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα ισραηλινά σχέδια επιδιώκουν το τείχος να επεκταθεί στα 670χλμ., με τις προσαρτήσεις των εποικισμών να μείνει μόνο το 9% των εδαφών στην Παλαιστίνη.

Ο Παλαιστίνιος γιατρός υπογράμμισε πως για τους Παλαιστίνιους έχει μεγαλύτερη σημασία το ότι χάνουν τη γη τους και τα παιδιά τους, από τις διάφορες πρωτοβουλίες και τις συμφωνίες που υπογράφονται σε ευρωπαϊκές πολυτελείς αίθουσες (αναφερόμενος και στη χτεσινή της Γενεύης). Η μάχη πρέπει να δοθεί μέσα στην Παλαιστίνη είπε, τονίζοντας ότι θα ήταν πιο αποτελεσματικό αν όσοι ήταν στη Γενεύη διαμαρτύρονταν δίπλα στο τείχος για την κατεδάφισή του. «Είναι όχι μόνο δικαίωμά μας, αλλά και υποχρέωσή μας να παλέψουμε για την απελευθέρωση», κατέληξε, καλώντας τη διεθνή αλληλεγγύη να εντατικοποιηθεί.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ψήφισμα των παρευρισκόμενων όπου ζητάνε να αποχωρήσουν τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής, να διαλυθούν οι ισραηλινοί εποικισμοί, να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες, να απελευθερωθούν όσοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, να ιδρυθεί ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Τέλος, χόρεψε η χορευτική ομάδα της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Φοιτητών της Ελλάδας.