Με πυρήνα των εκτιμήσεών τους τη διαπίστωση ότι «η περιορισμένη απασχόληση επηρεάζει το επιθυμητό ποσοστό ανάπτυξης», δηλαδή την κερδοφορία του κεφαλαίου, οι ηγέτες της ΕΕ συναντώνται στο φετινό εαρινό Συμβούλιο Κορυφής στις Βρυξέλλες, με αποστολή να δώσουν με τις αποφάσεις τους ώθηση στους στόχους της στρατηγικής της Λισαβόνας, καθώς διαπιστώνεται σημαντική καθυστέρηση. Ο «Ρ» έχει παρουσιάσει ήδη τη βδομάδα που πέρασε τις ειδικές εκθέσεις της Επιτροπής (Κομισιόν) για την απασχόληση, για την πρόνοια και την ειδική έκθεση για την παράταση του εργάσιμου βίου. Σήμερα παρουσιάζουμε το σχέδιο του τελικού κειμένου συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής, αυτό ακριβώς που έχουν ήδη στα χέρια τους οι πρωθυπουργοί των χωρών - μελών της ΕΕ για τις τελικές παρατηρήσεις τους. Ο «Ρ» έχει στη διάθεσή του και το σημείωμα με τις ειδικές θέσεις που θα αναπτύξει η ελληνική αντιπροσωπεία στα πλαίσια της συνόδου και αφορούν κατά κύριο λόγο το κεφάλαιο της κοινωνικής συνοχής.

Στον τομέα που είναι στο κέντρο της προσοχής, αυτόν της Απασχόλησης, το κείμενο συμπερασμάτων επιγράφεται «Περισσότερες και καλύτερες δουλιές». Από τον τίτλο ακόμα αρχίζει η απάτη. Καθώς ήδη από τα κείμενα της συνόδου της Λισαβόνας η ΕΕ έχει κάνει καθαρό ότι αυτό που την ενδιαφέρει δεν είναι η εξασφάλιση περισσότερων θέσεων πλήρους - σταθερής και με δικαιώματα εργασίας, αλλά η επέκταση της απασχολησιμότητας. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει πραγματική λύση στο πρόβλημα της ανεργίας. Αυτό που θέλουν, είναι να αξιοποιήσουν, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τον εφεδρικό στρατό εργασίας, τους ανέργους, για να πιέσουν προς κάτω την τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης και σ' αυτή την κατεύθυνση θέλουν μια αγορά εργασίας, με όσο το δυνατόν περισσότερους προσφερόμενους, όχι για θέσεις πλήρους και σταθερής εργασίας, αλλά ως απασχολήσιμους. Σ' αυτή την κατεύθυνση οι στόχοι που περιγράφονται στο κείμενο συμπερασμάτων προσβλέπουν ειδικότερα στην ένταξη περισσότερων γυναικών στην αγορά εργασίας με όρους απασχολησιμότητας και την παράταση του εργάσιμου βίου των ηλικιωμένων, επίσης με όρους απασχολησιμότητας. Είναι χαρακτηριστική η «νέα» ιδέα που παρουσιάζεται στην έκθεση για την παράταση του εργάσιμου βίου, όπου προτείνεται ο ηλικιωμένος να παραμένει στη δουλιά και αντί για μισθό να παίρνει τη μισή σύνταξη και ένα συμπληρωματικό εισόδημα. Για τις γυναίκες έχει ήδη γίνει καθαρό ότι το βάρος πέφτει στην απορρόφησή τους σε θέσεις μερικής απασχόλησης, σε τομείς μάλιστα όπου θα χρησιμοποιείται αυτή η συμμετοχή ως μέσο πίεσης για να τσακιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων πλήρους και σταθερής εργασίας. Η ελληνική κυβέρνηση μεγαλουργεί ήδη στον τομέα αυτό με την καθιέρωση της μερικής απασχόλησης στον ίδιο τον δημόσιο τομέα.

Στο κείμενο συμπερασμάτων η προώθηση της απασχολησιμότητας χαρακτηρίζεται ως «ένα από τα πιο επείγοντα ζητήματα για τον ερχόμενο χρόνο». Και για να μη μένουν αυταπάτες για το τι επιδιώκεται, από τη δεύτερη παράγραφο γίνεται καθαρό ότι στόχοι είναι αυτοί που αναφέρονται στην έκθεση της ομάδας εργασίας του Βιμ Κοκ. Το κείμενο αυτής της ομάδας έχει ενσωματωθεί ήδη στο κείμενο για την απασχόληση, τονίζεται η κυριαρχία του και στο κείμενο συμπερασμάτων και ανάμεσα στα άλλα περιέχει τις παρακάτω εντολές:

Για τον ειδικό στόχο υπό τον τίτλο «Προσαρμοστικότητα»: «Αφαιρέστε τα εμπόδια στη μερική απασχόληση και στην ανάπτυξη της προσωρινής εργασίας». Στην πράξη σημαίνει ελεύθερο δουλεμπόριο για κινούμενους σ' όλη την ΕΕ μερικά απασχολούμενους εργάτες. Μια σειρά ειδικότερα μέτρα (europass κ.ά.) υποστηρίζουν ακριβώς αυτήν την προοπτική.

Η ομάδα Κοκ ζητάει να παρθούν «ισχυρά μέτρα» για να γίνει αποτελεσματικότερη η «ενεργός πολιτική αγοράς εργασίας». Δηλαδή, κατάργηση των επιδομάτων ανεργίας και ακόμα περισσότερες επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για να απορροφά ανέργους, χωρίς το ίδιο να πληρώνει εισφορές και μεροκάματα. Στην κατεύθυνση αυτή ήδη υλοποιούνται πλήθος από προγράμματα κατάρτισης, απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, σ' αυτά εντάσσεται και η περίφημη πρόταση Παπανδρέου για ανασφάλιστη εργασία των νέων.

Για τις γυναίκες δίνει κατεύθυνση να αυξηθούν οι εγκαταστάσεις φροντίδας των παιδιών μαζί με την αφαίρεση των εμποδίων στη μερική απασχόληση. Στην ουσία ζητά «πάρκινγκ παιδιών» για το δίωρο ή τετράωρο που η μάνα τους θα δουλεύει.

Για τους ηλικιωμένους αξιώνει: «Αναπτύξτε ευρέως τις στρατηγικές για την ενεργό γήρανση στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με κατάλληλα κίνητρα, ώστε οι παλιότεροι εργαζόμενοι να παραμένουν περισσότερο χρόνο στην απασχόληση».

Υιοθετώντας τους άξονες της έκθεσης Κοκ, το κείμενο συμπερασμάτων ζητά από τα κράτη - μέλη «να δώσουν επείγουσα προσοχή σε τρεις θεμελιώδεις προτεραιότητες: Την προσαρμοστικότητα, την προσέλκυση περισσότερων ανθρώπων στην αγορά εργασίας και στην επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο» (ο τρίτος αυτός στόχος αφορά την πιο στενή διασύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με την παραγωγή).

Στο θέμα της προσαρμοστικότητας ομολογείται ότι αυτό αφορά «τη μείωση του κόστους εργασίας που δεν περιλαμβάνεται στους μισθούς» δηλαδή ασφαλιστικές εισφορές, χρονοεπιδόματα, αλλά και τμήματα φόρων που το κεφάλαιο εκτιμά ότι δεν πρέπει να πληρώνονται από το ίδιο εφόσον αφορούν κοινωνικές παροχές. Στην εντολή για την προσαρμοστικότητα ανήκει επίσης και η άρση «των εμποδίων στις ευέλικτες μορφές εργασίας».

Για την προσέλκυση περισσοτέρων στην εργασία σημειώνει ότι αυτό σχετίζεται με φοροαπαλλαγές «ώστε η εργασία να φέρνει καθαρό οικονομικό κέρδος». Για την προσέλκυση αναπτύσσονται μια σειρά ακόμα ειδικές προτάσεις για τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους.

Στον όλο σχεδιασμό ξεχωριστή θέση επιφυλάσσεται στους «κοινωνικούς εταίρους». Οπως σημειώνεται στο σημείο 36 του κειμένου, «οι κοινωνικοί εταίροι σε επίπεδο ΕΕ συμμετέχουν ήδη πολύ και δημιουργικά στην πρόοδο των στόχων της Λισαβόνας, μέσω της τριμερούς κοινωνικής συνόδου κορυφής. Το ευρωπαϊκό συμβούλιο χαιρετίζει τη δέσμευση των κοινωνικών εταίρων για την εμβάθυνση της συμμετοχής τους μέσω μιας νέας ευρωπαϊκής συνεργασίας για την αλλαγή, προκειμένου να προωθηθεί η αύξηση και να επιταχυνθούν η απασχόληση και η παραγωγικότητα». Για να γίνει κατανοητή αυτή η πρόταση, ο αναγνώστης πρέπει να γνωρίζει ότι: Το διάστημα 2000-2005 θεωρείται χρόνος όπου πρέπει να έχουν προωθηθεί οι περισσότεροι στόχοι. Για το διάστημα 2005-2010 καταρτίζεται ήδη το σχέδιο υπό τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Συνεργασία για την Αλλαγή και την Αύξηση» - μέρος του σχεδιασμού της Λισαβόνας - με το βάρος να ρίχνεται πλέον στη μέτρηση απτών αποτελεσμάτων στην κερδοφορία. Σ' αυτήν ακριβώς τη φάση εκτιμάται ότι έχουν να παίξουν σημαντικό ρόλο οι «κοινωνικοί εταίροι» που καλούνται αντί να διατυπώνουν αιτήματα, να φροντίζουν ώστε να γίνεται αίτημα των εργαζομένων η ανταγωνιστικότητα, μέσω της εντατικοποιημένης αύξησης της παραγωγικότητας. Μια ματιά στο ρόλο που έχει παίξει ο κοινωνικοεταιρισμός της δικής μας ΓΣΕΕ στο να υπάρχουν ποσοστά αύξησης του ΑΕΠ στο 4%, με ταυτόχρονη μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών, κάνει καθαρό ποιος ρόλος επιφυλάσσεται και για τη συνέχεια σε τέτοιου είδους συνδικάτα.

Η ελληνική πλευρά έχει ήδη συμφωνήσει στο κείμενο συμπερασμάτων και συγκεντρώνει την προσοχή της στην παράγραφο για την κοινωνική συνοχή, όπου ζητά «ενδεχομένως» να υπάρχει αναφορά σε στόχους, όπως «μεγαλύτερη διασύνδεση απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας, ενδυνάμωσης της προσπάθειας για κοινωνική ένταξη και βοήθεια ευάλωτων ομάδων πληθυσμού και ενθάρρυνση της ανάπτυξης κοινωνικής ευθύνης». Σε απλή μετάφραση οι συγκεκριμένοι στόχοι αφορούν τη δυνατότητα να παρουσιάζεται αύξηση της απασχόλησης μέσα από προγράμματα, όπως το «βοήθεια στο σπίτι» και «σχολικοί τροχονόμοι», οι επιχορηγήσεις των οποίων λήγουν.

Αυτά, βέβαια, είναι λεπτομέρειες μπροστά στη βασική διαπίστωση που δείχνει την αγωνία τους, αλλά και την απειλή τους: «Παρά τους υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, τη δημοσιονομική ισορροπία, τη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας, την εγκαθίδρυση της Νομισματικής Ενωσης, τη μακροχρόνια λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, τις θεσμικές προσαρμογές της Νίκαιας ενόψει της διεύρυνσης της ΕΕ με 10 νέα κράτη - μέλη, το ΑΕΠ της ΕΕ δεν ξεπερνά το 64% εκείνου των ΗΠΑ και η περιορισμένη απασχόληση επηρεάζει το επιθυμητό ποσοστό ανάπτυξης».

Δηλαδή, τι λένε; Εχουμε τσακίσει όσο μπορούσαμε να τσακίσουμε την εργατική τάξη, έχουμε πάρει μέτρα και για το μέλλον, αλλά ο πλούτος που συγκεντρώνεται από τη ζωντανή εργασία στα χέρια μας είναι λιγότερος απ' αυτόν που συγκεντρώνουν οι Αμερικανοί. Αρα, θέλουμε ακόμα περισσότερους να δουλεύουν ακόμα φτηνότερα.

Και για να μην ξεχνιόμαστε: Γι' αυτήν την Ευρωπαϊκή Ενωση μας καλούν οι Συνασπισμένοι «αριστερο-κεντρο-δεξιοί» να παλέψουμε ενωμένοι.