Ο Λένιν απαντά στους... . «λενινιστές» | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Λένιν απαντά στους... . «λενινιστές»

Αν κάποιος περιορίστηκε στην παρακολούθηση της προεκλογικής αρθρογραφίας του αστικού Τύπου που αφορούσε το ΚΚΕ, αλλά και μετεκλογικά όποιος σταθεί στην τρέχουσα επικαιρότητα, όπως διαμορφώνεται από την υπόθεση των... ταυτοτήτων, θα έχει μείνει με την εντύπωση ότι το κυρίαρχο θέμα διαπάλης στην ελληνική κοινωνία είναι το «θρησκευτικό ζήτημα»!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Οι εκπαιδευμένοι (ατελώς ως συνήθως) στην «κουκουεδολογία», θεώρησαν τον εαυτό τους ικανό για να παραδώσει κατά την προεκλογική περίοδο μαθήματα... λενινισμού στο ΚΚΕ! Στόχος τους ήταν να πλήξουν και να συκοφαντήσουν την πολιτική των συμμαχιών του Κόμματος, υποκρινόμενοι τους «στεναχωρημένους». Είχαν «προβληματιστεί» επειδή το ΚΚΕ... απώλεσε την ιδεολογική του καθαρότητα - όπως έλεγαν - αφού συνεργάζεται με πρόσωπα που είναι και δηλώνουν χριστιανοί.

Τέτοιο «αμάρτημα»! Φανταστείτε δηλαδή πόσο «αμαρτωλός» ήταν ο ίδιος ο Λένιν, που τόνιζε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα όχι μόνο με απλούς λαϊκούς χριστιανούς, αλλά ακόμα και με παπάδες μπορεί να συνεργάζεται. Και όχι μόνο να συνεργάζεται, αλλά ακόμα και να τους κάνει δεκτούς στις γραμμές του! «Αν ο παπάς έρχεται σε μας για μια από κοινού πολιτική δράση - απαντούσε ο Λένιν - και εκπληρώνει ευσυνείδητα την κομματική δουλιά, χωρίς να δρα ενάντια στο πρόγραμμα του Κόμματος, μπορούμε να τον δεχτούμε στις γραμμές του», υπογράμμιζε ο ηγέτης του μπολσεβίκικου κόμματος (Λένιν, Απαντα - τόμος 17). Κάτι μας λέει πως οι «ψάλτες» της ολιγαρχίας θα έχουν ήδη αρχίσει να... σταυροκοπιούνται.

***

Φυσικά για τους «φίλους» του ΚΚΕ δεν έχει και μεγάλη σημασία η λενινιστική αρχή πως εξ αντικειμένου - και δεδομένου ότι το πρόγραμμα του Κόμματος είναι θεμελιωμένο στην επιστημονική και υλιστική κοσμοθεωρία - «η προπαγάνδα μας συμπεριλαμβάνει υποχρεωτικά και την προπαγάνδα του αθεϊσμού», αλλά αυτό με κανένα τρόπο δε σημαίνει ότι απαγορεύουμε «και δεν πρέπει να απαγορεύουμε στους προλετάριους που έχουν διατηρήσει τούτα ή εκείνα τα υπολείμματα των παλαιών προλήψεων να πλησιάσουν το κόμμα μας (...). Μας είναι απαραίτητο - συμπλήρωνε ο Λένιν - να καταπολεμούμε την ασυνέπεια οποιονδήποτε "χριστιανών", αυτό όμως δε σημαίνει καθόλου πως πρέπει να προωθούμε το θρησκευτικό ζήτημα στην πρώτη σειρά, γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτή η σειρά του» και τούτο, κατέληγε, γιατί δεν πρέπει «να επιτρέπουμε το κομμάτιασμα των δυνάμεων της πραγματικά επαναστατικής, οικονομικής και πολιτικής πάλης για τριτεύουσες απόψεις και φαντασιοπληξίες».

***

Επομένως οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να κάνουν τη χάρη σε κανένα «τρίτο». Προτιμούν να κάνουν... τη χάρη στο Λένιν, που έλεγε πως δεν πρόκειται ούτε «να πάψουμε να απαιτούμε ολοκληρωτικό χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος για να καταπολεμούμε τη θρησκευτική θολούρα με καθαρά ιδεολογικά, και μόνο με ιδεολογικά όπλα», αλλά ούτε και πρόκειται να παίξουμε το παιχνίδι της αστικής τάξης με τη «συδαύλιση διαφωνιών δευτερεύουσας σημασίας» μέσα στην εργατική τάξη. Αντίθετα προτιμούμε να επιλέγουμε «το ήρεμο, το σταθερό, το υπομονετικό (...) κήρυγμα της προλεταριακής αλληλεγγύης και της επιστημονικής κοσμοθεωρίας».

ΚΕΙΜΕΝΑ:
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ