«Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα βρίσκεται σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή προς ένα ομοσπονδιακό μέλλον. Μπροστά βρίσκεται μια νομισματική μηχανή, που κατασκευάστηκε βάσει γερμανικών σχεδίων και η οποία καταργεί την εθνική κυριαρχία». Με τη δήλωση αυτή, ο Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, το Φλεβάρη του 1992, έδωσε με τον πιο περιεκτικό τρόπο το περιεχόμενο της Συνθήκης του Μάαστριχτ, της ιδρυτικής Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, από τη σκοπιά των «αρχιτεκτόνων» της ΕΕ, επιβεβαιώνουν τον Χ. Κολ. Επιβεβαιώνουν όμως, από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, και τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ σ' όλη αυτήν την πορεία. «Η εξέλιξη αυτή δεν οδηγεί, όπως ισχυρίζεται η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, στον τερματισμό της διαίρεσης της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά στην όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, στην κυριαρχία μιας ομάδας χωρών και πολυεθνικών πάνω στην πλειοψηφία των χωρών και λαών της Ευρώπης», αναφέρεται στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, το Μάη του 1992.

Στη δωδεκάχρονη πορεία της, η Ευρωπαϊκή Ενωση ενίσχυσε συστηματικά όλα τα αντιδραστικά της χαρακτηριστικά. Η αντεργατική επίθεση πήρε τεράστιες διαστάσεις, εξελισσόμενη σε όλα τα μέτωπα, από τη λιτότητα των εργατικών εισοδημάτων έως την κατάργηση των θεμελιωδών εργατικών κατακτήσεων, την επιστροφή σε έναν εργασιακό Μεσαίωνα και την κατεδάφιση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, με μοχλό επίσης και τη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Σήμερα παρουσιάζουμε την εξέλιξη της ΕΕ με τις Συνθήκες Μάαστριχτ και Αμστερνταμ και τις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου.