Αγαπητοί σύντροφοι, μελέτησα με μεγάλη προσοχή τις Θέσεις της Κ.Ε. του Κόμματός μας, για το 17^ο Συνέδριο. Στη βάση με βρίσκετε σύμφωνο. Και κυρίως στον τίτλο: ΚΚΕ Ισχυρό για το Λαό, τη Λαϊκή Συμμαχία, το Σοσιαλισμό.

Και πράγματι, εκεί πρέπει να ριχτεί το κύριο βάρος. Διότι τα πρωτεία που έχει το σοσιαλιστικό σύστημα, ο καπιταλισμός δεν τα έχει, δεν είχε και ποτέ δεν πρόκειται να τα έχει. Διότι ο κύριος στόχος του είναι η εκμετάλλευση των εργαζομένων και οι εργαζόμενοι το ζούνε καθημερινά στο πετσί τους. Οχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, όπου επικρατούν καπιταλιστικά καθεστώτα.

Το ΚΚΕ μετά το 16ο Συνέδριο οργανώθηκε και συσπειρώθηκε καλύτερα. Πάλεψε για τα κρίσιμα και δίκαια προβλήματα που έχει το εργατικό κίνημα και το αγροτικό. Γενικά για όλα τα προβλήματα σε όλους τους κλάδους στη χώρα μας. Και οι εργαζόμενοι το είδαν θετικά. Αυτό φάνηκε και στις τελευταίες εκλογές, που το τιμημένο μας ΚΚΕ πήρε ικανοποιητικό ποσοστό και κράτησε την τρίτη θέση. Πολλοί ψηφοφόροι λένε ότι ο τρίτος παίρνει και μετάλλιο, σωστό. Παίρνοντας βέβαια υπόψη και τις δυσκολίες, την προπαγάνδα και τις συκοφαντίες εις βάρος του. Και το κύριο είναι, αυτό που δήλωσε η ΓΓ σ. Παπαρήγα, σταθήκαμε όρθιοι.

Και εδώ, σύντροφοι, αξίζει να αναφερθώ στα λόγια και στην ομιλία του σ. Χαρ. Φλωράκη, παλιότερα στο μνημόσυνο του Ηρωα Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ στην Αμαλιάδα. Ανάμεσα στα άλλα είπε και τούτα τα σημαντικά: «Σύντροφοι, περάσανε οι καιροί που μας βάζανε στα έξι μέτρα και μας στήνανε στο ντουβάρι και μας τουφεκίζανε, γιατί ήμασταν κομμουνιστές. Μπορούν σήμερα να το κάνουν; ΟΧΙ. Αλλά πάψανε να θέλουν να μας εξοντώσουν; ΟΧΙ. Αν τότε μας τουφεκίζανε και μας στήνανε στο ντουβάρι, σήμερα πάνε να μας σφάξουνε με το μπαμπάκι».

Και οι θέσεις πολύ σωστά αναφέρουν ότι χρειάζεται προσοχή και επαγρύπνηση. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι στο 13ο Συνέδριο οι μοντέρνοι ευρωκομμουνιστές με ανθρώπινο και σοσιαλιστικό πρόσωπο, δεν έλειψε να μας πάρουν την εξουσία και τον Περισσό, μέσα από τα χέρια μας. Αλλά πολύ καλά γνωρίζουμε πού καταλήξανε αυτοί οι φραξιονιστές. Και τη θέση που κρατήσανε με την ανατροπή στη Σ.Ε. και των υπόλοιπων σοσιαλιστικών χωρών. Το ίδιο και στην τραγωδία της γειτονικής Γιουγκοσλαβίας. Ακόμα και οι δεξιοί παράγοντες σήμερα αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνει η ανατροπή, διότι με τη Σ.Ε. και των υπόλοιπων σοσιαλιστικών χωρών η πατρίδα μας είχε πιο καλή ασφάλεια. Οι εργαζόμενοι είχανε δουλιά και πολλά εμπορεύματά μας πηγαίνανε σ' αυτές τις χώρες. Τώρα βλέπουμε οι βιοτεχνίες και διάφορα εργοστάσια να φεύγουν στις σημερινές, νέες καπιταλιστικές χώρες. Οπως Βουλγαρία, Αλβανία, Σκόπια, και πιο μακριά. Εδώ φαίνεται η καταστροφή της καπιταλιστικής κοσμοποίησης.

Σωστά αναφέρουν οι Θέσεις της ΚΕ για τις ΚΟΒ. Χρειάζεται καλύτερη δουλιά απ' όλα τα μέλη του Κόμματος. Αυτό είναι σωστό. Υπάρχουν αδυναμίες και με λίγη προσπάθεια και όρεξη μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα και να λείψουν οι αδυναμίες. Αλλά, σύντροφοι, έχω τη γνώμη, παρά τις αδυναμίες που υπάρχουν, στις ΚΟΒ οι σ/φοι και σ/σες που ζούνε κομματική ζωή, σήμερα τους αξίζει ένα μπράβο. Διότι παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουνε, δεν το βάζουν κάτω. Παίρνουν μέρος στις καθημερινές κινητοποιήσεις και συγκεκριμένα συμβάλλανε στη μεγάλη διαδήλωση που έγινε στην Αθήνα. Σε όποιο άκρο της πατρίδας μας κι αν πάει κανείς, θα βρει αγωνιστές, θα βρει κομμουνιστές που κι αυτοί βοηθάνε με τον δικό τους τρόπο.

Αλλά εδώ σ' αυτή την περίπτωση η ΚΕ πρέπει να βρει τρόπους, να τους πλησιάσει αυτούς τους συντρόφους. Η ΚΕ πρέπει να δώσει προσοχή στα στελέχη του Κόμματος. Να είναι ικανά πολιτικά, το ίδιο και οι βουλευτές. Ακόμα πρέπει να δοθεί προσοχή και στην υγεία τους, είτε βγαίνουν στα παράθυρα της τηλεόρασης, ή μιλούν σε μικρές συγκεντρώσεις ή σε μεγάλες. Εχουμε παραδείγματα που σύντροφοι δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν την ομιλία τους και αυτό φέρνει αρνητικές συνέπειες στο κοινό.

Οσο για τους ξένους μετανάστες, σωστά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού δυναμικού. Αλλά πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά. Αυτοί οι εργαζόμενοι που προέρχονται από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, έχουν και τις ευθύνες τους. Διότι παλέψανε με πείσμα και συμβάλανε στην ανατροπή των σοσιαλιστικών συστημάτων. Τώρα και 15 χρόνια στις πατρίδες τους υπάρχει το καπιταλιστικό σύστημα και πολλοί σύντροφοι και εργαζόμενοι βάζουν το ερώτημα, γιατί δεν επιστρέφουν να απολαύσουν τα αγαθά.

Βρίσκω σωστές τις Θέσεις της ΚΕ, σε κείνο το σημείο που αναφέρεται στους Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και στους μαχητές του ηρωικού ΔΣΕ και ειδικά στους επαναπατρισμένους πολιτικούς πρόσφυγες.

Στις Θέσεις στο 16ο Συνέδριο δεν υπήρχε καθόλου, ούτε μία συλλαβή για τους Ε.Π.Π., πράγμα που είχα κάνει τις παρατηρήσεις μου, στο διάλογο που πήρα μέρος, γραμμένο στο «Ρ», στις 27/10/2000. Είχα γράψει τότε, ότι ο όγκος και ο πυρήνας στο ΔΣΕ τότε, αποτελούνταν από τους σημερινούς Π.Π.!, που δώσανε ανυπολόγιστες θυσίες και σήμερα η πλειοψηφία μένει πιστή στους αγώνες και στα ιδανικά τους. Μένουν πιστοί στο τιμημένο ΚΚΕ, που αυτό ήτανε και ο καθοδηγητής τους. Δυστυχώς τα προβλήματά τους μένουν άλυτα.

Διάβασα τελευταία στο «Ρ» που η Γ.Γ. σ. Παπαρήγα δέχτηκε την Επιτροπή για τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Σωστά, αλλά το Κόμμα μας δεν πρέπει να παραμερίζει και το σοβαρό πρόβλημα των Π.Π. Μια μεγάλη μερίδα Π.Π. μένουν ακόμη στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και κυρίως στη Σ.Ε. Και το επιχείρημα που δεν τους δέχεται η πατρίδα μας είναι, διότι η καταγωγή τους είναι Σλάβικη, στην ουσία είναι Ελληνες πολίτες. Πολλοί επαναπατρισθέντες πολιτικοί πρόσφυγες γυρίσανε στην πατρίδα μας μετά το 1990 και δεν τους αναγνωρίζουν τα χρόνια της δουλιάς τους στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, διότι έληξε η προθεσμία της συμφωνίας και μένουν χωρίς σύνταξη.

Πριν προχωρήσω παρακάτω, θέλω να αναφερθώ στο τραγικό γεγονός. Στην πατρίδα μας αυτοκτονήσανε μέχρι σήμερα 35 Επ. Πολ. Πρ. Και εδώ μπαίνει το ερώτημα. Γιατί δεν αυτοκτόνησαν στην προσφυγιά; Το ίδιο γίνεται και με τις περιουσίες μας, που είναι καταπατημένες. Είμαι γνώστης αυτής της κατάστασης, διότι και εγώ είμαι παιδί Επ. Πολ. Πρ. Παρά τις ενέργειες που κάναμε δεν κατορθώσαμε να πάρουμε πίσω τις περιουσίες, που για μας είναι ζωτικής σημασίας. Αυτά τα χωράφια τα έχουμε ποτισμένα με μαύρο ιδρώτα και αίμα. Αυτή η τραγωδία που συνεχίζεται εις βάρος μας, είναι πραγματικό έγκλημα. Αξίζει να αναφερθώ στη δική μου περίπτωση για να γίνει κατανοητό στους αναγνώστες, αλλά κυρίως στην ΚΕ του Κόμματός μας, διότι όλες οι περιπτώσεις περίπου είναι όμοιες με τη δική μου.

Από το 1981 που επέστρεψα, δυστυχώς κάναμε δύο δικαστήρια, τα χάσαμε. Αφού βγήκανε ψευτομάρτυρες, πρώην τρομοκράτες και λιποτάκτες του ΔΣΕ. Εμείς δε ζητάμε κάτι που δε μας ανήκει. Τα κτήματά μας ζητάμε και μια που καταγόμαστε από τα ηρωικά ανταρτοχώρια των Γρεβενών, δηλώνω το συγκινητικό δράμα. Δεν υπάρχει χωριό και σπίτι αντάρτικο χωρίς θύματα. Υπάρχουν και οικογένειες που έχουνε και από πέντε θύματα στον αγώνα. Σβήσανε ολόκληρες οικογένειες. Παρ' όλες τις απώλειες, τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις, εμείς που μείναμε ζωντανοί, μένουμε πιστοί στο ηρωικό ΚΚΕ. Και γι' αυτό ζητάμε και προτείνουμε στο Κόμμα μας να σκύψει το κεφάλι στα καυτά προβλήματα των Ε.Π.Π. Προτείνω να συγκροτηθεί μια Επιτροπή.

Ζήτω ο μαρξισμός - λενινισμός

Ζήτω το 17ο Συνέδριο.

Καλογεράς Νίκος

ΚΟΒ Κληματαριάς Κάτω Τούμπας

Θεσσαλονίκη