Λένε ότι την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Και τη γράφουν όπως αυτοί θέλουν, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και με τις δικές τους ιδέες. Που έχουν νικήσει στον πόλεμο. Στο διαρκή πόλεμο, που είναι ο κοινωνικός πόλεμος, ο πόλεμος των τάξεων. Σ' αυτόν τον πόλεμο, για μια ολόκληρη ιστορική περίοδο, ο νικητής είναι η κυρίαρχη τάξη. Αυτή είναι που γράφει την ιστορία. Και τη γράφει σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα. Οσο για τους ιστορικούς ή θα είναι μαζί της ή θα είναι απέναντί της.

Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης - έγραφαν οι Μαρξ και Ενγκελς στη «Γερμανική Ιδεολογία», στο κεφάλαιο για την Ιστορία - είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεσή της τα μέσα της υλικής παραγωγής, διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα της πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε μιλώντας γενικά, οι ιδέες αυτών που δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σ' αυτά. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτε άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, είναι οι κυρίαρχες υλικές σχέσεις που συλλαμβάνονται σαν ιδέες, άρα είναι η έκφραση των σχέσεων που κάνουν μια τάξη κυρίαρχη, επομένως οι ιδέες της κυριαρχίας της. Τα άτομα που αποτελούν την κυρίαρχη τάξη, διαθέτουν ανάμεσα στ' άλλα συνείδηση και άρα σκέφτονται. Στο βαθμό, επομένως, που κυριαρχούν σαν τάξη και καθορίζουν όλη την έκταση μιας εποχής είναι αυτονόητο ότι το κάνουν αυτό παντού, επομένως, ανάμεσα στα άλλα, κυριαρχούν επίσης σαν στοχαστές, σαν παραγωγοί ιδεών και ρυθμίζουν την παραγωγή και διανομή των ιδεών της εποχής τους. Ετσι, οι ιδέες τους είναι οι κυρίαρχες ιδέες της εποχής τους».

Αν θέλαμε να βγάλουμε ένα επίκαιρο συμπέρασμα από αυτό το απόσπασμα του Μαρξ και του Ενγκελς είναι ότι η προσπάθεια ξαναγραψίματος της ιστορίας που εκδηλώνεται - πολλές φορές με προκλητικό τρόπο - στις μέρες μας δεν είναι τίποτε άλλο από την προσπάθεια που κάνει η άρχουσα τάξη, ώστε να ανανεώσει το ιδεολογικό της οπλοστάσιο και να το προσαρμόσει στις σύγχρονες ανάγκες των συμφερόντων της, όπως αυτές υπαγορεύονται, όχι μόνο από την ήττα και υποχώρηση του επαναστατικού κινήματος στην προηγουμένη δεκαετία, αλλά κυρίως από τις προϋποθέσεις ανασύνταξης και αντεπίθεσης αυτού του κινήματος που ήδη διαφαίνονται πολύμορφα, ποικιλότροπα, προπαντός όμως καθαρά στην αυγή του 21ου αιώνα. Για τους κομμουνιστές, κινητήριος δύναμη της ιστορίας ήταν πάντοτε η ταξική πάλη. Ταυτόχρονα, όμως, η ιστορία ως παρελθόν και παρόν φώτιζε πάντοτε την ταξική πάλη στην προοπτική του μέλλοντος. Αυτό το ξέρει καλά η αστική τάξη γι' αυτό γράφει και ξαναγράφει την ιστορία. Αυτό οι κομμουνιστές ποτέ δεν το ξεχνούν. Γι' αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσουν το μέτωπο της ιστορίας, το μέτωπο της ιδεολογίας, τον αγώνα για την ταξική κυριαρχία.