ΠΕΝΗΝΤΑ δύο χρόνια έχουν περάσει από τη φοβερή εκείνη Κυριακή (30 Μάρτη 1952) που τα χαράματα, με το φως των προβολέων, συντελέστηκε η σατανική, προμελετημένη δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του από τους Αμερικανούς και τους γραικύλους συνεργάτες τους.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, αυτοί όλοι που έζησαν τη συγκλονιστική εκείνη δίκη και την εκτέλεση - οι περισσότεροι δεν είναι πια στη ζωή - έχουν δώσει καταγραφές και μνήμες στην εφημερίδα μας, ψηφίδες προσωπικές στο ρεπορτάζ, όπως το είδαν, στην αίθουσα του στρατοδικείου ή τη νύχτα της εκτέλεσης, το χρονικό της απαγωγής και μεταφοράς στο Γουδί.

ΕΙΝΑΙ ο Γιώργος ο Κορωναίος, έφυγε πριν ένα χρόνο, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, που έζησε στιγμή με στιγμή μαζί με άλλους δημοσιογράφους το χρονικό της απαγωγής και της εκτέλεσης και ύστερα από χρόνια το έδωσε στην εφημερίδα μας, το «Ρίζο», σαν να το έγραφε εκείνο το μακρινό Σαββατόβραδο. Οταν οι εφημερίδες, που ήταν έτοιμες να τυπώσουν, κράτησαν τις μηχανές. Και περίμεναν...

ΗΤΑΝ η νύχτα, που ετοίμαζαν το έγκλημα και με κάθε τρόπο αναζητούσαν να το περάσουν στα κρυφά, καθώς κανείς δεν πίστευε πως κυριακάτικα θα έχυναν αίμα. Δεν το πέτυχαν να τους ξεγελάσουν. Οι δημοσιογράφοι ακολούθησαν τη φάλαγγα καθώς προχωρούσε για το Γουδί, τον «συνήθη» τόπο των εκτελέσεων. Οι εφημερίδες όλες σε συναγερμό περίμεναν το τηλεφώνημα που έφτανε σε λίγο, καθώς στις 4.10 μέσα στο σκοτάδι που πάνω του έπεφταν οι προβολείς ακούστηκε η ομοβροντία. Η δολοφονία του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του ολοκληρώθηκε...

Η ΕΙΔΗΣΗ, γράφει ο Ανδρέας Φραγκιάς, έπεσε σαν έκρηξη. Ενα κενό, χάθηκε ο αέρας. Απλώθηκε αστραπιαία, με νεύματα, με συγκρατημένες κινήσεις. Δεν μπορούσε ν' ακουστεί λόγος μέσα στην ασφυξία. Οσο κι αν ήταν απίστευτο, η παγερή αλήθεια επιβεβαίωνε: «Τους σκότωσαν»! Ο ψυχρός υπολογισμός που σήμαινε πάρα πολλά... Η αιμάτινη πλημμύρα ξαναγύριζε για να πνίξει με τη σκοτεινιά της κάθε προσπάθεια ειρήνευσης. Ηθελαν να δείξουν προς όλες τις κατευθύνσεις με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο ότι η ζωή σ' αυτή τη χώρα εξακολουθούσε να βρίσκεται στα χέρια των ξένων που επιβάλλουν άμεσα το νόμο τους.

ΕΝΑΣ παλαίμαχος δημοσιογράφος ο Σπύρος Δενδρινός, που συνεργάστηκε με το «Ρ», που έζησε τη συγκλονιστική δίκη και την εκτέλεση και πήρε μέσα στο στρατοδικείο αποκλειστική συνέντευξη του Μπελογιάννη, δίνει με τούτα τα λόγια την προσωπικότητά του. «... Η πίστη, η αξιοπρέπεια, η τόλμη και η ψυχραιμία του εντυπωσίασαν τους πάντες. Ψηλός, επιβλητικός, σοβαρός, άφοβος διέκοπτε κι απαντούσε, όχι στους κατηγόρους του εαυτού του αλλά κατά του κόμματός του. Απαντούσε με ντοκουμέντα ακατάβλητα, με επιχειρήματα ακαταμάχητα, με τόση σαφήνεια, διαύγεια και κατηγορηματικότητα, που ο πρόεδρος του στρατοδικείου, μετά τη δίκη, ακούστηκε να λέει: «Τέτοιους ανθρώπους έπρεπε να 'χε η δεξιά».

ΘΥΜΑΜΑΙ, επίσης, πως 25 χρόνια αργότερα, όταν η εφημερίδα μας είχε οργανώσει μια μεγάλη έρευνα για τη δίκη και την εκτέλεση αναζητήσαμε τα ντοκουμέντα της δικογραφίας. Παρ' όλα τα τρεξίματα τίποτε δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε τότε. Κάποια στιγμή που έφθασε η απάντηση με οργή κι έκπληξη μας έλεγαν ότι η δικογραφία του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, με όλα τα σχετικά που είχε πολτοποιήθηκε. Αυτή ήταν η απάντηση που μας δόθηκε τότε από την αρμόδια υπηρεσία όταν αυτή ζητήθηκε στα αρχεία του Συμβουλίου Χαρίτων.

ΜΑΣ είπαν πως έχουν περάσει πολλά χρόνια και πια δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το λαό και την Ιστορία του. Κι έτσι, χωρίς άλλες δυσκολίες πάνε για πολτοποίηση, για τους φούρνους. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που τα κρατικά ντοκουμέντα πάνε στη φωτιά, ενώ θα έπρεπε πάγια και απαρέγκλιτα να εφαρμόζονται τα όσα καθορίζονται για την εκκαθάριση των αρχείων κρατικών υπηρεσιών από τη σχετική νομοθεσία.

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ η περίπτωση αυτή της πολτοποίησης της δικογραφίας του Ν. Μπελογιάννη δεν είναι η μοναδική. Οι πολτοποιήσεις είναι πολλές χωρίς να τηρούνται οι διαδικασίες. Αλλά και τα «φερμπότεν» στους ερευνητές της ιστορίας είναι και τώρα πολλά και οι αποκλεισμοί ντοκουμέντων συνεχίζονται.