Ψήφο στο ΚΚΕ | ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004

Ψήφο στο ΚΚΕ

Ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, σε ομιλία του σε συνέδριο του «Economist» δήλωσε ότι προτεραιότητά του είναι να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα στην ελληνική οικονομία. «Να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα και την εξωστρέφεια της οικονομίας μας, ώστε ενισχύοντας τις εξαγωγές και υποκαθιστώντας τις εισαγωγές να περιορίσουμε τα ελλείμματα στο εξωτερικό μας ισοζύγιο» («Καθημερινή» 8/5/2004). Ο Γ. Παπανδρέου παρουσιάζοντας το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δήλωσε ανάμεσα στα άλλα, ότι αυτή είναι η νέα «ομάδα» που «θα παλέψει και για την Ευρώπη της ανταγωνιστικότητας» («Ριζοσπάστης» 25/5/004).

Από τις δηλώσεις αυτές είναι φανερό ότι και η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, για να επιβάλλουν την πολιτική της λιτότητας και της εντατικοποίησης της εργασίας στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα επικαλούνται το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας.

Υπάρχει βέβαια το πρόβλημα της χειροτέρευσης του εξωτερικού ισοζυγίου μιας χώρας. Με την καθιέρωση του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ, δεν μπορεί να εφαρμοστεί η κλασική μέθοδος της υποτίμησης του νομίσματος, που διευκόλυνε τις εξαγωγές και δυσκόλευε τις εισαγωγές της κάθε χώρας και έτσι περιοριζόταν το έλλειμμα και αυξανόταν η ανταγωνιστικότητα. Αυτή η μέθοδος, βέβαια, παρά τις όποιες επιφυλάξεις επιβάρυνε σε ένα βαθμό όλους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Τώρα αυτό δεν είναι δυνατό. Μένει μόνο η διέξοδος της μείωσης των μισθών και των ημερομισθίων, της εντατικοποίησης της δουλιάς, της αύξησης της παραγωγικότητας.

Κατ' αρχήν η αύξηση της παραγωγικότητας σε μια χώρα, δεν οδηγεί πάντα σε δυνάμωμα της ανταγωνιστικότητας γιατί μπορεί και οι άλλες χώρες να αυξάνουν την παραγωγικότητα, και κατά συνέπεια να μη βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της συγκεκριμένης χώρας. Η ανταγωνιστικότητα μοιάζει με το βράχο του Σισύφου, που όλο τον κύλαγε προς την κορυφή, αλλά πριν φτάσει στην κορυφή του 'φευγε και πήγαινε στον πάτο. Δηλαδή βάσανα, ιδρώτας και αίμα από την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους ΕΒΕ χωρίς εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας.

Πέρα απ' αυτό και η αύξηση της παραγωγικότητας δεν έχει αντίκρισμα στην αύξηση των μισθών και ημερομισθίων ώστε να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες των εργατοϋπαλλήλων. Π.χ. το 2002 η παραγωγικότητα αυξήθηκε κατά 6,8% και οι μισθοί μόνο κατά 3,9% («Ελευθεροτυπία» 16/5/2004).

Κατά συνέπεια, με την οικονομική και νομισματική ενοποίηση δεν υπάρχει δυνατότητα να εξασφαλιστεί η ισορροπία του ισοζυγίου πληρωμών, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, χωρίς σκληρά μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης. Αλλά και πάλι η ανταγωνιστικότητα δεν μπορεί να βελτιωθεί. Πολλές βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις κατεβάζουν ρολά. Πολλοί εργαζόμενοι χάνουν τη δουλιά τους. Μόνο κλάδοι που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, θα επιβιώσουν.

Γι' αυτό οι εργατοϋπάλληλοι, οι αγρότες, οι ΕΒΕ στις ευρωεκλογές πρέπει να ψηφίσουν ΚΚΕ, που παλεύει με συνέπεια για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την αποδέσμευση της χώρας και την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας.

Υ.Γ.Ο Γ. Βότσης και ο Π. Κοροβέσης στην «Ελευθεροτυπία» (24/5/2004) εκφράζουν την απορία γιατί το ΚΚΕ, ενώ είναι εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιδιώκει να είναι μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο... Προφανώς τους διαφεύγει, καίτοι είναι αντιστασιακοί ενάντια στη χούντα, ότι το ΚΚΕ ακόμη και το 1967-1974 συμμετείχε και στα χουντικά σωματεία, για να 'ρθει σε επαφή με εργάτες, να κάνει ζύμωση, να προπαγανδίσει τις ιδέες του.

Το θέμα άλλωστε, όπως γνωρίζουν ως παλιά μέλη της προδικτατορικής ΕΔΑ, το 'χει λύσει ο Λένιν από το 1920, με το βιβλίο «Αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού»!

Κώστας ΚΑΠΠΟΣ