Αν κάποιος επιχειρούσε να μας πείσει ότι η «28η Οκτωβρίου» δεν υπήρξε ποτέ, ότι το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στον ιταλικό φασισμό είναι ένας μύθος, ότι ο ελληνοϊταλικός πόλεμος ανήκει στη νεότερη ελληνική μυθολογία, ασφαλώς θα εισέπραττε το χλευασμό μας και διόλου απίθανο να τον θεωρούσαμε τρελό. Κι, όμως, ένας τέτοιος ισχυρισμός, μια πλήρη ανατροπή, δηλαδή, όλων αυτών των στοιχείων του παρελθόντος, που με μια λέξη ονομάζουμε ιστορία, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Αν επιχειρούσαμε, μάλιστα, να ξαναδούμε με πόσους τρόπους και με ποιες ερμηνείες έχουν κατά καιρούς παρουσιαστεί τα ιστορικά γεγονότα που συνθέτουν την ιστορία του ελληνοϊταλικού πολέμου θα καταλήγαμε στο πολύ απλό συμπέρασμα ότι η ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, αλλά πάντοτε με τέτοιον που να αντιστοιχεί απόλυτα στις ανάγκες της κυρίαρχης ιδεολογίας στην εκάστοτε ιστορική στιγμή. Η στοχοπροσηλωμένη αυτή προσπάθεια δεν είναι φαινόμενο ελληνικό αλλά διεθνές. Αλλωστε, ενισχύονται πολλαπλάσια οι επιστημονικοφανείς απόψεις πως η Αντιφασιστική Νίκη και η απελευθέρωση της Ευρώπης από το χιτλερισμό είναι έργο των Αμερικανών και όχι του Σοβιετικού Στρατού και λαού με τα 20 εκατομμύρια νεκρούς. Αλλά, είπαμε. Μπορεί την πραγματική ιστορία να τη συνθέτουν γεγονότα ως αποτέλεσμα της λαϊκής δράσης, αλλά οι κυρίαρχοι, φοβούμενοι τη λαϊκή δράση, την παραχαράσσουν. Ακριβώς, για να εμποδίσουν τη συνειδητοποίηση από τους λαούς της ανατρεπτικής τους δύναμης. Γι' αυτό και η προσπάθειά τους ξεκινά από το σχολειό και το μάθημα της Ιστορίας. Τις συνειδήσεις της νέας γενιάς πασχίζουν να υποτάξουν στις δικές τους αξίες. Θα τους αφήσουμε να το καταφέρουν; Τούτη δω η υπόθεση θέλει απάντηση. Απάντηση ισχυρή με κάθε πρόσφορο μέσο, για να καταπολεμηθεί. Μπορούμε.