Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα «ΝΕΑ»

Και πού να 'ρθουν τα χειρότερα...

Οταν, και μόνο που διατυπώθηκε αίτημα για διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, βγήκαν «οι κυρίες με τα στρίνγκ» και προειδοποιούν ότι θα οργιάσουν οι... άθεοι!

Ποιοι μιλάνε... ο δικαστής και ο παπάς! Αυτός που ευλογεί κάθε αίσχος κι αυτός που δικάζει όποιον αντιστέκεται.

Και πάσχιζε εσύ να μάθεις στο παιδί σου τι πάει να πει ανιδιοτέλεια, αγώνας, θυσία. Για να 'ρθει μετά ο θεολόγος στο σχολείο να το διδάξει μέσα από τον εκβιασμό της βαθμολογίας πόσο σπουδαίο είναι να 'ναι σκυφτό και άρπαγας.

Ξοδέψου εσύ μπας και μάθουν τουλάχιστον από εξωσχολικά βιβλία τα παιδιά τι σημαίνει δημοκρατία, τι αίμα χύθηκε γι' αυτήν, τι σημαίνει εργατικό δικαίωμα, πόσοι χάθηκαν για ένα ένσημο, τι σημαίνει «114» και «15% για την Παιδεία», για να 'ρθει μετά ο δικαστής να αποφασίσει ότι η μαθητική κινητοποίηση καταλύει το κράτος. Και να συμπληρώσει από κοντά ο δημοσιογράφος ότι δίκαιο είναι αυτό που περιγράφει η συνθήκη των πολυεθνικών. Αυτή η ίδια συνθήκη που αφού την ψήφισαν για να φάμε με χρυσά κουτάλια, τώρα την επικαλούνται για να αποδείξουν πως αρκούσε μία αλλαγή κυβέρνησης για να γίνουν όλα μαύρα. Λες και τα 50 δισ. ευρώ που χρωστάς στις τράπεζες τα χρεώθηκες σε μια νύχτα.

Αέρα! Λίγο αέρα χρειαζόμαστε. Που σημαίνει να κάνουμε ό,τι περνά απ' το χέρι μας για γίνει ακόμα πιο τέλειος ο εξευτελισμός κάθε θεσμού τους. Κι αυτών μαζί που παρουσιάζονται ως εξαγώγιμοι - άλλοθι για να 'χει δημοκρατική επίφαση ο θάνατος στα λευκά κελιά.

Εξω, στο δρόμο, στον αγώνα που οργανώνεται, η μόνη διέξοδος. Εκεί το καλύτερο σχόλιο, εκεί ο λαός δικαστής, εκεί τα δικά μας άγια.