η διέξοδος
Και ήδη μιλάνε για τις «ευεργετικές» επιπτώσεις που είχε το ...Γουοτεργκέιτ στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα.
Πού το πάνε άραγε;
Οτι κάποια στιγμή θα ξεδιπλωνόταν και στην Ελλάδα μια επιχείρηση «καθαρά χέρια» ήταν αναμενόμενο. Στη διπλανή Ιταλία, με αρχή την υπόθεση Μόρο, έφτασαν ήδη να πανηγυρίζουν για την «ενότητα της αριστεράς» υπό τον Πρόντι! Στις ΗΠΑ, ξεκινώντας από το στημένο από τον μπαμπά Μπους «Γουοτεργκέιτ», έχουν κατορθώσει ήδη τις σφαγές ανά τον κόσμο να τις έχουν καθαγιάσει εκ των προτέρων. Για εδώ, στα Βαλκάνια της διαρκούς ανατάραξης, τι προβλέπει ο σχεδιασμός; Και πόσο αθώες οι συγκρίσεις που επιχειρούνται μεταξύ «καθαρού» Οικουμενικού Πατριαρχείου και «ακαθάρτων» υπολοίπων; Ας αφεθεί ανοιχτή η ερώτηση.
Οποια κι αν είναι η απάντηση, δεν αναιρεί το γεγονός ότι σ' ένα σάπιο σύστημα, σάπιοι είναι και οι θεσμοί του, ειδικά αυτοί. Γι' αυτό και τα περί κάθαρσης και αυτοκάθαρσης. Μέχρι να αλλάξει η βάρδια.
Ως τότε και ακόμα περισσότερο τότε, στο βαθμό που τη σφραγίδα στις εξελίξεις δεν τη βάζει το ίδιο το λαϊκό-εργατικό κίνημα με μέτωπο ξεκάθαρα ενάντια στη ρίζα του κακού, η σαπίλα θα απλώνεται. Και στιγμιότυπα της καθημερινότητας του εργάτη θα χρησιμοποιούνται ως ρεπορτάζ-άλλοθι από αυτούς τους ίδιους που υμνούν τον καπιταλισμό, ο οποίος δήθεν μπορεί να έχει και ανθρώπινο πρόσωπο, αρκεί ο κάθε Βαβύλης να είναι μέρος της «από δω» διαχείρισης κι όχι της «από κει».
Η επίθεση είναι ακόμα μπροστά.