Ενα «μεγάλο» πολιτικό «στοίχημα» - όπως το χαρακτήρισε - έθεσε στην ομιλία του ο υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, Γεράσιμος Αραβανής, προς το λαϊκό κίνημα: «Πώς οι επιμέρους αντιδράσεις, οι κινητοποιήσεις για ένα θέμα θα γενικεύονται, θα τροφοδοτούν ένα ισχυρό πολύμορφο λαϊκό ρεύμα που θα αγωνίζεται για "πολιτισμό, μόρφωση, ζωή", για αποφασιστική βελτίωση των υλικών και πνευματικών όρων της ζωής του λαού. Επιτακτική ανάγκη είναι να αναπτυχθεί ο αγώνας ολόπλευρα, κάθε επιμέρους κίνημα να έχει την αυτοτέλειά του, αλλά και χιλιάδες νήματα και διαδρομές να συνδέουν τα διάφορα τμήματά του. Ενα τέτοιο κίνημα θέλουμε».

Για τον ομιλητή, «η αμφισβήτηση και η αναζήτηση μπορεί και πρέπει να γίνει δύναμη αναζωογόνησης της καλλιτεχνικής δημιουργίας και αυτή να ενωθεί και να μπολιάσει το συνειδητό λαϊκό κίνημα, να το γονιμοποιήσει και να του δώσει νέα ώθηση και περιεχόμενο. Αυτή η δυνατότητα υπάρχει, η ανάπτυξη ενός τέτοιου μαζικού - ριζοσπαστικού κινήματος σήμερα είναι μέσα στις δυνατότητές μας».

Εξηγώντας την επιτάχυνση της παρέμβασης της ΕΕ στο ιδεολογικό και πολιτιστικό εποικοδόμημα, ο Γ. Αραβανής σημείωσε ότι τα μονοπώλια «δεν περιορίζονται μόνο στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων στην εργασία με τον αυταρχισμό και την καταπίεση, την επίδραση στο μυαλό τους. Θέλουν ολόκληρο το χρόνο του, τον ελεύθερο χρόνο, τη διασκέδαση και την ξεκούρασή τους, το χρόνο της συναναστροφής του νέου με τους φίλους του, το χρόνο που κατάκοπος από τη δουλιά κάθεται μπροστά στην τηλεόραση». Ετσι, «ο πολιτισμός στην ΕΕ και σ' ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο δεν αντιμετωπίζεται πια στη δημιουργική διάστασή του, αλλά σαν εμπορικό προϊόν με κριτήριο το κέρδος και τη χειραγώγηση. Φιλοδοξούν να θέσουν τις τέχνες στην υπηρεσία των πιο ακραίων επιλογών τους. Κινηματογραφιστές, σκηνοθέτες, φωτογράφοι, καλλιτέχνες γενικότερα είδαμε να ενσωματώνονται στο στρατό των εισβολέων στο Ιράκ και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να παραπλανηθούν οι λαοί».

Αναφερόμενος στην πολιτιστική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ο ομιλητής είπε ότι οι κυβερνήσεις του «προώθησαν με συνέπεια τις κατευθυντήριες γραμμές και τους στόχους που έθεσε η ΕΕ», «την εμπορευματοποίηση στο χώρο του πολιτισμού» με την ιδιωτικοποίηση φορέων, ιδρυμάτων και θεσμών και την κατάργηση άλλων «που δεν ταίριαζαν στους νέους προσανατολισμούς».

Απευθυνόμενος στους καλλιτέχνες, ο Γ. Αραβανής είπε ότι «δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα» της ΝΔ, η οποία «θέλει να δημιουργήσει τις καλύτερες προϋποθέσεις για να προωθήσει την πολιτική της στον πολιτισμό, μια πολιτική με προωθημένα ταξικά χαρακτηριστικά».

Υπογράμμισε όμως ότι «η διεκδίκηση της πολιτιστικής ανάπτυξης δεν είναι υπόθεση μόνο των καλλιτεχνών», αλλά και «όλων εκείνων των ζωντανών δυνάμεων που γεννιούνται στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά το αντιμάχονται, που με τη δουλιά και τον αγώνα τους πλάθουν έναν άλλο πολιτισμό. Σ' αυτές τις δυνάμεις ο πρωτοπόρος ρόλος ανήκει στην Εργατική Τάξη, πρέπει να γίνει υπόθεση του εργατικού κινήματος».