Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που παγώνει τους μισθούς και αυξάνει τα κέρδη της εργοδοσίας προσανατολίζεται να υπογράψει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η ολομέλεια της οποίας συνέρχεται αύριο Τετάρτη για να συζητήσει την καταγγελία της Σύμβασης. Σε παράλληλη πορεία με την ηγεσία του ΣΕΒ, που απαιτεί να γίνει σεβαστή η «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεών του, αλλά και με την κυβέρνηση που «εκ προοιμίου» αποκλείει κάθε αύξηση πάνω από το 3% για τους μισθούς στις ΔΕΚΟ το 2004, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ρίχνει κούφιες ντουφεκιές περί «σύγκλισης των μισθών με την ΕΕ»..!

Στο διά ταύτα βέβαια αυτό που παζαρεύει με τον ΣΕΒ κινείται γύρω από το 6%. Αυτό τουλάχιστον ανεπίσημα διαρρέει προς τους συντάκτες του εργατικού ρεπορτάζ, προετοιμάζοντας έτσι και το κατάλληλο κλίμα. Αλλωστε οι Συμβάσεις που έχει υπογράψει η συγκεκριμένη τα προηγούμενα χρόνια όχι μόνο δεν οδήγησαν στην «προστασία του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων», όπως ισχυριζόταν η πλειοψηφία, αλλά στην πραγματικότητα μείωσαν την αγοραστική αξία των μισθών. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που διαθέτει το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, ο κατώτερος μισθός (που προβλέπεται στην ΕΓΣΣΕ) βρίσκεται κάτω από το επίπεδο το 1990. Και αυτό συγκρίνοντας με την εξέλιξη του επίσημου πληθωρισμού. Γιατί αν η σύγκριση γίνει με τις πραγματικές αυξήσεις που επιβάλλουν οι πολυεθνικές του εμπορίου στην αγορά, τότε αποδεικνύεται ότι οι μισθοί και τα μεροκάματα για τα οποία υπογράφει η πλειοψηφία έχουν κατρακυλήσει στην άβυσσο της συναίνεσης και των «κοινωνικών διαλόγων».

Η «προστασία του εισοδήματος» και η «σύγκλιση με τους μισθούς της ΕΕ» περί τις οποίες τυρβάζει η πλειοψηφία, είναι τα φύλλα συκής με τα οποία επιχειρεί να κρύψει την υποταγή της στα κελεύσματα του ΣΕΒ. Η στρατηγική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ αναδεικνύεται σε καθοριστικό παράγοντα καθήλωσης του μεροκάματου στα 23 ευρώ σήμερα, σε επίπεδα δηλαδή πρόκλησης προς την εργατική τάξη.

Στον αντίποδα αυτής της τακτικής, απέναντι στις παγίδες περί «σύγκλισης», αλλά και στις προτροπές του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού οι εργάτες να μη διεκδικούν παρά να συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, για αύξηση της ανταγωνιστικότητας, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προβάλλουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης.

Και αυτές οι ανάγκες, οι σημερινές, που διευρύνονται χρόνο με το χρόνο, οδηγούν αντικειμενικά στο αίτημα η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας να κατοχυρώνει ως κατώτερο μισθό τα 1.100 ευρώ και κατώτερο μεροκάματο τα 44 ευρώ. Η σημερινή δυσβάστακτη κατάσταση των εργαζομένων, η ακρίβεια, η ανεργία οδηγούν τις ταξικές δυνάμεις στο συμπέρασμα ότι οι παραπάνω στόχοι, μαζί με το αίτημα για 35ωρο, 7ωρο, 5ήμερο, στον αντίποδα των αμύθητων κερδών που απομυζά η εργοδοσία, είναι ρεαλιστικοί. Μα πάνω απ' όλα είναι διεκδικήσεις που χωρίς αυτές, η εργατική τάξη θα καταδικαζόταν στα τάρταρα της εξαθλίωσης.