Υψηλή αποτελεσματικότητα και εργατικότητα, εντιμότητα και διαφάνεια, μετριοπάθεια και σεμνότητα, συντονισμός δράσεων και συλλογικότητα... Πρόκειται για τις αρχές και τις αξίες,οι οποίες περιλαμβάνονται στον κώδικα συμπεριφοράς που παρουσίασε ο Κ. Καραμανλής στην παρθενική συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Σ' αυτά συμπυκνώνεται το νέο ύφος και ήθος στην άσκηση της εξουσίας, αλλά και εξαντλείται ουσιαστικά το περιεχόμενο της περιβόητης «πολιτικής αλλαγής», που είχε κάνει σημαία του προεκλογικά. Με άλλα λόγια, αν λείψουν τα φαινόμενα καθεστωτικής αλαζονείας και έπαρσης, όλα θα πάνε καλύτερα... Ο γεμάτος όρεξη για δουλιά, όπως δηλώνει, πρωθυπουργός δεν είπε τίποτα για την πολιτική και τις μεσοβραχυπρόθεσμες προτεραιότητες της κυβέρνησής του. Ασφαλώς θα το πράξει στην παρουσίαση των προγραμματικών θέσεων, πιθανότατα στο τέλος της ερχόμενης βδομάδας. Δεν υπάρχει, βέβαια, καμία αγωνία ούτε αναμένονται (ευχάριστες) εκπλήξεις για την πολιτική που θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση της ΝΔ. Θα είναι συνεπής με το κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο δεν ξεχώριζε πουθενά από το αντίστοιχο του ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, η σύνθεση της νέας κυβέρνησης «μιλάει» για τις προτεραιότητες της πολιτικής, που θα εφαρμόσει. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για κυβέρνηση συνέχειας της πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη σε όλους τους τομείς.

Εκεί που ίσως υπάρχει κάποια «έκπληξη» είναι στους ρυθμούς, που δεν αναμένεται να είναι ιδιαίτερα ταχείς ιδιαίτερα, όσον αφορά σε «ακανθώδη» θέματα που συνεπάγονται σοβαρό «πολιτικό κόστος». Δε φαίνεται, δηλαδή, να είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει από την πρώτη στιγμή σε νεοφιλελεύθερες «τομές» και «ρήξεις» από τις πρώτες «εκατό μέρες», προκαλώντας λαϊκές αντιδράσεις και απαξιώνοντας ένα σημαντικό μέρος του «πολιτικού κεφαλαίου» της. Στην οικονομία, για παράδειγμα, σύμφωνα με τις πρώτες δηλώσεις ή «διαρροές» του οικονομικού επιτελείου, μετατέθηκε για το φθινόπωρο η κατάρτιση του νέου αναπτυξιακού νόμου και της φορολογικής «μεταρρύθμισης», με σκοπό τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για το κεφάλαιο. Τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου διαβεβαιώνουν ότι δεν έχουν πρόθεση να ανοίξουν τώρα το Ασφαλιστικό, ενώ την πλήρη απελευθέρωση στην αγορά εργασίας (ελαστικοποίηση) την παραπέμπουν στη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Ετσι υλοποιείται το σύνθημα «μεταρρυθμίσεις με συναίνεση»...

Αμεσα θα προχωρήσει, ανάλογα και με τις κοινωνικές αντιδράσεις, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που είχε βάλει μπροστά το ΠΑΣΟΚ, ενώ θα αναζητήσει κάποια μέτρα που βελτιώνουν την εικόνα της στην αγορά, όπως το πάγωμα των ελέγχων στις επιχειρήσεις από το ΣΔΟΕ. Η σταθεροποιητική πολιτική (διάβαζε λιτότητα) θα συνεχιστεί αδιατάρακτα και για το σκοπό αυτό ξεκίνησε, με τη βοήθεια της Eurostat, η «απογραφή», ώστε να καταδειχτεί η «αναγκαιότητά» της, εξαιτίας του «μεγάλου χρέους» και των ελλειμμάτων.

Βάρος θα πέσει στην απορρόφηση των κονδυλίων από το Γ' ΚΠΣ, ενώ δε θεωρείται ρεαλιστική η κατάργηση του «αμαρτωλού», κατά τον πρωθυπουργό, μαθηματικού τύπου στην ανάθεση των δημοσίων έργων...

Στο βαθμό που επαληθευτούν τα παραπάνω, είναι φανερό ότι τίποτα δε θα αλλάξει στην «καθημερινότητα του πολίτη», δεν πρόκειται να λυθεί ούτε ένα από τα προβλήματά του. Η ανεργία, η ακρίβεια, η άθλια κατάσταση σε Παιδεία και Υγεία, οι παγωμένοι μισθοί και οι συντάξεις της πείνας, κ.ο.κ., πολύ σύντομα θα έρθουν με ένταση στο προσκήνιο, κάνοντας κομμάτια και θρύψαλα την «όμορφη εικόνα» της ενάρετης και συνετής διαχείρισης της νέας κυβέρνησης.

Στις οδηγίες του προς τους υπουργούς ο Κ. Καραμανλής περιέλαβε ακόμα στο περιεχόμενο της πολιτικής αλλαγής «μια οικονομία που επιτέλους θα παράγει, θα δημιουργεί, θα προσφέρει ευκαιρίες, επενδυτικές ευκαιρίες». Αυτό είναι το φάρμακο διά πάσαν νόσον: «Ολα αυτά θα κατατείνουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, δημιουργία εισοδήματος και τη βελτίωση των όρων ζωής των πολιτών», συμπλήρωσε. Το πρόβλημα του Κ. Καραμανλή είναι ότι αυτή ακριβώς η πολιτική ήταν που εφαρμοζόταν τα προηγούμενα χρόνια και όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς να δώσει λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, αλλά τα επιδείνωσε...

Ο «κίνδυνος» να διαψεύσει οικτρά τις προσδοκίες που δημιούργησε σε ένα τμήμα των λαϊκών μαζών, με τη συστηματική χρήση φιλολαϊκής ρητορείας και δημαγωγίας, είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός. Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να πείσει για τη «νομοτέλεια» της πολιτικής της, ποντάροντας στη συναίνεση που θα προσφέρει το ΠΑΣΟΚ, λόγω της σύμπλευσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά και στη «βοήθεια», που θα παράσχουν τα, διαπλεκόμενα μέχρι προχτές, συγκροτήματα των ΜΜΕ. Παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις όπως ότι «το μεγαλύτερο πολιτικό μας κεφάλαιο είναι πως δεν έχουμε δεσμεύσεις και εξαρτήσεις», η «αντιδιαπλεκόμενη» κυβέρνηση δεν πρόκειται να έρθει σε ρήξη με τα διαπλεκόμενα ούτε θα αλλάξει τις ισορροπίες, παρά μόνον «περιφερειακά»...

Στους επόμενους μήνες, πάντως, η κυβέρνηση θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, προκειμένου να εμπεδώσει ένα κλίμα υποχρεωτικής συναίνεσης και υποταγής, στο όνομα της επίτευξης του «εθνικού στόχου», το οποίο θα διευκολύνει γενικότερα την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής της. «Ξεχνάει», όμως, ότι δεν ήταν η δική της δράση ως κόμμα κατ' ευφημισμόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έριξε την κυβέρνηση Σημίτη, αλλά η λαϊκή δυσαρέσκεια και οι αγώνες. Αγώνες, που δε σταματάνε, εξαιτίας της αλλαγής σκυτάλης που έγινε μεταξύ των πρασινογάλαζων διαχειριστών της εξουσίας και είναι η μόνη ελπίδα για τους εργαζόμενους.