Ωραία και ηχηρά όλα όσα είπε χτες ο υπουργός Απασχόλησης Π. Παναγιωτόπουλος για την Εργατική Εστία. Ολα αυτά περί μετεξέλιξης σε εστία κοινωνικής προστασίας, για τα σχέδια ανασυγκρότησης και τις νέες σύγχρονες μεθόδους ηλεκτρονικής πρόσβασης των δικαιούχων. Μόνο που για να έχει αξία αυτή η ανασυγκρότηση - όπως τη σκέφτεται η ηγεσία του υπουργείου - σημασία έχει ποιο είναι το επίπεδο παροχών του Οργανισμού. Και αυτό σήμερα είναι πέρα για πέρα απογοητευτικό. Γεγονός επίσης είναι ότι οι εισφορές των εργαζομένων για χρόνια διασπαθίζονται από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, αντί να πηγαίνουν για την πραγματική προστασία της εργατικής οικογένειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι δελτία κοινωνικού τουρισμού δεν απολαμβάνει ούτε το 10% των δικαιούχων. Οσο για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς: Εκεί φιλοξενούνται μόλις 1.000 νήπια(!) σε όλη τη χώρα. Ούτε σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών, δηλαδή. Και ας πληρώνει ο εργάτης κάθε μήνα τις εισφορές του. Είναι απορίας άξιον πού πάνε οι εισφορές 2 εκατομμυρίων εργαζομένων. Σε όλα αυτά πρέπει να δοθούν απαντήσεις. Απαντήσεις με συγκεκριμένα έργα και όχι με παχιά λόγια.