Κάτω από το στόχο της «ανταγωνιστικότητας», οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα στεγάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, στις 25 και 26 Μάρτη.

Στη σύνοδο αυτή, οι ηγέτες των κρατών - μελών της ΕΕ θα εξετάσουν κυρίως την πορεία της οικονομίας υπό το πρίσμα των «αποφάσεων της Λισαβόνας».

Η ημερήσια διάταξη, σύμφωνα με το πρόγραμμα της Ιρλανδικής Προεδρίας, περιλαμβάνει τέσσερα θέματα: 1. Στρατηγική της Λισαβόνας: Προτεραιότητες. 2. Διακυβερνητική Διάσκεψη. 3. Διεθνής Κατάσταση. 4. Διάφορα. Ωστόσο, όπως σημειώνει σε δήλωσή του ο προεδρεύων της ΕΕ, πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, Μπέρτι Αχεν, το πρώτο θέμα αναμένεται να κυριαρχήσει στις εργασίες της Συνόδου.

Στο προσχέδιο απόφασης της Συνόδου, το οποίο έχει στη διάθεσή του ο «Ριζοσπάστης», σημειώνεται ότι «το μήνυμα που θα δώσει αυτή η Σύνοδος Κορυφής είναι αποφασιστικότητα και αυτοπεποίθηση», ενώ καλούνται τα κράτη - μέλη «να επισπεύσουν τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων».

Η Σύνοδος καλείται να αποφασίσει σειρά μέτρων στα οποία περιλαμβάνονται: α) Η «συγκράτηση» των αυξήσεων στους μισθούς. β) Η «δημοσιονομική εξυγίανση», με δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών και ειδικότερα των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. 3) Η επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων» στην αγορά εργασίας με στόχο την περαιτέρω μείωση του «κόστους εργασίας». 4) Η ταχύτερη μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων και γενικότερα, των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Στην απόφαση της Συνόδου αναμένεται ακόμη να περιλαμβάνονται κεφάλαια για την «περιβαλλοντικώς βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση», για «την ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία», για «περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας», για την «ενίσχυση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων» και για τη «δημιουργία εταιρικών σχέσεων για τη μεταρρύθμιση».

Επειδή οι συζητήσεις στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών θα γίνουν για την προώθηση των «αποφάσεων της Λισαβόνας» αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας, στις 23 και 24 Μάρτη του 2000.

Η απόφαση εκείνης της Συνόδου είχε τίτλο: «Απασχόληση, οικονομική μεταρρύθμιση, και κοινωνική συνοχή. Ενας στρατηγικός στόχος για την επόμενη δεκαετία». Στην ουσία, ήταν η προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεων της ΕΕ να διαμορφώσουν μια ενιαία στρατηγική του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, στο περιβάλλον της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» και των έντονων αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ο στρατηγικός στόχος για την επόμενη δεκαετία είναι «να γίνει η οικονομία της ΕΕ η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή».

Κάτω από αυτόν τον τίτλο, οι ηγέτες της ΕΕ κατέγραψαν στη Σύνοδο της Λισαβόνας, μια σειρά αποφάσεων που συνιστούν τη μεγαλύτερη πρόκληση για την εργατική τάξη, αφού αμφισβητούνται και καταργούνται τα θεμελιώδη δικαιώματά της ως προς το εργασιακό καθεστώς και το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Χαρακτηρίζοντας συλλήβδην αυτά τα δικαιώματα, εμπόδια για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, έβαλαν μπροστά τη μηχανή για την κατεδάφισή τους.

Το νέο στοιχείο αυτής της Συνόδου θα είναι η κοινή θέση της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας, όπως διαμορφώθηκε στη συνάντηση Σρέντερ, Σιράκ και Μπλερ στις 18 Φλεβάρη του 2004, στο Βερολίνο για τα παραπάνω ζητήματα.