του ΤΟΛΙΑΔΗ από το «Ποντίκι»

Να κρατάς στο ένα χέρι τον όρκο την ώρα που θα βγει στο γυαλί ο επίορκος να σου μιλήσει για τις «έξωθεν παρεμβάσεις» και το λάθος σου, που αντιστάθηκες, εσύ, παιδί του ελληνικού λαού, κομμουνιστής.

Πάνταάλλη ήταν η πατρίδα μας. Αυτή για την οποία χύθηκε αίμα και αίμα.

Αστους να κλαίνε για τη χαμένη τιμή της δικής τους πατρίδας. Εχουν να μοιράσουν πολλά οι «αλήτες των θαλασσών».

Εργάτηςνα μην πληρώνει το σκυλοκαυγά τους κι ας φουντάρουν όλοι μαζί. Οσο πιο γρήγορα. Αρκετά με το παραμύθι της φευγάτης σημαίας που «θα» φύγει.

Ξεκληρισμένα από ελληνικά πληρώματα τα πλοία. Πάντα κερδισμένοι οι εφοπλιστές. Στα μαύρα πάντα μόνο τα σπίτια των πληρωμάτων.

Ανακάλυψαν, λέει, τώρα, μετά από είκοσι χρόνια, τα παπαγαλάκια του Σημίτη, ότι ο τρόπος υπολογισμού του τιμαρίθμου είναι τρόπος καταλήστευσης του εισοδήματος των εργαζομένων.

Για το ίδιο το μεροκάματο κουβέντα. Οτι οι μισθοί είναι της πείνας, κουβέντα. Τσιμουδιά στα μέσα ενημέρωσης των εργολάβων για την ανάγκη να πάρει ο εργάτης αυτά που του αρπάζει ο εργολάβος.

Καλά τα ρεπορτάζ για τις τιμές. Αλλά υπάρχει εργάτης, που δεν ξέρει τι πληρώνει; Για τη διέξοδο θα μιλήσει κανείς; Δεν περισσεύει ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες των εργολάβων για την απεργία των οικοδόμων. Στο «πιάτο» τους πρόσφερε ο προχτεσινός «Ρ» τα στοιχεία του ΙΚΑ, που δείχνουν την εξαθλίωση. Σιωπή παντού.

«Εγινε πολύ φτηνό το κρέας των ανθρώπων», το σχόλιο στη στάση του λεωφορείου, χτες το χάραμα, στο κοίταγμα της φωτογραφίας με τους 78 νεκρούς διαδηλωτές.

Και να θέλουμε, δε μας αφήνουν να ξεχάσουμε τον όρκο.