ΑΓΚΥΡΑ.- Οι αναλυτές των τουρκικών πραγμάτων προσπαθούσαν χτες βράδυ να αποκρυπτογραφήσουν το πολιτικό νόημα της νομικής δίωξης, που, πέραν του ότι οδήγησε στην έκδοση εντάλματος σύλληψης του Νετζμετίν Ερμπακάν - ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας του τουρκικού πολιτικού ισλάμ καταδικάστηκε να εκτίσει ποινή 28 μηνών κάθειρξης για «υπεξαίρεση» 1 τρισ. τουρκικών λιρών το 1997 - στράφηκε και κατά δύο επιφανών στελεχών της σημερινής κυβέρνησης, του υπουργού Εξωτερικών Αμπντουλά Γκιουλ και του υπουργού Εσωτερικής Ασφαλείας Αμπντουλκαντίρ Ακσού, των οποίων διατάχθηκε η «δέσμευση» της περιουσίας.

Το «σκάνδαλο», που αφορά την «επιδότηση» από το (απαγορευμένο, σήμερα) κόμμα της Ευημερίας σε προσκείμενα στο ίδιο ΜΜΕ και άλλους φορείς, ενδέχεται να αποτελεί μια «υπενθύμιση» από το λεγόμενο βαθύ κράτος προς την «ισλαμοδημοκρατική» κυβέρνηση του κόμματος Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ΑΚ), ωστόσο το βασικότερο ερώτημα είναι γιατί τώρα: Σχετίζεται η πίεση με τις εξελίξεις στο Κυπριακό, όπου ο Ερντογάν φέρεται να «παρεξέκλινε» από τις θέσεις της στρατογραφειοκρατίας, ή παίζεται κάποιο ευρύτερο παιγνίδι; Μένει να φανεί. Χτες πάντως τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης παρακολουθούσαν το «αστυνομικό» κομμάτι της υπόθεσης, μεταδίδοντας ότι ο Ερμπακάν, που δε χαίρει εδώ και καιρό βουλευτικής ασυλίας, «παραμένει στο σπίτι του, από όπου δεν πρόκειται να βγει», πράγμα που σημαίνει ότι ήταν υπαρκτό το ενδεχόμενο βίαιας προσαγωγής του...