Ο στρατηγός που διοικεί το Πακιστάν, Περβέζ Μουσάραφ, έχει «χρέος» έναντι των ΗΠΑ, διαμήνυσε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Far Eastern Economic Review, ο Πολ Γούλφοβιτς. Ο αμερικανικός εκβιασμός αποσκοπεί στο να συνεχίσει ο στρατηγός την έμπρακτη σύμπλευση με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Το αληθινό ερώτημα όμως - πέραν του αν η απειλή του Γούλφοβιτς αφορούσε στη «διασπορά» πυρηνικών υλικών και τεχνολογίας από το Ισλαμαμπάντ που «συγχωρέθηκε» προσωρινά - είναι γιατί χρειαζόταν: Ο στρατός του Πακιστάν, και ο Μουσάραφ, ιστορικά, υπάκουαν πάντοτε στους αποικιακούς και κατόπιν στους υπερατλαντικούς τους άρχοντες.

Το «μαστίγωμα» της Ουάσιγκτον στο «πακιστανικό άλογο» ίσως σχετίζεται με το ότι ο Μουσάραφ χάνει στον πόλεμο. Η επιχείρηση στο Ουαζιριστάν ήταν, στην πραγματικότητα, στρατιωτική αποτυχία και η προσοχή που έδωσαν τα διεθνή ΜΜΕ σ' αυτήν, λόγω των φημών περί «παγίδευσης του Αϊμάν αλ Ζαουάχρι», χειροτέρευσε τα πράγματα. Από τη μάχη 7.500 στρατιωτών με βαρύ πυροβολικό και ελικόπτερα απέναντι σε, βία, 500 άνδρες (που ακόμα δεν είναι σαφές ποιοι ή τι ήταν) υπήρξαν 46 νεκροί στρατιώτες, τουλάχιστον 24 νεκροί άμαχοι, 63 νεκροί «αντάρτες» και κάπου 160 συλλήψεις. Ο «στόχος υψηλής αξίας», για τον οποίο μιλούσε ο Μουσάραφ, διέφυγε. Μερικές μέρες μετά, οι αρχές του Πακιστάν «απέτρεπαν» νέα απόπειρα κατά της ζωής του στρατηγού.

Η τακτική καρότου (δωρεά F-16, κατάταξη του Πακιστάν σε ειδικό καθεστώς «σημαντικού συμμάχου εκτός ΝΑΤΟ») και μαστιγίου (πιέσεις κι εκβιασμοί) χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα...