Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

*

Ειδικά, όταν υπάρχουν τα λόγια τα δικά τους. Ειδικά, όταν περιγράφουν οι ίδιοι τι είναι o καπιταλισμός. Τι είναι οι πολυεθνικές. Τι είναι η εκμετάλλευση. Τι είναι η «ανταγωνιστικότητα». Τι είναι η «συναίνεση». Τι είναι ο εξαναγκασμός και η βία του εργοδότη προς τον εργάτη.

***

Τα εκτενή και συνάμα αποκαλυπτικά αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από την απάντηση της πολυεθνικής εταιρίας καλωδίων «FULGOR» - ιταλικών συμφερόντων που έχει εργοστάσιο και στην Κόρινθο - προς το σωματείο των εργαζομένων του εργοστασίου. Οι εργαζόμενοι έκαναν το «λάθος» να ζητήσουν αύξηση. Και έλαβαν την εξής επιστολή (όπως αποκαλύπτει το ρεπορτάζ του Νίκου Τσακανίκα, ανταποκριτή του «Ρ» στην Πάτρα), υπογεγραμμένη από τον κύριο Aldo Dapelo:

*

«Διάβασα τα αιτήματά σας και έμεινα έκπληκτος, βλέποντας ότι απέναντι από τα αιτήματά σας δεν υπήρχε κανένα πλάνο που θα βοηθήσει να παραχθούν τα χρήματα που εσείς ζητάτε».

*

«Τα αιτήματά σας είναι τα παλιά αιτήματα για χρήματα στον πλούσιο μπαμπά (εταιρία), τη στιγμή που χρειάζεται να βρεθεί κουράγιο να εξαλειφθεί κάθε παράλογη πληρωμή...».

*

«Δεν ξέρω αν διαβάζετε εφημερίδες, αλλά αν διαβάζετε πρέπει να αντιληφθήκατε ότι οι φτωχοί εργαζόμενοι της Κίνας, της Κορέας, της Μαλαισίας, όλων των Ασιατικών Χωρών, από φτωχοί έγιναν λιγότερο φτωχοί και σύντομα θα γίνουν από τους πιο πλούσιους γιατί με τους χαμηλούς μισθούς τους επέτρεψαν την ανάπτυξη των εταιριών όπου εργάζονται και τώρα είναι πιο ανταγωνιστικές από τις εταιρίες της Ευρώπης και κατά συνέπεια αύξησαν τους μισθούς των εργαζομένων τους γιατί αυτοί επέτρεψαν στις εταιρίες να γίνουν πλούσιες».

*

«Αυτό είναι το πρόβλημα του μέλλοντός σας. Ο πλούσιος μπαμπάς σας έγινε φτωχός και αν θέλει να παραμείνει ζωντανός πρέπει να παράγει με χαμηλά κόστη».

***

Τούτο είναι το πρώτο μέρος του μαθήματος ...«πολιτικής οικονομίας», όπως το διδάσκουν οι πολυεθνικές στους εργάτες - «δούλους» τους.

*

Στη συνέχεια, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα. Και τούτο, διότι, δίπλα στον κυνισμό και στην αλαζονεία του μπουρζουά, προστίθενται και τα μαθήματα ...πολιτικής συναίνεσης του μεγαλοστελέχους της πολυεθνικής προς τους εργάτες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι τα μαθήματα αυτά προκύπτουν από την εμπειρία και τη γνώση που αποκόμισε ο κ. Dapelo για την πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα, μέσα από τη συμμετοχή του στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ.

*

Σημειώνει, λοιπόν, προς τους αδαείς εργάτες:

*

Από τις «προτάσεις που έγιναν από τους πολιτικούς της Δεξιάς και της Αριστεράς στη συνέλευση του ΣΕΒ της 26ης Μαΐου, στην οποία έλαβα μέρος και εγώ, θα βρείτε ότι: (...) οι πολιτικοί της Δεξιάς και της Αριστεράς επιζητούν τη μέγιστη συνεργασία μεταξύ των εταιριών και των εργαζομένων».

*

(σ.σ.: Μήπως χρειάζεται να μιλήσουμε για το πόσο «αριστερό» είναι αυτό το είδος της «Αριστεράς» - κατοικίδιο του ΣΕΒ, που μέσα στον κυνισμό του ξεμπροστιάζει ο κύριος πολυεθνική;)

***

Ως εκ τούτου, το «πόνημα» του κυρίου (εγκεκριμένο πια και από τα κόμματα του ΣΕΒ, τα δεξιά και τα ...«αριστερά»), έχει και συνέχεια:

*

«Εάν πραγματικά ενδιαφέρεστε να κάνετε πάλι ανταγωνιστική την εταιρία σας στις Διεθνείς Αγορές πρέπει πρώτα να δημιουργήσετε μια μέγιστη παραγωγικότητα και μετά να ζητήσετε ένα μισθό ανάλογο με βελτιώσεις που θα επιτευχθούν».

*

«(...) να είστε ένα σωματείο μοντέρνο, όπως υπάρχει στην Ιρλανδία, στις Βόρειες Χώρες της Ευρώπης και σε εκείνες της Νοτιοανατολικές της Ασίας».

*

«Αυτό είναι το μοναδικό σύστημα για να δημιουργηθεί αύξηση μισθών, όλα τα αιτήματά σας αποκρούστηκαν από την εταιρία για το συμφέρον σας».

*

«Να δημιουργήσετε μια νέα φιλοσοφία, όπου πριν ζητήσετε να δίνετε».

*

«Προστατεύστε την εταιρία που είναι δική σας εναντίον όλων. Πρώτα η Φούλγκορ και μετά το συμφέρον των μεμονωμένων».

***

Κατόπιν όλων αυτών, μπορούμε να αφιερώσουμε στους απανταχού κυρίους Dapelo, στους ντόπιους του ΣΕΒ και, φυσικά, στους «δεξιούς και αριστερούς» πολιτικούς υπηρέτες του κοινωνικοπολιτικού τους συστήματος, τα λόγια κάποιου που δεν κατηγορήθηκε ποτέ σαν «φιλοκομμουνιστής»,

του Κέυνς,

ο οποίος δεν είχε δισταγμό να παραδεχτεί ότι

ο καπιταλισμός είναι εκείνη η καταπληκτική δοξασία που υποστηρίζει ότι

οι πιο αχρείοι άνθρωποι κάνουν τα πιο αχρεία πράγματα για το καλό - υποτίθεται - όλων μας.