Τι μπορεί να σημαίνει η εφαρμογή της «μηδενικής ανοχής» στην Ελλάδα; Τα αποτελέσματα της εφαρμογής της, στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, δίνουν μια πρώτη απάντηση:

Στο διάστημα Γενάρης - Δεκέμβρης 1999, σε όλη την Πολιτεία, έγιναν 180.449 συλλήψεις «εγκληματιών». Απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον 52.275.

Στους δύο πρώτους μήνες του 2000 έγιναν μηνύσεις εναντίον 8.456 ατόμων.

Στους δύο πρώτους μήνες του 1999 είχαν καταδικαστεί ή εκκρεμούσε η επιβολή ποινής για 12.585 άτομα. Στους δύο πρώτους μήνες του 2000, το νούμερο αυτό αυξήθηκε κατά 3,4% και έφτασε τα 13.017 άτομα.

Στο διάστημα 1η Γενάρη - 16η Απρίλη 1999, οι υπό κράτηση έφταναν τους 70.959. Στο αντίστοιχο διάστημα φέτος, άγγιξαν τους 71.600.

Βέβαια, η τακτική της «μηδενικής ανοχής» δεν περιορίζεται στη Νέα Υόρκη ή εφαρμόζεται με διαφορετικό περιτύλιγμα και σε άλλες Πολιτείες. Ετσι, παρουσιάζουν ενδιαφέρον και τα ακόλουθα στοιχεία:

Στο σύνολο των ΗΠΑ, στην περίοδο 1900 - 1975, το ποσοστό εγκλείστων, κατά αναλογία με τον πληθυσμό, παρέμενε σχετικά σταθερό (αναλογούσαν περίπου 110 τρόφιμοι των φυλακών ανά 100.000 κατοίκους).

Στα μέσα της δεκαετίας του '70, η αναλογία άρχισε να ανατρέπεται και το ποσοστό των εγκλείστων να αυξάνεται ραγδαία. Το έτος 1998 αναλογούσαν περίπου 445 φυλακισμένοι ανά 100.000. Η αναλογία για τον αντρικό πληθυσμό είναι 1.100 και με αύξηση έως 80.000 νέων φυλακισμένων το χρόνο.

Να σημειωθεί ότι αυτή η πληθυσμιακή έκρηξη στις φυλακές δεν αφορά κυρίως τους ποινικούς, αλλά αυτούς που βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα για μικροπταίσματα ή για λόγους που εμπίπτουν αποκλειστικά στον αστικό κώδικα. Πρόκειται, δηλαδή, για «εγκληματίες», των οποίων οι παλαιότερες ποινές ήταν είτε πρόστιμα είτε εργασία, χωρίς αποδοχές προς το δήμο.

Φυσικά, για τις διωκτικές αρχές και την άρχουσα τάξη των ΗΠΑ, εγκληματίας «δεν μπορεί» να είναι ένας WASP (White Aglo Saxon Protestant = Λευκός Αγγλοσάξονας Προτεστάντης). Αρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τα δύο εκατομμύρια των εγκλείστων στις αμερικανικές φυλακές και τα σωφρονιστήρια, πάνω από 70% είναι έγχρωμοι.

Ομως, ποιος μπορεί να περιγράψει καλύτερα την τυραννία, που επικρατεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ, απ' ό,τι οι ίδιοι οι Αμερικανοί; Το Κέντρο Διεθνούς Δράσης (International Action Center) - μια όχι και τόσο... συστηματική οργάνωση που δρα στις ΗΠΑ - καταγγέλλει: «Το κράτος των ΗΠΑ διεξάγει έναν πόλεμο στο εσωτερικό της χώρας, ειδικά εναντίον των μαύρων, των λατινοφώνων, των ιθαγενών ινδιάνων και άλλων καταπιεσμένων ομάδων. Ο στρατός αυτού του πολέμου είναι οι ρατσιστικές δυνάμεις της Αστυνομίας, που σαν από συνήθεια χτυπούν, βασανίζουν και δολοφονούν μαύρους και λατινόφωνους νεολαίους στους δρόμους των πόλεων και στα τεράστια συγκροτήματα των φυλακών των ΗΠΑ, όπου είναι φυλακισμένοι δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Δηλαδή, το 25% των φυλακισμένων σε όλο τον κόσμο».

Συνολικά, περίπου πέντε εκατομμύρια άνθρωποι - συμπεριλαμβανομένων αυτών που είναι έξω με αναστολή και παρακολούθηση - βρίσκονται απευθείας υπό την εποπτεία του ποινικού συστήματος. Με άλλα λόγια, περίπου η μισή Ελλάδα είναι πίσω από τις μπάρες.

Σε ό,τι αφορά τον έγκλειστο γυναικείο πληθυσμό, εξακολουθεί να παραμένει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο αντρικό. Ομως, και εδώ η αύξηση είναι τρομακτική. Υπολογίζεται πως περίπου 140.000 γυναίκες κρατούνται στις πολιτειακές και κομητειακές φυλακές - τριπλάσιες από όσες ήταν φυλακισμένες το 1985. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο αριθμός των φυλακισμένων γυναικών μόνο στην Πολιτεία της Καλιφόρνιας είναι διπλάσιος από το συνολικό αριθμό των εγκλείστων γυναικών, σε όλες τις φυλακές των ΗΠΑ, στη δεκαετία του 1970.